Ég held að marr byrji bara annað líf í öðrum heimi eða eitthvað, en annars veit ég það ekki (frekar en allir aðrir) :P
<br><br>kv. Ameza

I am a knight and I speak the word NI

Kíktu endilega á <a href="http://kasmir.hugi.is/Ameza">kasmir</a>!! =D

Sorry…en ég held að þegar ég dey, þá er það bara búið. Ekkert annað tækifæri:( Ég held samt að þegar maður deyr þá líður manni eins og maður sé að dreyma og “draumarnir” séu martraðir(helvíti), eða góðir draumar(himnaríki)….

Ég er sammála þér í þessu drengur minn:)
Ég held líka að dauðinn er byrjun á nyju lífi.
Ekki lífi á jörðu heldur líf sem hermaður Guðs að berjast gegn hinu ílla alla daga vikunar.
Ég held að lífið sem við lifum er bara æfing og þjálfun fyrir stríðið.
Stríð sem aldrei mun enda og aðeins þeir sterkustu lifa af.
Lífið særir þig, Þú ert í bíl með mömmu þinni þegar það verður árekstur.Þú lifir af en ekki mamma þín.
Þú verður svo sár að þér langar að drepa sjálfann þig.
En þú gerir það ekki.Þú klárar þína þjálfun eða ferð aftur á byrjun.Á endanum deyrðu.Þú vaknar í stóru húsi.Þú ert með vængi á bakinu.Það koma englar til þín og segja þér alla söguna og rétta þér sverð.Þú sættir þig við þetta.Þú eignast vini.
Árás er gerð og vinur þinn er drepinn fyrir framan andlitið á þér.Þér langar að detta niður á hné og fara grenja.
Þið voruð góðir vinir.En í staðinn fyrir að grenja þá þekkir þú af reynslunni“Mömmuni” að það er ekkert í þessu hægt að gera.
Þú berst glaður áfram gegn hínu ílla.Með blóð í framan og bros á vör heggurðu lífið úr þessum ílla óvini þínum.Þú ert stríðsmaður.
Stríðsmaður Guðs.

En hejj þetta er bara það sem ég held:>
“Svoldið ymindunarveikur” ;><br><br><b>Takk Fyrir Mig</