Ég er staddur einhverstaðar út í rassgati. Foreldrar minir eru ekki með mér og engin sem ég þekki. Ég fer inni húsið og mér líður eins og ég þekki alla þarna. En auðvita þekki ég engan. Ég er alltaf að skoða eithvað lítið krútlegt barn. En þetta hús sem ég er í Er svona eins og það sé búið að gera upp gamla svínastíu. Það er svakalega lát til lofts og ég þarf oftast að beyja mig. Það koma svona hálfur hringur alltaf inni i loftinu sem ég get hinsvegar staðið uppréttur þar sem barnið er. Allir hinnir þurfa lika að beyja sig þarna. Svo fer ég út og þá er fyrir utan. Frændi minn með einhverju fólki sem ég þekki ekkert. Við tölumst svolitið á. Svo í fyrsta skiftið í draumunum. Segi ég við fólkið hver á þetta gistihús. Þá svara mér einhver lítil strákur ég á það. Þá sagði ég nei ég þekki strákin sem á þetta nokkuð vel. Þá sagði hann já ertu að tala um bróðir minn. Hann kemur heim bráðum. Svo ákveðum við frændur að panta okkur saman lítið herbergi. Svo aðeins seinna er herbergið allt i einu fult af fólki. Svo eftir smá stund koma 3 menn (unglingar) inn í það. Ég þekki tvo þeirra (samt bara á nafni í raunveruleikanum) Annar býr þar sem ég bý núna og er ári eldri en ég. Hinn er hinsvegar töluvert eldri en ég. Við heilsumst. Svo kemur þessi ljóshærði sem ég kannaðist við sem eiganda gisti heimilisins. Hann heylsar mér segir blessaður farbauti hvað segiru manstu ekki eftir mér þetta er ómar. Ég segi jú jú. Fer svo framm og fer á klósetið og fæ mér vatn. Svo hugsa mér að mér líki þetta ekki og ákveð að fara úr húsinu og þá vakna ég.
Þei þú litla barn!