Nei, hér er átt við sama Kasmír og við þekkjum í dag í grófum dráttum. Ég lét einnig að því liggja í fyrstu grein minni um þöglu árin í ævi Jesú að það væri ein af ástæðunum fyrir því að meistarinn hljóp heimdragann til þess að vitja land feðranna.

Það er líka ótrúlegt að Gyðingar hafi verið að væflast í heil 40 ár á þessum spotta á milli Ísraels og Egyptalands.

Þó það komi ekki beinlínis fyrirspurn þinni við þá eru til ótrúlegustu fregnir hvar þessi hirðingjaþjóð hefur slegið niður eða hvar ekki og eins hvað felst í því að vera Gyðingur og hvað ekki:

Það eru til Gyðingar sem eru svartir frá Eþíópíu, ef ég man rétt, en eru ekki viðurkenndir af öðrum Gyðingum, þrátt fyrir að erfðafræðingar sýndu fram á skyldleika. Til eru Gyðingar í Kína sem líta út eins og Kínverjar o.s.frv. Trú Mormóna gngur t.d. út frá því að Jesú hafi birst Gyðingum á 6. öld í Ameríku sem byggir á töflum sem boðberi þeirra Joseph Smith kvaðst hafa fundið.

Það kvað vera til bók sem heitir eitthvað á þessa leið; “The 13th Tribe”, þar sem því er haldið fram að Gyðingar í dag eigi ættir sínar að rekja til Kazara í Kákasus, þar sem þjóðflokkur nokkur tók einfaldlega upp gyðingatrúna á 8. öld. Gyðingar í dag ættu samkvæmt því ekki ættir sínar að rekja til Abrahams, Ísaks og Jakobs. Það má vera að þessi kenning hafi skolast til í minni mínu svo ég birti hana án ábyrgðar.

Almennt er gengið út frá því að af hinum tólf ættkvíslum Ísraelsmanna hafi orðið tvær eftir í Ísrael eftir herleiðinguna til Assýríu og Babýlon. Önnur ættkvíslin voru benjamítar sem Jesú var kominn af.

Samkvæmt kenningum Adams Rutherfords og Valtýs Guðmundssynonar, og síðar Jónasar Guðmundssonar ritstjóra Dagrenningar snemma á síðustu öld, hafi angi benjamínættkvíslarinnar flutt til Bretlandseyja og Noregs og borist þaðan til Íslands. Ég hef heyrt því fleygt fram í gamni eða alvöru að af þeim ástæðum sé Ísland í raun fyriheitna landið og Íslendingar Guðs útvalds þjóð! Því til stuðnings vísi Adam Ruthemford í píramídkenningar þar sem Ísland kemur við sögu, sbr. bók Guðmundar Jónasarsonar um spádóma Nostradamusar.

Málið er að það er ekki blóðflokkurinn sem afgerir hvort einhver sé Gyðingur eða ekki, heldur hvort hann taki upp siði og hætti Gyðinga. Mér skilst að Gyðingar séu ekkert hrifnir að fá slík “aðskotadýr” inn í sínar raðir, enda eru Gyðingar ekki að sama skapi ginnkeyptir fyrir því að útbreiða út sína trú öfugt við óskilgetin afkvæmi sín, Íslam og kristin trú.

Í Biblíunni neituðu sumir Gyðinga að viðurkenna aðra Gyðinga sem skyldmenni sín af því þeir hefðu gifst útlendingum. Einhver sagði mér að ef móðir manns væri Gyðingur, þá væri maður sjálfur Gyðingur. Það stingur í stúf við hið sterka föðurveldi innan gyðingdóms. Nasistar höfðu svo sína eigin mun víðtækari skilgreiningu á hvað væri Gyðingur, þ.e. nóg væri að gyðingablóð væri langt aftur í ættum manns til að komast í ónáð.

Páll postuli deildi við söfnuðina sína hvort að menn þyrftu að vera umskornir til að taka hina nýju trú þar sem litið var á kristna trú á þeim tíma sem siðbótahreyfingu innan gyðingdóms. Stefna Páls vann að kristin trú væri alheimstrú, þ.e. ekki aðeins fyrir umskorna Gyðinga. Þarna virðist hafa verið gengið út frá því að það væri nóg að láta umskera sig til þess að verða Gyðingur og fylgja lögmálsbókunum.

Jesús sagðist ekki vera kominn til að afnema lögmálið heldur uppfylla það, þannig að Páll postuli hefur ekki viljað afneitað uppruna kristnu trúarinnar heldur farið handan við hann, sbr. boðorðin tíu héldu gildi sínu en það væri nóg að bera elsku til Guðs og náungans sem er inntak æðsta boðorðsins, þá þyrfti maður ekki að hugsa frekar um boðorðin tíu því elskan felur öll boðorðin í sér og meira til. Boðorðin tíu verða þá ekki að þvingandi ytra boðunarvaldi heldur þörf sem maður finnur innra með sér.