Ég hef fundið fyrir þessu fyrirbæri og það getur stundum verið óhugnanlegt skal ég þér segja þetta er ekki of mikið videogláp það getur verið að þú sért bara næmur fyrir þessu, það getur verið að einhver sé að fylgjast með þér og þú skynjar hann allt of vel. Ég fór til miðils og þá kom í ljós að þetta var langafi minn, miðilinn bað hann um að láta ekki svona mikið bera á sér , ef ég væri þú og ef þetta er að hjrá þig mikið mundi ég jafnvel fara til miðils eða í heilun ef þú ferð þá mundi ég fara inn í Keflavík það kostar ekkert þetta heitir sálarrannsóknarfélagið.Farðu þangað þeir eru meiriháttar góðir.

Ertu orðinn hræddur við Stóra Bróður?

Já, þetta hefur komið fyrir mig. Þetta kom fyrir mig þegar ég var lítill (en er hætt að koma fyrir mig núna); sérstaklega eftir að ég hafði verið að horfa á hrollvekju eða eitthvað svipað í vikunni. Þetta er bara paranoia. Ástæðan fyrir því að þetta er hætt að koma fyrir mig er sú að ég gerði mér grein fyrir því hve heimskulegt það er að hugsa svona. Ef þú heldur áfram að hugsa svona barnalega þá muntu líklega líka byrja að sjá ímyndaða drauga og óvini. Dæmi: Þú gengur að herbergisdyrunum þínum og hugsar áður en þú gengur inn: “Hvað ef það væri draugur eins og í Sixth Sense (eða eitthvað svipað) inn í herberginu mínu?! Síðan myndir þú ganga inn í herbergið og viti menn; ekkert að sjá! En ef þú hins vegar myndir trúa því af lífs og sálarkröftum að draugar væru til og að núna væri raunverulegur draugur inn í herberginu þínu, þá myndirðu líklega sjá ”draug" þegar þú færir inn í herbergið. Auðvitað væri þetta ekki raunverulegur draugur, aðeins sjónhverfing sem heilinn bjó til handa þér til að uppfylla trú þína á drauga. Sem sagt þó þú teljir þig finna að einhver sé að fylgjast með þér þá er varla hægt að segja að þú sérst skyggn. Fremur myndi ég segja að þú sérst með ósköp venjulegt og náttúrulegt ofsóknarbrjálæði. En hvernig fær fólk þessa tegund af ofsóknarbrjálæði? Jú auðvitað með sjónvarpsglápi og draugsögnum. SEM SAGT EKKERT YFIRNÁTTÚRULEGT AÐ SJÁ HÉR.

það er erfitt að vita…ég hef fundið fyrir þessu, sérstaklega eftir að afi og amma dóu og svona, þetta er svoltið krípí, en meikar líka alveg séns því þá er maður líka alltaf að hugsa um þetta.
en hafiði pælt í því hvað heilinn í okkur er ótrúlega flókið fyrirbæri og hvað við getum búið til ótrúlega margt sennilega án þess að fatta það…ég meina vísindamenn hafa bara getað rannsakað lítinn hluta af heilanum og vita bara pínu lítinn hluta af því sem getur gerst og gerist þarna inni… bara smá pæling sko sem gerir þetta draugatal svo ólíklegt en svo er þetta líka eitthvað svo spennandi samt, kannski er dáið fólk alveg til, ég veit það ekki
ef svo er þá segi ég bara við alla ykkur drauga: “ekki koma í heimsókn til mín” , þá verð ég SKÍTHRÆDD ok :)hehe

Jú, ég kannast vel við þetta. Reyndar hefur þetta komið oft svo illa við mig að ég hef ekki þorða annað en að sofa með kveikt á lampa í heberginu. Ferlegt.

dad er enda laust ad gerast vid mig