Hæ öllsömul! =)

Fyrir 7 árum síðan flutti ég í húsið sem ég bý í núna. Þegar komið var hingað fyrst virtist allt vera mjög fínt en á næstkomandi
mánuðum fór ég að upplifa skelfilega hluti.

Í herberginu mínu heyrði ég stundum koma verulega ógeðslegt, blóðugt öskur, eins og einhver væri að hósta úr sér lungunum, mjög
creepy ef þið spyrjið mig.

Ég sá oft svört óskýr “ský” reikandi um í loftinu, fljúgandi í gegnum veggi ofl. Þessi “ský” mynduðu ekki útlínur af neinu, voru bara eins
og “ský”.

Og ég fékk oft martraðir, mjög slæmar, raunverulegar martraðir. Ég fékk aldrei martraðir fyrr en ég flutti hingað. Amma mín sem dó 1
ári fyrir fæðingu mína kom fram í nokkrum þeirra.

Það alversta sem gerðist var á aðfangadagsmorgun árið 2000, milli kl. 7 og 7:30.
Ég var á 11 ári, vaknaður eldsnemma og farinn upp (húsið er á 2 hæðum) á efri hæðina til að horfa á allt barnaefnið sem var í boði í
tilefni aðfangadags. Á efri hæðinni voru 2 herbergi, í einu herberginu er slökkt ljós og hölluð hurð. Hitt herbergið var herbergi bróður
míns, sem var steinsofandi.
Ég sat og horfði á sjónvarpið, var búinn að horfa í nokkrar mínútur og ég fór skyndilega að heyra eitthvert þrusk inn í herberginu með
hölluðu hurðina, og varð ég svolítið smeykur þá, en lét það þó ekki trufla mig. En allt í einu heyri ég hvísl koma innan úr herberginu,
það var rödd sem hvíslaði eitthvað óskýrt orð sem ég skildi ekki. 0,0001 sekúndu seinna var ég í ofsahræðslukasti, ég fékk hristist, var
alveg stífur í framan og tærðist af hræðslu. Þegar ég loks náði stjórn á líkama mínum hljóp ég niður eins og fætur toguðu, inn í
herbergið mitt og undir sæng. Næst þegar ég vissi af vaknaði ég kl. 11 og var þá kominn dagur, sól úti, og allt í góðu lagi. Og nei, þetta
var ekki martröð, þetta gerðist! Síðan þá hefur mér enn þann dag í dag verið hálfsmeykur þegar ég er einn þarna inni í þessu herbergi
þegar ég er einn heima. Og í dag er ég 2 mánuðum frá því að vera 17 ára.
Eftir þennan attburð fékk ég alltaf martraðir um þetta herbergi og dreymdi mig stundum að ég var einn á efri hæðinni að horfa á
sjónvarpið og ég heyri hljóð þarna inni og athuga, þá er eitthvað svarthol þar sem sýgur mig inn í sig.

Varðandi þær martraðir sem hrjáðu mig í þá tíð, sumar þeirra voru ótrúlega fáránlegar en þær hræddu þó úr mér líftóruna. Mig dreymdi stundum að stóri bróðir minn, sem er 9 árum eldri en ég, ætti einhvern skrítinn tvífara sem hrjáði mig stundum. Enginn nema ég sá hann. Hann birtist og gerði skrítna hluti, andlitið á honum var skrítið, ekki eins og á bróður mínum, það var…. erfitt að lýsa…. furðulegt :S
Og ótrúlegt en satt stundum….. dreymdi mig að ég væri hoppandi, öskrandi og pissandi út um alla íbúðina!! :S :S :S (vinsamlegast tilvitnið ekki, ég meina það).


Stundum þegar ég var einn fannst mér eins og nafn mitt var kallað, en alveg ótrúlega lágt þó, eins og það væri kallað úr öðrum heimi, erfitt að útskýra þaö öðruvísi.
Og stundum þegar ég sat við tölvuna fannst mér eins og potað væri í mig, alltaf einhvernstaðar á bert hold, ekki þar sem föt eru fyrir, t.d. á milli bolsins og buxnanna.


Eftir að hafa þolað þetta í 3 ár, hringdum við í prest sem kom og blessaði húsið okkar. Hann kom, fór með bænir og hann skildi eftir vígt vatn í flösku sem búið var að teikna kross framan á. Og eigum við þetta víðga vatn ennþá og við treystum því að það haldi öllum illum utanaðkomandi verum í burtu.
Eftir komu prestsins hætti þetta og fékk ekki lengur martraðir.

Enn þann dag í dag er ég þó mjög næmur fyrir svona hlutum. Ég sé þetta ekki lengur en ég get alltaf skynjað þegar einhver er nálægur, hver það er oftast, og hvar hann er, nákvæmlega.



Þetta voru mínar reynslur af þessum dulspekilegu verum. Takk fyrir!