Kæra Saile,

Galdrakarl og galdrakerling vísar til þess sem notað er í ævintýrunum. Seiðkarl er álíka og vísar til þeirra sem í gamla daga gólu seiði. Að vera fjölkunnugur er gott orð en fjölbrögðóttur þykir mér hafa neikvæða ímynd yfir sér. Að vera forn í brögðum á kannski ekki alltaf við í nútíma göldrum þar sem þróunin hefur gefur gífurleg á síðastliðnum öldum og langt frá því að galdra í dag séu eins og talað eru um í gömlu galdraskræðunum, sbr. nábrók og gandreið sem mér þykja fremur ógeðfelldir galdrar. Orðið kvenndi gefur venjulega ekki jákvæða ímynd af konum yfir höfuð og þar sem nornir eru bæði karlar og konur þykir mér það ekki henta. Að kalla norn ástkonu satans þykir mér blátt áfram móðgandi og vísa hér með í ritið malleus malificarum, þar sem höfundar þess, sem auk þess voru haldnir gífulegum kvalalosta sem þeir létu bitna á saklausum konum sem sakaðar voru um galdra, héldu því fram að nornir lægju með djöflinum. Ég held að þú vitir vel að langfæstar nornir eru satanistar eða djöfladýrkendur eða álíka og mér þykir leitt að þú skulir segja eitthvað svona. Ég þekki ekki eina norn sem trúir á “satan” og ég geri það ekki heldur, enda er hann kristið hugtak og við erum flestar, ef ekki allar, hundheiðnar.

Það sem þú ert að nefna hér, þó þú meinir það ósköp vel sem skemmtilega fjölbreytni, gefur til kynna vanþekkingu og eykur aðeins líkur á misskilningi og fordómum í garð nútímanorna. Ég biðst forláts ef ég hef á nokkurn hátt móðgað þitt en ég get ómögulega verið sammála því sem þú ert að segja.

Kveðja,
Divaa