Hér ætla ég að ræða um einn hlut sem kallast dulspeki. Það hafa margir séð drauga, álfa, huldufólk og fleiri skrýtna hluti. Það eru ekki margir sem trúa þeim en það eru nokkrir sem trúa þeim. Sumir segja að þetta sé bara della í hausnum á þeim sem sjá þetta eða geðveikt fólk sjái þetta bara en miðað við hvað margir hafa séð þessa hluti þá held ég að það séu ekki til svo margir geðveikir í heiminum í dag. Ég þekki fólk sem sér svona og það er ekki geðveikt eða ég held það að minnsta kosti. Hérna á Íslandi eru til margar þjóðsögur sem hafa gerst í gamladaga. Hér er eitt dæmi.
SKEMMTILEGT ER MYRKRIÐ

Í fyrndinni og allt til vorra daga var það landssiður að vaka yfir líkum og var það oftast gjört við ljós ef nótt var eigi albjört.
Einu sinni dó galdramaður nokkur, forn í skapi og illur viðureignar. Vildu fáir verða til að vaka yfir líki hans. Þó fékkst maður til þess sem var hraustmenni mikið og fullhugi að því skapi.
Fórst honum vel að vaka. Nóttina áður en átti að kistuleggja slokknaði ljósið litlu fyrr en dagur rann. Reis þá líkið upp og mælti: “Skemmtilegt er myrkrið.”
Vökumaður svaraði: “Þess nýtur þú ekki.” Kvað hann þá stöku þessa:
Alskínandi er nú fold,
út er runnin gríma.
Það var kerti en þú ert mold
og þegiðu einhvern tíma.
Síðan hljóp hann á líkið og braut það á bak aftur. Var það síðan kyrrt það sem eftir var nætur.
(Sk. G. – eftir Einari Bjarnasyni.)
Það er spurning hvort að galdramaðurinn hafi ekki bara ennþá verið á lífi því tæknin var þannig að ekki var hægt að úrskurða fólk látið.
Það er til mörg dæmi um það að lík hafi talað og einnig að hafi verið grafnar upp kistur og þær opnaðar og þá hafa sést krafsför á kistulokinu.

Þetta er kannski dáltið asnalegt orðalag en ég var að gera þetta fyrir íslensku í skólanum og ég nennti ekki að breyta þessu.