Sálfarir er mjög furðulegt fyribæri,
þegar það byrjar þá er það oft sárt fyrst,
þegar sálin er að skilja við líkamann,
en á milli verða alltaf tengst
(oft talað um gylltan/gulleitan streng),
strengurinn er víst tygging á því að sálin rati til baka.

í sálförunum er hægt að fara hvert sem er og sterngurinn
lengist þá bara og þynnist í sjón en styrkur hans
er alltaf jafn mikill, það er ekki hægt að skilja við
sálina í sálförum, eina skiptið sem hægt er að skilja
við sálina að fullu er þegar við deyjum.

það að sleppa og leyfa þessu að gerast er svo ekki eins
auðvelt og maður gæti haldið…
ég nýlega lenti í því að……..
sálfarirnar voru á byjunar stigi þar sem ég fann að
sálin var að losa sig frá líkamanum en
ég panikaði áður en mér tókst að sleppa sálinni
frá líkama mínum og hef reyndar panikað
nokkru sinnum eftir það,
hefur einhver eitthvað ráð handa mér
svo ég geti leyft þessu að gerast.

takk takk
gribba
G