Vá! ég lenti í svolitlu rosalegu.

Ég lá í rúminu í gærkvöldi og var að lesa, var alls ekkert þreytt. Allt í einu fékk ég nístandi verk fyrir hjartað sem breiddist út um allan líkamann á örskots stundu og hjartað á mér sló á fullu. Allt í einu stoppað hjartað í mér alveg! Ég fann lífið fjara út og huxanirnar líka. Það slökknaði á líkamanum mínum og mér allri.

Allt í einu stóð ég í algjöru tómi. Ég sá ekkert, greyndi hvorki ljós né myrkur, en ég vissi að það stóð maður hjá mér og hann hélt á nýfæddu barni, eða jafnvel yngra. Ég sá þau ekki en ég fann mjög sterklega fyrir þeim báðum. Einhvernvegin vissi ég að þetta væri gamall frændi minn sem dó úr hjartaáfalli fyrir nokkru síðan, og barnið sem hann hélt á var óþroskað barn frænku minnar, sem var fjarlægt úr móðurkviði fyrir um mánuði síðan vegna alvarlegs galla í öllum líffærum og líkama. Barnið var jarðsett í sömu gröf og fyrrnefndur frændi minn.

Ég fann að frændinn brosti góðlega til mín og hann sendi mér einhverskonar hugboð ,,Við hugsum vel um það". Þessi skilaboð voru mjög sterk og skír. Mér leið mjög vel þarna.

En svo var eins og ég færi aftur að finna fyrir sjálfri mér og hjartað í mér tók kipp og fór að slá aftur, en þó með miklum verkjum um allan líkamann eins og áður. Ég leit á klukkuna því mér fanns þetta hafa staðið yfir í marga klukkutíma, en í rauninni voru það aðeins sekúndur eða jafnvel sekúndubrot!

Hvað ætli hafi eiginlega verið í gangi?? Var ég að deyja??
Ég hef heyrt um að ef eitthvað þessu líkt komi fyrir fólk, að það fari yfir í annan heim, en sé sent aftur til baka, þá sé hlutverki þess í þessum heimi einfaldlega ekki lokið…haldiði að eitthvað sé til í því? Hvert ætli hlutverk mitt sé þá?

En eitt veit ég, og það er að ég var ekki sofandi…