Auðvitað er líf eftir dauðann… annars væri þetta tilgangslaust…

Ég er alveg sammála þér um að það sé líf eftir dauðann. Ég er alveg öruggur um það og ég hef talað við konu sem er skyggn. Hún sagði mér að frá ýmsu og sagði einnig að hún væri á sínu þriðja lífi á 20. öldinni (og það er víst mjög sjaldgæft að fólk fæðist þrisvar á sömu öld). Ég trúi einnig að það sé til eitthvað sem er æðra en við, eins og guð, nema hvað það er bara hrein orka samansöfnuð í eina heild. Þannig að guð hefur ekkert eitt form heldur öll form. Þetta er skrítið en samt, ég trúi þessu!

ég held að maður sjái bara svart :)

Það er ekkert líf eftir dauðann! Þeir sem trúa öðru hafa látið heilaþvo sig (af kirkjunni eða öðrum trúm). Eins og Karl Marx orðaði það svo snilldarlega “Trúin er ópíum fólksins”. Afhverju trúin (og um leið lygin um líf eftir dauða)? Jú, ef Vatíkanið í Róm og lútherskirkjumenn myndu lýsa yfir á morgun að þetta þetta með lífið eftir dauðann hafi *hóst* ekki verið alveg *hóst* satt og flokkað það sem mistök (eins og nornabrennurnar á miðöldum og að jörðin væri ekki hringlótt) myndi margt fólk hætta að fúnkera í þjóðfélaginu. Það myndi ekki nenna í vinnuna því það sæi ekki tilgang með því. Það færi að hegða sér eins og gaurinn í “American Beauty” Þau myndu bara hugsa sem svo að það deyji hvort sem er og eftir það kæmi ekkert,so what the fuck. Glæpir myndu aukast verulega og þetta “rólega” vinnusama fjöldskyldufólk (sem vestræn samfélög byggir á)færi að stunda ýmsa glæpi og stunda kynlíf sitt á götum úti því að þau fengi ekki tækifæri til þess í næsta lífi.
Bottom line, trúin er fyrir þá veiku sem geta ekki “feisað” veruleikann eins og hann er.
“Guð hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir” (biblían)

Ég vil trúa því að það sé eitthvað eftir dauðann!
T.d. er pabbi minn látinn og ég vil trúa því að ég fái að “hitta” hann þegar ég dey.
Svo hef ég farið til miðils og þar kom amma mín og frænka sem báðar eru látnar fram.
Ps. ég er ekki kirkjurækin manneskja og hef ekki opnað biblíu á minni æfi, en trúi samt á “guð”.
Ekki að guð sé einhver kall með skegg heldur eitthvað gott. Sem sagt ég trúi á eitthvað gott, og vil hugsa að ég fari á einhvern góðan stað þegar ég dey, ekki að það verði bara allt svart!!
Ef fólk hefur misst ástvin er gott að hugsa til þess að sá hinn sami sé á einhverjum góðum stað, er það ekki ?

Af hverju eruð þið að spá í þessu? Ef það er líf eftir dauðann þá komist þið að því þegar þið deyjið, ef það er ekki þá er ekki eins og þið munið sjá eftir einhverju eða eitthvað. Farið frekar að spá í þessu lífi sem er í gangi núna, ef það er þá eitthvað líf yfir höfuð.

Spurningin er frekar: Er líf fyrir lífið?
Pælið í því……..

jú ég held að það sé líf eftir dauðann. Þetta er allt til að þroska sálina. Þú lifir Mörgum lífum, mismunandi að sjálfsögðu, til að þroska sálina, til að vita hvernig er að vera karl, kona feitur, mjór o.s.frv. ég trúi því að þótt maður muni ekki eftir fyrra lífinu þá geri maður ekki sömu mistökin tvisvar. T.d. þú fremur ekki sjálfsmorð tvisvar, og þú ferð ekki í dópið tvisvar. Svo þegar þú ert búinn að þroska sálina nóg, þá kannski ferðu til einhverskonar himna eða eitthvað.