ok ég var að lesa þetta og þetta er sönnsaga og lesið hana alla í gegn, takk fyrir.

Douglas Murray, sérfræðingur í egypskum fræðum, leist engan veginn á óræstilegan Bandaríkjamanninn sem leitaði á fund hans í Kairo 1910. Maðurinn var flóttalegur í framkomu og virtist langt leiddur af einhverjum sjúkdómi. En murray, sem var fágaður Breti, stóðst ekki fagurgala hins varhugaverða gests, af því að bandaríkjamaðurinn hafði á boðstólnum þann alvænsta grip sem hann hafði augum litið á ferlum sínum.
Það var múmíuhylki æstu prinsessu í musteri Ammon-Ra, talið var að hefði verið upp í Þebu nálægt 1600f.Kr. Ofan á hylkinu var mynd prinsessunnar, unnin af mikilli snilld í gljáhúð og gull. Var hylkið allt frábærlega varðveitt. Murray var haldinn ákafri söfnunaráráttu og stóðst engan veginn þetta góða boð. Hann skrifaði ávísun á Englandsbanka og gerði rástafanir til þess að láta flytja múmíuhylkið til heimilis síns í London. Ávísunin var aldrei leyst út. Bandaríkjumaðurinn andaðist þetta sama kvöld. Murray frétti hjá öðrum sérfræðingií egypskum fræðum í Kairo hvers vegna verðinu hefði verið svo í hóf stillt.
Prinsessan úr musteri Ammon-Ra hafði gegnt valdastöðu meðal hinna áhrifamiklu dauðadýrkenda sem höfðu breytt frjósömum níldardalnum í sannlkallaðan dauðareit. í grafhýsi hennar voru áletranir á veggjum er boðuðu ófarnað og skelfingu hverjum þeim sem raskaði dánarró hennar.
Murray lét sér fátt finnast um slíka hjátrú fyrstu þrjá dagana. En síðan hélt hann í veiðiferð upp eftir Níl, og þar bar það við að byssan sem hann bar með sé sprakk með furðulegum hætti í hendi hans. Eftir nokkurra vikna sárar kvalir í sjúkrahúsi varð að taka handleggginn af honum fyrir ofan olboga.
Á leiðinni heim til Englands létust tveir vinir Murrays af ,,ókunnum orsökum“. Tveir egypskir þjónar sem sýslað höfðu við múmíuhylkið létust líka áður en árið var liðið.
Þegar Murray kom heim til London, frétti hann að múmíuhylkið væri komið þangað. Þegar hann virti það fyrir sér var eins og ,,líf færðist í” mótaði andlitið prinsessuna og ,,Augnlitið var þannig að honum rann kalt vatn milli skinns og hörunds“.
Murray hefði afráðið að losa sig við gripinn, en vinkona hans fékk talið hann að á gefa sér hann. Eftir fáeinar vikur lést móðir konunar, elskugi hennar yfirgaf hana og hún veiktist sjálf af ,,óþekktri visnunarsýki”. Þegar hún fól lögfræðingi sínum að gera erfðaskrá, gekk hann ríkt eftir því að múmíuhylkið yrði skilað aftur til Doulgas Murray.(one unluky fella)
En nú var Murray ekki nema svipur hjá sjón og vildi ekki sjá þennan grip. Hann færði British Museum hylkið að gjöf, en það varð brátt alræmt í þeirri og vísindilega stofnun, ekki síður en annars staðar. Ljósmyndari sem tók myndir af því og datt dauður niður. Egyptalandsfræðingur sem átti að hafa umsjón með gripnum fannst dauður í rúmi sínu. Safnráðið hugnuðust ekki þær blaðafréttir sem fóru að birtast um þennan grip. Kom það saman til fundar með leynd og samþykkti einróma að færa safni einu í New York
múmíuhylkið að gjöf. Hafði það fallist á að þiggja gjöfina, enda væri farið með leynd og gætt alls öryggis í flutningi hennar.
Sjálfsagt þótti að flytja hylkið með hinu nýja og glæsilega skipi sem lagði upp í jómfrúferð sína frá Southhampton áleiðis til New York um þetta leiti.Allur undirbúningur að flutningum gekk greiðlega, en múmíuhylkið komst þó aldrei til New York. Það var í lest Titanic, skipsins ,,ósökkvandi" sem fórst með 1498 manns 15 apríl 1912



vonandi lásuð þið þetta allt það tók mig langað tíma að skrifa þetta.