Þetta eru allt ágiskanir, hvort sem það sé einhver vísindamaður eða trúaður maður.

Eigum við ekki bara að bíða og sjá til hvað gerist þegar við deyjum í stað þess að velta okkur upp úr þessu? :)

Hver er munurinn þessari “kenningu” og endurholdgun? Annars er þetta algjörlega órökstudd ágiskun þannig að ég tek ekki mikið mark á þessu.

Varastu að kalla hvað sem er “kenningar”.
Svo mikil gengisfelling hefur orðið á þessu orði að krisslingar tala um þróunarkenninguna sem "bara kennningu".

Kv. Trypt :)

Mig langar að varpa fram fyrirspurn til hinnar virðulegu samkomu í umræðuhóp okkar:

Nýsir fræddi okkur um það að skv. Helga Pjeturs er hið svo kallaða líf eftir dauðann ekki síður jarðneskt en okkar líf. Þess vegna sé hægt að rannsaka vísindalega kenningar trúarbragðanna sem hingað til hefðu aðallega stuðst við trú. Hvert er álit ykkar?

Lauslegt og persónulegt svar, eða tilraun tl svars

Já það er rétt Dr. Helgi Pjeturs er þróunarsinni enda hafði hann kynnt sér rit J. B. Lamarks og Darvins og var vel með á nótunum.
Sem menntaður náttúrufræðingur lítur hann á heiminn með augum vísindamannsins sem veigrar sér ekki við að rannsaka það sem aðrir hlaupast frá.

Ef eitthvað er til sem andlegt heitir og getur gert eitthvað vitrænt, þá hlýtur það að tilheyra hinni efnislegu veröld.
Það liggur fyrir ef um almenn fyrirbæri er að ræða og fleiri en einn og fleiri en tveir finna fyrir þeim, má draga það fram til skoðunar að þarna sé á ferðinni atriði er fylgir lífinu og eða lífríkinu og þar með hinum efnislega heimi.

Þegar hér er komið sögu er fátt sem mælir gegn því að skoða hvort viðfangsefnið reynist hafa ferla og reynist svo er komið á það lögmálsbinding.

Öll starfsemi hins andlega heims fer í gegnum heilann.
Hann er efnislegur hlutur sem við teljum okkur þekkja og ekki þekkja.

Þar sem Dr. Helgi Pjeturss er bæði jarð- og náttúrufræðingur og þjálfaður rannsakandi gerir hann ekki ráð fyrir því að til sé eitthvað fyrirbæri sem er óefnislegt og heiti sál eða andi.
Í hans huga er það skýrt og klárt að efni og orka eru aldrei aðskilin og að auki gerir hann ekki ráð fyrir sjálfstæðri tilveru orkunnar án efnis og eða tilburði efnis án orku.
Til þess að sál geti verið til og lifað góðu lífi þarf hún efni til að styðjast við.

Þegar það liggur fyrir að lífvera lifi þótt hún andist, þá hljóti hún að gista efnislega staði og einnig vera sjálf í efni.
Þegar sú niðurstaða liggur fyrir er rökrétt að gera ráð fyrir því að gististaðurinn eigi sér tilveru á hnetti, að minnnsta kosti þekkjum við ekkert annað og þar sem við getum ekki rekist á þá hér í okkar umhverfi þá hljóta þeir að til heyra öðrum hnetti.
Hér er frumlíf, hér fæðumst við til lífs sem hefur þann eina tilgang að þroska sig til guðs verundar að verða sjálfur guð í óræðri framtíð og það gerist best á þann veg að samstillast í kærleika. Þeir einstaklingar er það gera og eða hópar ganga á vegum lífstefnunnar, en hinir er er lifa í ósætti og sundrungu og ótta, ganga veg helstefnunnar.
Sækjast sér um líkir, eða líkur sækir líkan heim. Þetta er lögmál náttúrunnar. Ferð þú í samkvæmi viljandi og með glöðu geði ef þú veist að flestir gestirnir eru af því sauða húsi sem þú getur ekki umgengist ?
Reynsla þín af þeim er sú að allann tímann ertu að horfa á klukkuna sem silast áfram þér til ömunar.
Þegar þú ert kominn í hæfilega fjarlægð frá hópnum finnst þér þú hafa sloppið úr prísund, en ert samt ótrúlega þreyttur og syfjaður.
Þessari athugasemd fylgir heilmikil útskýring eða texti sem verða gerð skil síðar.

Á hinn bóginn hlakkar þú til að fara í hitt samkvæmið þar sem er líf og fjör að þínu skapi. Tíminn flýgur og fljótt kominn stund að fara heim.
Þegar heim er komið er maður svo hress að svefn og þreyta eru aðeins orð sem eingin merking er í.
Samt er það svo að hver hópur á sér gleðistundir og einstaklingar innan hvers hóps njóta samvistar með sínum líkum, hvort sem viðkomandi hópar eru guðlegir í þroska eða hatursfullir í hugsun. Þetta byggist allt á hugarfarinu til hvaða hugsanaferlis maðurinn temur sér að gæla við. Það ræðst af hugarfarslegu vali hvers einstaklings í hvaða hópi hann lendir eftir andlátið, enginn dæmir, enginn raðar, aðeins lífernið.

Fyrirspurnum verður svarað síðar.
Nisi

Efnið sem ég sendi inn á huga.is þann 14/08.kl.12,03 er mitt persónulega svar og skýring hvers vegna ég gengi í lið með Doktor Helga Pjeturss.
Kenningar hans ná að varpa ljósi á dulrænu og margt torskildara er áður var talið og enn torskilið meðal fjöldanns.
Kenningarnar gefa manni yfirsýn yfir veröldina, svo langt sem það nær.

Það má orða það þannig að, hvert eitt smáatriði í hugmyndarfræði Dr. Helga Pjeturss virkar sem almynd. Hvar sem drepið er niður fæti í hugmyndafræðinni förum við í hringi og sjáum hvernig atriðin tengjast og skýra hvað annað og mynda heildarmynd (almynd ). Það er að segja, kerfið er lokað og gengur upp í sjálfu sér og er einn besti lykill að annari hugmyndafræði. Í hverju smáatriði er heildarmyndin innifalinn, líkt og fruma sem geymir í sér forskrift að nýjum einstakling

Inngangur þinn að málinu er ágætur, en það skilar hver eftir sínu viti og þekkingu.

Dr. Helgi taldi sig ekki þurfa að rogast með skýringar á endurburðahugmyndum sem eru andstæðar hugmyndinni um samspil efnis og orku og þá erum við tala um þann efnisheim sem öll tilveran byggir á.

Við andlát geislast krafturinn til þess staðar er hugurinn og eða hegðun ( aflsvæði ) hefur tengt sig til og myndast þar nýr líkami, byggður úr efni þess staðar er hann er komin til og í sama ástandi og fyrri líkami var í við andlátið.
Ekki ein sekúnda fer til spillis, því um leið og líkami bilar og lífið fjarar út, er nýr líkami í byggingu. Strax og líkamsmyndin er tilbúin er á hinum endanum maðurinn úrskurðaður látinn. Líforkan og eða vitundin getur ekki verið til á efnis
Til viðbótar má benda á að líkamningar verða til á sam hátt.

Ef líkaminn er ungur eldist hann með tímanum og verður í útliti sem þrítugur, en fullorðin einstaklingur yngist með tímanum og verður útlits sem þrítugur, eða fullvaxins manns, enda hefur hann tekið út mikinn þroska og kærleikshugsun. Hann er þá farinn að efla heilastöðvar og skynja hluti er hann hafði enga hugmynd um að leyndust í hans heilabúi.

Þegar maður hefur skilið hugmyndafræðina, þá liggur það fyrir í eðli sínu að líkaminnn er efnislegur hvar í veröld sem hann er til.

Hitt er svo annað mál að Dr. Helgi las fleiri hundruð bækur er fjölluðu um lífið að handan og leitaði eftir vísbendingum. Er það nokkuð undarlegt að vísindamaður doktor í jarðfræði og náttúrufræðingur að auki, hnjóti um veðurfars og umhverfisþætti sem framliðnir lýsa í frásögnum sínum og einnig lýsingar á jurtum og dýralífi, stærð sólar og lit og tvær eða fleiri sólir í sólkerfinu.

Mörgum er torskilið tímaskyn framliðna að því er séð verður. Ástæðan er einfaldlega sú, að þeir hnettir sem fóstra líf eru misstórir þannig að sólarhringurinn er ekki sá sami og hér og einnig árið.

Hugmyndakerfi Dr. Helga gerir ráð fyrir sömu lögmálum og frumeindirnar búa við og ætlast er til af Guði að hann svari kalli samstundis. Ekkert hefur komið fram sem segir að líforkan, orka Guða, lífs og manna geri mannamun. Allir stórir og sterkir, litlir og veikburða meðtaka aflið. Lífið svarar samstundis þegar örlar á hugsun.

Hugsun er alstaðar og hvergi um leið og hún er framkvæmd, (( það er að segja, hún er komin á endimörk hins endalausa geims, og til baka eins og eindin, eða hvar í veröld sem hún staðsetur sig hverju sinni. ) sagt til gamans ).

Magnað!

Þetta eru mjög skemmtilegar og áhugaverðar umræður hérna.

Ég satt best að segja man ekki eftir því að hafa lesið aðrar eins umræður hér um svona mál án nokkura skítkasta eða leiðinda.

Magnað! :)

Helgi Pétursson var gagnmerkur aðili.

Hann komst að merkum niðurstöðum.

Enn ein góð grein frá hbraga.

of upptekinn sem stendur.