Eða það..

Hvar sérðu samanburð í trúarriti og Kjarnorkusprengju ?

Þú heldur því fram að maður þurfi að vita gjörsamlega allt um efnið áður en maður gagnrýnir það. Kannski er fólki skít sama um biblíuna og það sem stendur í henni en er á móti söfnuðum og stofnunum sem dýrka þessa bók.

Ef þú ætlar að gagnrýna mig, þá þarftu að lesa ævisöguna mína :)

Afhverju ertu þá að benda fólki á að lesa hana ekki?

Lestu bókina

ókei. komdu með 10 reglur sem passa betur í nútíma samfélagi án þess að taka eitthvað “kvót” frá biblíuni.

“Guð hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfum”
“Guð bjó til mannin og gaf handa honum sjálfsæðan vilja”

þú minn kæri herra veist ekkert um hvað þú ert að tala.

En hann setti okkur það, að við eigum að lifa eftir boðorðum hans til að líkjast honum, að vera góð, er það þá ekki okkar eigin heimska og þrjóska að brjótast undan því og þar af leiðandi nokkurs konar sjálfsdæming til helvítis?

girnast konur (horfa á konu og hugsa: djöfull er hún fine)

Ég hló. thx.

Veistu….. við getum haldið endalaust rifist um þetta en ég held að hvorugir okkar geti sagt okkur sem vitum ekki nú þegar.

Ég hugsaði eitt sinn svona. Svo hætti ég að hugsa í alhæfingum og pældi meira í því góða sem kristin trú er að gera í dag.

Og heldur þú virkilega að ég hafi ekki einu sinni hugsað eins og þú fyrr á ævini ?

Bætt við 4. júlí 2008 - 02:05
Og í plús, með þessum orðum þínum, ertu að fyrra manneskjur af allri ábyrgð og frjálsum vilja. Eða…tekur þú ekki þínar eigin ákvarðanir? Þessi heimur er byggður á jöfnum og líkindum, en það þarf eitthvað að halda þessu saman. Ég meina, sá sem veit allt, hann veit betur. Sama hvað hver segir, gerir eða vill.

Tjah.. Mín PERSÓNULEGA skoðun er að hann sé fífl. Finnst leiðinlegt að fólk eins og þú séu að alhæfa svona hlut. Sérstaklega þar sem allir hafa mismunandi skoðanir.

Það er samt ekki að virka :P

Bætt við 24. júní 2008 - 16:42

átti að vera bæta við :P

Það stendur þarna Veður…stendur ekkert um fólksfjölgun:)

Nei, það er ekki eins, er einhver sem hendir í þig gullfallegum konum og segir ‘ekki er ég að láta þig hafa samfarir’ ef það væri svo auðvelt ;)

og þú íkzfho

Say what, hvernig færðu það út

;D, svona svipað mikið point með þessari útskýringu og þessari grein

ég veit vel að guð voru geimveru

Nákvæmlega.

Fræddu mig. Ég tékkaði seinast á þessu fyrir meira en áratug, þá stóð í stjórnarskránni að öll trúariðkun að undanskildri djöflatrú væri leyfileg á Íslandi.

Svo hringdi ég í hagstofuna og dóms-og krikjumálaráðuneiti og spurði hvort Satanskirkja væri skráð á Íslandi, sem var ekki. Spurði þá hvort með aðstoð frá kirkjunni í USA væri hægt að stofna deild hér. Þeir sögðu að innsenda þyrfti gögn og umsókn og allt það, som og ég gerði, en fékk það svar til baka að kirkjan yrði ekki leifð þar sem djöflatrú væri bönnuð á Íslandi, sem sé, þeir hafa ekki lesið nein af gögnunum sem ég sendi inn ef þeir halda það.

En nú hef ég búið undanfarin ár í Danmörku, og ekki fylgst nógu vel með, en er búið að leyfa Satanskirkju hér? (er ekki búið í hinum norðurlöndunum)

ef þeir hefðu vitað afleiðingarnar, þá hefðu þeir ekki verið þarna…

vissulega er þetta rétt hjá þér, en er það ekki okkar að afla okkur upplýsinga um hvort “vélin sé í bílnum” áður en við göngum lengra, hefði það ekki verið rökrétt að max tékkaði á veðrinu áður en hann og vinur hans lögðu af stað.

maðurinn þarf að afla sér upplýsinga og taka ákvörðun út frá þeim upplýsingum sem hann hefur aflað sér, ef hann hefur ekki aflað sér nægra upplýsinga getur hann sjálfum sér um kennt

Bætt við 26. júní 2008 - 18:04
gott dæmi, nýverið voru auglýstar til sölu notaðar tölvur í vinnuni, en það var ekkert gefið upp hvernig tölvur eða hvort þær væru í lagi

þannig að það keypti þær enginn

því að mannkynið þolir ekki fullkomnun

þú getur líka hugsað þetta þannig að guð vildi hafa smá fútt í þessu

Djöfull ertu heimskur.

FOKK IT. ÉG er tilbúinn að afsala mér þessum andskotans frjálsa vilja. GUÐ! TAKTU MÍNAR ÁKVARÐANIR FYRIR MIG!!!

í alvöru, hvaða heilvita maður myndi frekar vilja taka eigin ákvarðanir? ÉG vil ekki þetta frelsi. Ef ég hef virkilega frjálsan vilja, þá ætti ég að geta afsalað mér þessu frelsi

Spurðu hvern sem er hvort hann væri til í að geta tekið sínar eigin ákvarðanir, niðurstaðan mun sennilega vera samhljóða. Þú virkar eins og þú sért mér ráðvilltur og reiður en veist ekki útí hvað, sennilega útaf því sem þú kennir Guði um allt vont. Ég er alls ekki að reyna að vera með einhver leiðindi en þetta svar gefur það sterklega til kynna.
Ef þú trúir ekki á Guð hvað ertu þá að setja útá hann? Hann er hvort sem er ekki til. Ertu þá eitthvað að setja út á þá sem trúa? Ég er nokkuð viss um að trúað fólk drekkti stráknum í greininni ekki.

En hvernig geta þeir komið með rök fyrir einhverju sem er, samkvæmt þeim, ekki hér?

Ef þú trúir ekki á Guð, hvernig geturu kvartað undan því hvernig hann er og er ekki, ef hann á ekki tilvist fyrir þeim?

Ef þú trúir ekki á eitthvað, þá ættiru ekki að segja hvernig það er eða er ekki…. því þú trúir ekki að svo sé.

Bætt við 24. júní 2008 - 10:05
Þó svo að vitringur hér sé að vitna í Biblíuna, sem allir geta lesið, að þá gleymir hann þó þeim part að Guð veit allt.
Og þar með vissi hann að þessum dreng leið illa og vissi að honum myndi ekki líða illa í himnaríki.

Rökin fyrir því að hann dó en vinur hans ekki, eru hugsanlega þau að Jesús fórnaði sínu lífi fyrir okkar eftirlíf.
Svo að þessum Maxi líður eflaust vel núna.

Það er allaveganna víst að hann finnur ekki fyrir kvíða og vanlíðan þegar hann er dauður.

Ég samgleðst mörgum sem deyja. Til æmis fólk sem er að þjást vegna sjúkdóma og bíður þess að fara.
Til dæmis fyrrverandi sem var bara þarna, “lifandi” en samt svo dáinn…. Eins sárt og það er að missa einhvern að þá veit maður að fólkinu líður betur.

Auðvitað samgleðst ég ekki dauða fólks sem lendir í slysi, en ef þú hugsar hvernig það hefði mögulega getað endað ef það hefði ekki dáið?
Heilaskaddað jafnvel, lömuð algjörlega…

Ég veit að ég myndi allaveganna ekki vilja vera þannig.
ég myndi ekki vilja vera haldin taugaveiklun, vanlíðan og kvíða…. mér myndi líða illa og myndi eflaust þakka fyrir svona slys, þar sem ég gæti ekki gert foreldrum mínum það að taka mitt eigið líf, eða öðrum - sérstaklega eftir að hafa lent í að missa minn heittelskaða fyrrverandi þannig.

Og þó ég skilji alveg hans sjónarhorn - ef honum leið það illa (sem enginn hafði minnstan grun um) að þá spyr ég samt afhverju hann reyndi allaveganna ekki að fá hjálp, afhverju hann sagði aldrei neitt, afhverju hitt og þetta…

Ég er þó fegin að honum líður betur og samgleðst honum því.

Með það að þú farir til helja ef þú syndgar?

Við stígum öll til helja séum við búin að syndga, en hinsvegar segir í trúarjátningunni;

“…fyrirgefningu syndanna, upprisu mannsins og eilíft líf. Amen”

Og það er synd að trúa ekki, svo ef þú biður um fyrirgefningu á syndum þínum niðrí heljum, að þá muntu fara til himna.

En svo kannski líður einhverjum vel þarna niðri og vill því enga fyrirgefningu….hver veit? ^^

Ég ber virðingu fyrir trú annarra, og geri mér vel grein fyrir því að ég get ekki fullyrt að minn Guð sé til en ekki Guð einhvers annars.

Ég trúi á minn Guð, en ég veit að aðrir trúa á einhvern annan. Þó ég sé kristni trúar og allt það þá er ég ekki þröngsýn.

Ef hann er trúleysingi þá trúr hann eflaust ekki á helvíti eða himnaríki svo að hann gæti ómögulega verið á þeim stöðum.

Ég veit ekki hvað Guð er að hugsa, sem betur fer. En það hefur allt einhvern boðskap með sér.
Allt gerist af ástæðu, og þú segir að sú ástæða sé Guð.
Veri svo.

Mér er alveg sama hvort hann láti mig drepa mig, láti mig lenda í slysi eða leyfi mér að rotna saman og deyja 150 ára.
Sama hvað, þá deyjum við.


Og nei, ég lít alls ekki sjálfsagt á sjálfsmorð, en ég skil fyllilega afhverju fólk bugast undan umhverfinu og fólkinu - og bara heiminum yfir höfuð.
Þetta er ekkert auðvelt líf og það þarf að hafa fyrir öllu - jafnvel trúnni ;)

Jájá… en mig langar bara ekkert þangað alveg strax.

Á við það vandamál að mér líður vel þegar mér líður illa…. *har har har*



*þetta var kaldhæðni, djók eða hvað annað sem þetta kallast nú *

En á móti, hvað ef manneskjan er sátt við líf sitt á jörðunni og vill ekki deyja. Er Guð hinn alviti ekki að brjóta þann sjálfstæða vilja mannsins með því að taka hann þá til himnaríkis? Er hann ekki að valda óþarfa sorg nástaddra?

Ef maður þekkir ekki hinn valmöguleikann, hvernig getur maður þá dæmt hann?

Hann lofar að Himnaríki sé fullkominn staður.

Ég er hrifinn að síðari hluta svars þíns en fyrri parturinn er ekki alveg nógu góður.

Þú tekur lækni sem dæmi en læknir er alls ekki sambærilegur… enn og aftur… vegna þess að hann er ekki almáttugur.

Auðvitað viljum við að læknir meiði okkur til þess að lækna okkur. En væri hann ekki ALGJÖRT FÍFL ef hann myndi meiða okkur, til að lækna okkur, ef hann gæti fullvel hafa gert það ÁN þess að meiða okkur?

Ég er ekki að afsaka Guð. Þess gerist ekki þörf, hinsvegar er ég að benda þér á að þú ert að loka augunum vísvitandi fyrir stærra samhengi og útiloka aðra nálgun. “Og Guð sá að það var gott…” er áhersluauki fyrir fullkomnun sköpunarinnar fyrir syndafallið, Guð skapaði fullkominn heim, með þeirri takmörkun að mennirnir læra ekki nema af eigin raun. Þess vegna gerist það þegar þú lest áfram sem þú greinilega hefur ekki gert og sennilega aldrei nokkurn tímann lesið neitt í Biblíunni nema setningu fyrir setningu í einhverju fyrirfram uppsettu mengi sem styður þá skoðun er þú hefur nú þegar fengið þig til að aðhyllast hvort heldur sem er af hræðslu, vanþekkingu, misskilningi eða það sem ég óttast mest, leti.

Og konan svaraði: …“Höggormurinn tældi mig, svo að ég át.”

Þá sagði Drottinn Guð við höggorminn: “Af því að þú gjörðir þetta, skalt þú vera bölvaður meðal alls fénaðarins og allra dýra merkurinnar. Á kviði þínum skalt þú skríða og mold eta alla þína lífdaga. Og fjandskap vil ég setja milli þín og konunnar, milli þíns sæðis og hennar sæðis. Það skal merja höfuð þitt, og þú skalt merja hæl þess.”

En við konuna sagði hann: “Mikla mun ég gjöra þjáningu þína, er þú verður barnshafandi. Með þraut skalt þú börn fæða, og þó hafa löngun til manns þíns, en hann skal drottna yfir þér.”

Og við manninn sagði hann: “Af því að þú hlýddir röddu konu þinnar og ást af því tré, sem ég bannaði þér, er ég sagði: ,Þú mátt ekki eta af því,' þá sé jörðin bölvuð þín vegna. Með erfiði skalt þú þig af henni næra alla þína lífdaga. Þyrna og þistla skal hún bera þér, og þú skalt eta jurtir merkurinnar. Í sveita andlitis þíns skalt þú neyta brauðs þíns, þangað til þú hverfur aftur til jarðarinnar, því að af henni ert þú tekinn. Því að mold ert þú og til moldar skalt þú aftur hverfa!”

Sagan heldur svo áfram en inntakið er þetta, syndin kom í heiminn og Guð gefur mönnunum hvert tækifærið á fætur öðru til að snúa við en freistingarnar bera manninn ofurliði. Fullkomleika sköpunarinnar getur hann með engu móti náð upp á eigin spýtur, en heldur dauðahaldi í loforð Höggormsins sem var ;“þið munuð verða eins og Guð”.
Frelsun mannsins undan sjálfum sér er því óhjákvæmileg og loforð guðs frá aldingarðinum að sæði mannsins (ættartala Krists er í Lúkasarguðspjalli rakin frá Adam, í matteusargsp frá Davíð) skuli merja höfuð hans fullkomnað í síðustu bók Biblíunnar þar sem djöflinum er eytt.

Og fyrir þá sem ekki eru trúaðir er það hin mesta sóun að afskrifa þetta gríðarmikla bókmenntaverk og þessa Dramatískusta allra sagna sem rugl því fjölbreytileikinn á móti staðföstu innihaldinu (fjölmargir ritarar með ólíkan stíl og gæði frásagnarinnar sem heild þrátt fyrir það eru með hæsta móti ef menn leyfa sér að eyða tímanum frekar í að njóta hennar á þann hátt sem þeir vilja frekar en að þræta stöðugt um kennisetningar kirkjunnar eða festa sig í orðhengilshætti um einstök efnisatriði. Það finnst mér ætti að vera byrjunarreitur allra sem ætla að tjá sig um Þessi mál.

P.S
Afhverju? spurningarnar þínar eru greinilegt merki um leit einhverskonar en leti til að stunda hana. þú getur alveg eins spurt um tilgang lífsins.
Rökfræðin sem þú beitir hefur ekkert að gera inn í trúarbragðaumræðu, þú sérð það fljótlega ef þú heldur áfram, því takmark þitt er augljóslega að gera lítið úr Guði og þeim sem trúa en munt aldrei skilja afhverju fólk trúir á Guð. Því það stenst ekki rök.
Ég skora á þig að lesa fyrra bréf Páls til Kórintumanna sem fjallar enmitt um þetta, Páll viðurkennir rökleysi orða sinna (Grikkir voru auðvitað allir í heimspekinni) með því að segja “ég boða gyðingum hneyksli og Grikkjum heimsku” og “það sem heimurinn telur veikleika til að gjöra hinu volduga kinnroða.”

það er bara gaman :)
annars er ég alveg að trúa “the summerland”

Ef marka má skrif greinarhöfundar, þá stafar af þeim skortur á skilningi og ofurtrú á hið efnislega.
Skrifin bera vott um andúð á Guði kristninnar og vanþekkingu á andlegum málefnum. Ekki er um að ræða tilraun til sálgreiningar, en misskilningur í kringum starfsheitið “sálfræðingur” bendir til þess að höfundur hafi einnig andúð á þeim og er e.t.v. efni í frekari pælingar, sem eru þó þessu máli óviðkomandi og verða því ekki til frekari umræðu af hálfu undirritaðs.

Í stað þess að leggjast niður á sama stig og höfundur vegna þess hve tilgangslausar rökræður við hann eru, er frekar farin sú leið að beina athygli lesenda að því hvaða gildrur höfundur reynir að egna fyrir lesendur sína með skrifum sem unnin eru af takmarkaðri þekkingu hans og skilningi á málefninu sem er til umræðu.

Fólk fer virkilega að velta fyrir sér greind þinni þegar þú verður það pirraður út í trú að koma hér með persónulegar árásir.

Skilningur okkar í brotum, en allur sannleikurinn bíður okkar hjá einum Guði.

Sannleikurinn er augljóslega sá að guð hefur aldrei verið og er ekki “til”, heldur er hann ímynduð tilgerð manna sem eiga erfitt með að kljást við þessa vanda sem lífið hefur uppá að bjóða.

Hver er tilgangurinn með foreldrum

Þessi finnst mér algjör gullmoli frá vitringi :)

Mér sýnist því miður að við séum kannski ekki alveg á sömu bylgjulengdinni en vonandi förum við að nálgast hvorn annan. Fyrst að við erum að tala um svona áhugaverð efni í lítilvægum umræðum okkar hér vona ég að við getum kastað formgerðinni á andstæðinga-rökræðum með tilheyrandi skotum fyrir bát og haft þetta frekar líkara umræðu, útskýringum og skoðanaskiptum. Er í svo góðu skapi hér á afmælisdaginn minn að ég gleymdi mér kannski aðeins og þetta er frekar langt. Ég geri samt ráð fyrir því að þú lifir það af.

Þú sagðir:

Hugmynd þín af hamingju er líklegast tímabundin hamingja sem maðurinn vinnur sér inn eins og að borða góðan mat, spila tölvuleiki, koma einhverju í verk, stunda kynlíf, skemmta sér, hlæja.

En hún þreytist öll… en hvers vegna? Er það eiginleikar hamingjunnar sjálfrar eða eru það líffræðilegir eiginleikar sem eru þar að verki?

Hamingja er ekkert annað en túlkun í heilanum á okkur.

Nei, ég hef örlítið aðrar skoðanir á hamingju en þú virðist halda og hefur hún verið mér hugleikin síðustu ár og gæti það verið heilt umræðuefni fyrir sig en ég skal reyna að halda aftur af mér. Til að skýra hugmyndir mínar um hamingju og eðli hennar skal ég endurflytja texta úr lítilli ritgerð sem ég samdi um hamingju í vetur. Því miður var þessi ritgerð stutt og risti því afar grunnt. Einnig var hún ekki bara um hamingju, heldur líka hvernig fólk öðlast hana (sem ég hafði engan sérstakan áhuga á), en mér tókst þó að skýra frá grunnhugmyndum mínum um hamingju í henni, án þess að fara út í miklar pælingar út frá því. Hér kemur hún [breytti þó endanum til að skera út leiðinlegan part og gera þetta aðeins skemmtilegra]:

Oft er sagt að einhver hafi lifað hamingjusömu lífi og er þá átt við að viðkomandi hafi átt gott líf. Nú á dögum, þegar manninum gengur almennt svo vel í lífsbaráttunni að varla er hægt að tala um lífsbaráttu lengur, finnst mörgum að hamingjan sé sjálfsagður hlutur. Fólk hugsar ekki lengur einungis um að lifa af, heldur að það verði að lifa góðu lífi og helst betra lífi en aðrir.

Strax á mínum yngri árum fór ég að aðgreina sælu frá hamingju og seinna lífshamingju frá hamingju. Ég legg þá merkingu í sælu að hún sé margþætt tilfinning sem maður upplifir til dæmis er sælgæti er borðað eða horft er á fyndna kvikmynd. Sæla er í mínum augum einhvers konar skammvinn gleði. Hamingja er að mínu mati merkilegri en sæla og upplifir maður hana til dæmis þegar einhverju er áorkað eða markmiði náð. Þýski heimspekingurinn Friedrich W. Nietzsche sagði að hamingjan væri tilfinning sem fundið væri fyrir er afl manns eykst eða þegar mótstaða er sigruð og samræmis það að mörgu leyti skoðunum mínum. Það sem ég kalla lífshamingju er hins vegar hamingja sem nær yfir lengra tímabil og er tengd góðum lífsháttum og andlegu jafnvægi.

Hugsanir um eðli hamingjunnar eru ekki nýjar af nálinni og hafa margir spekingar fortíðarinnar sett fram kenningar um hvernig eigi að öðlast hana. Siddhartha Gautama [sá klikkhaus, fyrrv. ofdekraður krakki sem gat ekki tekist á við heiminn og þjáninguna í heiminum án þess að grípa til einhvers þvaðurs um alheimssál og nirvana, algleymi], þekktur í hinum vestræna heimi sem Búdda, á að hafa sagt að til þess að öðlast [lífs]hamingju sé mikilvægast að eyða ágirnd og öðlast ró, því þannig sé afbrýðisemi og margar aðrar „slæmar“ tilfinningar sigraðar. Aristóteles sagði einnig forðum að til þess að verða hamingjusamur þyrfti að forðast öfgar.

Fólk leitar oft að mikilfenglegum skýringum á því hvað vellíðan sé en vellíðan er einfaldlega túlkun á efnaboðum sem líkaminn framleiðir til þess að verðlauna fyrir góðan árangur. Það má líkja þessu við leiðbeiningarkerfi, þróuðu í náttúrunni gegnum aldirnar, sem sér t.d. til þess að við leggjum á minnið aðferðir sem virka vel til að leysa ákveðin verkefni og lærum þannig af reynslunni. Til eru önnur dýr sem eru einnig með mjög svipað, en oft ekki eins háþróað, kerfi. Þetta kerfi á að beina manninum í rétta átt og tryggja að hann geti tekist á við ýmis vandamál sem gætu orðið á vegi hans með því að umbuna honum fyrir vel unnin verk.

Það verður þó að taka tillit til þess að þróun mannsins og annarra lífvera er frekar hæg miðað við hve hratt tækni mannsins þróast. Vísindamenn geta til dæmis endurskapað ýmis efni sem notuð eru í efnaboð heilans, þar á meðal þau sem valda vellíðan. Því er mögulegt að kaupa sér efni svipuð þeim sem valda vellíðan, oft kölluð eiturlyf, og innbyrða þau og til er fólk sem er háð slíkum efnum. Einnig eru til sjónvarpsfíklar, netfíklar og tölvuleikjafíklar og það sem þeir stunda virðist vissulega vera frekar tilgangslaust en samt veitir það þeim vellíðan, t.d. fyrir afrek í sýndarveruleika. Það er mín skoðun að þessi ónáttúrulega, falska sæla sem fæst af röngum ástæðum sé eitthvað sem eigi ekki að sækjast eftir. Hið forna „leiðbeiningarkerfi“ náttúrunnar er að einhverju leyti orðið úrelt og maðurinn hefur leitað sér leiða framhjá því, fengið verðlaunin án þess að vinna fyrir þeim, og brenglað þetta kerfi. Í leit að sælu getum við villst og gert hluti sem eru slæmir fyrir okkur, þó þeir veiti okkur gleði. Ég bið um vitundarvakningu. Ég bið ykkur um að hætta að vera hórur hamingjunnar og elta sæluna í skrúðgöngu sem á sér engan tilgang, markmið né stefnu! Ég spyr: Hefur maðurinn öðlast nægan skilning á lífinu til að taka örlög sín í eigin hendur? Ert þú tilbúinn að yfirstíga hamingjuna?

Þú sagðir:

ég hefði bara skapað ást, hamingju, gleði, nautn, vellíðan, og meiri ást

ég sé ekki tilganginn fyrir öllu því sem guð ákvað að skapa líka eins og illsku, óhöpp, reiði, hatur, illvirki, öfund, afbrygðisemi.

Ég sagði:

Ef þú værir alltaf hamingjusamur þá myndi sú hamingja missa gildi sitt.

og þá átti ég að einhverju leyti við að ef hamingja þín væri ávallt stöðug, myndi sem sagt ekki aukast, og þú hefðir aldrei fundið fyrir öðrum tilfinningum en hamingju þá hefðirðu ekkert til að mæla hamingju þína út frá og myndir því telja hana sjálfsagða. Ákveðinn skammtur af dópamíni skiptir mann sem sjaldan fær slíkan skammt meira máli og hefur meiri áhrif á hann en á mann sem er alltaf og hefur alltaf verið, stanslaust, á stærri skammti.

Þú sagðir:

Það sem ég er að tala um er eilíf hamingja sem þreytist aldrei… af hverju ætti hún að þreytast? Ég er almáttugur, ég er að segja þér að hún þreytist EKKI, þá er það þannig.

Þú ert að ganga út frá hlutum sem eru alls ekki sjálfsagðir.

Allt í lagi, segjum að þar sem að þú ert almáttugur þá getir þú komið því í kring að allar litlu verurnar þínar séu sælar. Þá hef ég þetta að segja:

Ef ég væri almáttugur þá væri það ekki það fyrsta sem ég myndi gera; að búa til veröld og fylla hana af lítilvægum verum og sjá til þess að þau væru eilíflega hamingjusöm. Mér þætti hamingja þeirra ekki mikilfengleg ef þeim væri gefin ofgnótt af hamingju. Mér þætti hún hinsvegar fegurri ef þau ynnu fyrir henni og gengu í gegnum flóru tilfinninganna og lærðu að meta hamingjuna en ekki að taka henni sem sjálfsagðri.

Nú var ég einu sinni spurður áhugaverðrar spurningar af föður mínum. Getur vel verið að þetta hafi verið hans útgáfa af einhverju sem annar hefur sett fram, endilega bentu mér á það ef þú veist til þess. Hún er jafn áhugaverð hvort sem að hann fann hana upp eða hann endurflutti/breytti gamalli og þekktri spurningu. Spurningin hljómar svo (í minni endursögn):

Segjum svo að til væri hús sem hefði þá eiginleika að þeir sem að þangað inn færu væru eilíflega hamingjusamir og fyndu ekki fyrir neinum öðrum tilfinningum svo sem þjáningu, ótta, losta, öfund, samúð, vorkunn, sorg, dapurleika, kvíða, ákafa, harmi, örvæntingu, vonleysi, uppgjafartilfinningu, úrræðaleysi, skömm, gremju, leti, skelfingu, ofboði, kjarkleysi, hugrekki, feimni, ruglingi, reiði, bræði, hatri, vinaást, græðgi, löngun, þrá, undrun, lotningu, stolti og von heldur bara hamingju. Þeir fengju einnig aldrei að koma út aftur. Ef að þú fengir að velja hvort að þú færir þangað inn og værir eilíflega hamingjusamur, myndirðu þá frekar vilja fara þangað inn heldur en að upplifa allar þær tilfinningar, margar þeirra neikvæðar, sem lífið hefur upp á að bjóða?

Hefði mér staðið þetta til boða í raun hefði ég valið að upplifa sem mest af því sem veröldin okkar hefur upp á að bjóða. Ég vildi ekki fara í þennan fátæklega heim þar sem einungis var hamingja.

Að lokum; Nú, eftir að þú hefur kynnst skoðunum mínum frekar, er þér eflaust ljóst hvað ég átti við þegar að ég líkti heimi þar sem allir væru eilíflega hamingjusamir að ástæðulausu við heimi þar sem allir væru uppdópaðir.

Jamm, nokkurnvegin nákvæmlega það. Tökum það dæmi að þú vitir hvar allt í litlu kerfi er staðsett og þú veist nákvæmlega á hvaða hátt það hreyfist, þá veistu hvað framtíðin ber í skauti sér í sambandi við hreyfingu hlutanna.

Hlutir bera af sér afleiðingar og heimurinn getur, samkvæmt því hvernig allt er nákvæmlega núna(eins og hvernig hlutirnir í afmarkaða svæðinu eru staðsettir) og hvernig þeir hegða sér, farið á einungis einn veg.

Gjörðir mínar ákvarðast af því hvernig ég er forritaður. Maður hugsar kannski “ég gæti, hér og nú, tekið þennan hníf og drepið foreldra mína”.
Málið er að þú myndir aldrei gera það, þú sem það sem þú ert gerðir það aldrei nokkurntíman.

Hef eitthvað meira að segja um þetta, sem stendur veit ég ekki nákvæmlega hvað skal skrifa.

Basically hið sama og þú sagðir.

Þú um það

Það eina sem þið hafið er “sveltandi börn í afríku”

Ah. Heimur búinn til í kringum mannfólk, ekki mannfólk búið til í kringum heim?

nei, slepptu því bara

allir hafa sína illu hlið