Ég hef verið að stútera fólk svoldið mikið og er orðinn
svoldið mikið skritinn að því.
Ég for um helgina í laugarvatn og gat ekki hætt að pæla í fólkinu i kringum mig það var allt svo skritið (eg lika)
það þurtu allir að vera svo mikið og hafa eithvað að sega
Ég þoldi ekki þegar einhver sögði eitthvað og horðu svo á mig eða einhvern það var ein og þau voru svo feimin og litil i sér..
svo allt í einu þá var ég staddur í bíómynd
(FANNST MÉR) og var að drepassst úr hlátri svo ég fór bara út og lá aðins í grasinu til að jafna mig.

það má ekki pæla alltof mikið í hlutum í kringum sig því þá heldur fólk að þú sért eithvað skrítinn
(halda því bara fyrir sjalfansig)