passar miklu frekar við heimspeki…

samkvæmt biblíuni vorum við sköpuð “í hans mynd” með frjálsan vilja…freistnin var víst bara fyglifiksur þess.

Því að þetta verður að passa þannig að manninum er refsað og við lærum lexíu, annars er ekkert point í sögunni og þau væru ennþá þarna tvö í rólegheitunum.

Nope, thetta passar betra inna heimspeki.

Jú, þetta á svo sem aðeins meira heima inni á heimspeki, þó svo að einhver sagði hér áðan að heimspeki er um grundvallarspurningar, en heimspeki er einnig um hugtök eins og freistni og annað.

Og þó, þá ertu að tala um þetta með söguna um paradís sem viðmið, og þess vegna passar þetta hér inn.

Auðvitað þarf maður að trúa á Guð til þess að trúa því að hann hafi skapað okkur ófullkomin. Freistni hefur oft verið talað um sem slæmur hlutur, t.d. í bænum til Guðs og annað, en við þurfum líka að líta á hlutina frá meira en einu sjónarhorni og ef við sleppum sjónarhorninu sem Biblían hefur, og lítum á freistni sem hugtak, án þess að hafa trú sem viðmið.

Það er til góð og slæm freistni. Sumir hlutir sem við látum eftir okkur, litlir hlutir mega það vel vera en samt sem áður þá erum við að “falla í freistni”. Allar langanir okkar, litlar og stórar, eru á vissan hátt freistni. Sumar góðar og sumar slæmar. Þegar maður lætur eftir sér að kaupa nammi eða eitthvað þótt maður viti að maður ætti að spara peninginn í eitthvað annað, ertu þá ekki að falla í freistni? En það er þó ekkert hrikalegt. En þegar þú ákveður að eyða ÖLLUM peningnum þínum í nammi og átt engan pening til að t.d. borga skuldir þínar, þá ertu líka að falla í freistni, en í það skiptið ekki svo góða freistni er það nokkuð?

Ég get í raun ekki komið með gott svar við trúarlega viðmiði þínu þar sem ég trúi því ekki að Guð hafi skapað okkur, og get þess vegna ekki “varið” það að hann hafi skapað okkur ófullkomin.

Margir kristnir vilja segja að maðurinn hafi verið skapaður góður, þeir ganga kannski ekki svo langt að segja að hann sé fullkominn, en þó segja þeir að allt það slæma í manninum, þar á meðal freistnin, stafi af þáttum í umhverfi okkar. Samfélag, uppeldi og annað, eigi að vera ástæður fyrir slæmu hlutum okkar.

Ég held að þetta hafi verið þarna síðan alltaf!

guð á að vera almátugur og all-vitugur, þannig að hann átti að hafa geta séð þetta fyrir þannig að hann vissi að þau myndu freistast til þess að éta eplið.

það segir mér að guð var sadisti og einræðisherra, fuck marr gerir eitthvað sem hann vill ekki og maður fer til helvítis!

haha fáránleg grein.

getur forvitni semsagt ekki fengið mann til að prófa dóp?

Þessi grein er líka ó fullkomin, eins og mannkynið…:/

Var það ekki engill guðs sem breytti sér í snákinn? Hvað het hann aftur?

Engillinn sem vildi ekki að guð réði öllu og svo framvegis?

Allir sem eru að lesa þetta, svarið einni einfaldri spurningu:

Eruði fermd? Ef svo er, afhverju, trúiði virkilega á það að guð eða einhver æðri vera hafi skapað heiminn og mannin og allt það eða gerðuð þið það útaf fjölskyldu þrýstingi eða útaf einhverju álíka, t.d. gjöfum og þannig.

Pælið aðeins í þessu, og ef biblían er rétt…hvað um risaeðluleifarnar er það bara eitt samsæri eða(haha)?

Ég held að fullur maður hafi skrifað biblíuna og er fastur á því…eða vitfirrtur maður.

Ég ætla nú bara að segja það nákvæmlega sama og ég sagði við hinni greininni. Ég hef engar kenningar varðandi þetta þannig séð nema þá að Guð er ekki til. Ég furða mig á því hvernig fólk getur trúað á þetta og fundist allt þetta fullkomlega raunsætt.

ef maður freistast aldrei til að gera neitt þá myndi enginn td vinna, versla inn eða fara í skóla, maður freistast til þess að gera hluti vegna ávinnings, eða forvitni

rifbein er misþýðing, maðurinn er eina spendýrið sem ekki hefur bein í kynfærum

Guð gerði manninum þann greiða að ljá honum sjálfstæðan vilja. Sjálfstæður vilji getur gert mistök.

Þetta segir sig nú bara sjálft. Ef það væri ekki til neitt slæmt, þá væri ekki heldur til neitt gott. Þá væri gott bara venjulegt! Og Guð hefur hugsað aðeins lengra en þú, þegar hann skapaði heiminn, og ákveðið að skapa eitthvað vont til þess að Eva og Adam tækju því góða ekki sem gefnu.