jub, ég er alltaf að leika ´mér að kíkja í astralheiminn og svona wee.
14 ára :D
tíhíhí

Ég þekkti stelpu þegar ég var lítil sem að sá eikkvað sem að var bara alls ekki þarna.. eikkvað fólk og svoleiðis, og það var versta lífsreynsla mín þegar ég gisti hjá henni einu sinni.Hún fór bara alveg í kerfi og var grátandi og ég veit ekki hvað.. Gæti verið að mynningin sé eikkvað að ryðga en hún fór í uppskurð útaf þessu…
Og eftir það var allt í fína:P

DeSwamp

júp ég er fullviss um að ungir krakkar séu þrælskyggnir.

Ég man eftir þessu að þegar ég var 7-8 ára þá gat ég séð stundum hluti og fólk sem aðrir tóku ekki eftir. Eitt sinn dó gömul frænka mín og ég sá hana í draumi nóttina sem hún dó, hún sat í stól á móti mér og sveif á brott. Svo morguninn eftir hringdi síminn og það var sagt að hún hefði dáið þá nótt :(. Mig dreymir enn eitthvað weird stuff en samt aldrei neitt sem kemst í líkingu við þetta… ég held að þetta fari með árunum. Ég er 13 ára núna.

Þetta er alveg rétt, ungir krakkar eru “næmari” fyrir svona árum(látnu fólki) en fullorðnir. Þegar maður er lítið barn er maður eins og ég sagið næmari fyrir þessu en fullorðnir, en svo er það bara spurning hvort börnin “taki þetta með sér” (ef má orða það svo) t.d. kennarinn sem ég var með í 10. bekk hann var skyggn þegar hann var ungur og alveg upp svo hætti hann að trúa á þetta og hætti þar með að vera skyggn. En svo eru aðrir eins og þessi Helgi miðill á stöð 2 (held að hann heiti helgi) sem taka þetta með sér og tja.. hjálpa öðrum(sumir(t.d. Helgi :))) En þetta er svona það sem ég hef að segja .. :D

þegar ég var krakki var ég alltaf með skyggnishúfu og núna er ég alltaf að vinna í lottóinu

Ég er nú kannski ekki sgkyggn en ég þoli það ekki en þegar ég t.d. lít á eitthvað blað sem er fullt af kroti þá finnst mér eins og ég hafi séð það áður og fæ mjög sterka tilfinningu um það.
Náttúrulega hef ég aldrei séð blaðið áður og það pirrar mig MJÖG!

þetta er ekkert bull né neitt mamma mín er í sálaransóknarfélaginu og á fullt af vinum í svona dóti , en já þau hafa öll sagt að ég hafi verið skyggn um 4-6 ára aldurinn síðan hvarf það , sjálfur man ég lítið eftir þessu reyndar man ég ekkert … annar bróðir minn var líka svona .

ég átti frænda sem var skyggn krakki…var uþb 8 ára gamall þegar frænka hans var að koma í heimsókn…. hann sá hana alveg sitjandi í rútu uppi á heiði! engin trúði honum… svo 20 mínútum síðar var frænkan við dyrnar! Hann sá mjög mikið, gott og slæmt. Hann var hræddur við þetta og leið ekki vel svo að honum var þvegið um augun með vígðu vatni og þetta hætti :|
ég hef heyrt mikið um það að skyggnigáfa “eldist af” börnum…. sumir telja að það sé vegna þess að þegar börnin eldast þá verði þau ekki eins móttækileg.

áttu við svona eins og í The Shining(eða hvað hún heitir), en djöfull væri ég hræddur ef ég hefði lent í svoleiðis

Sko.. ef 16 ára telst til krakka þá er ég sennilega það þú talar um… ég kem úr Rosalega skyggnri og berdreymri fjölskyldu… þar að segja er þetta ættgengt, mig dreymir hluti sem gerast svo seinna og koma fram til mín sem svona “dejavu”

ég sá einhvern tíman í mynd sem var bigð á sansögulegum atburðum þá voru börn sem sáu álfa en fullornir sáu ekki því þeir trúðu ekki á það og krakkar trúa meira en fullorni

Krakkar eru með meira ímyndunarafl en fullorðnir, mér hefur alltaf fundist það á fólki að skygni aukist frekar með aldrinum en öfugt.

Who knows.

ja ég hef þetta líka bara aðeins öðruvísi ég er 11 en oft hef ég séð svona som kind of í framtíðina.

Ég kannst svolítið við þetta ég er berdreymin. Ég heyri stundum í látnu fólki en ekki oft. Eins og ég hef þrisvar hitt eina langömmu mína hún lést þegar ég var 3 ára og ég heyrði stundum í henni þegar ég var 7 til ? og hún talaði við mig(þetta var ekki ímyndun). Svo ef það er spáð í spil fyrir mig eða ég geri það sjálf þá skeður allt eða hefur skeð fyrir.

Ég hef heyrt að oft þegar börn fæðast þá séu þau ekki alveg búin að segja skilið við fyrri tilvist, ætla samt ekki að fullyrða neitt um það, en svo eldist þetta oftast af þeim.

Ég lék mér við stelpu sem enginn sá nema ég, og skyggnir sögðu að ég væri með lítið ljós við hliðina á mér, ég sagði mömmu líka einu sinni að ég hefði verið að passa börn fyrir eitthvað fólk sem bjó úti í skógi, sem var náttúrulega ekki til..

Gæti vel verið.. á einn vin sem gat séð svona hluti þangað til hann var 4 eða 5 ára. En ég er bara dauðsfeginn að ég sé ekki svona, ég yrði dauðhræddur!!!
En ég verð að viðurkenna þegar ég var um 6-8 ára þegar ég var farinn að sofa, var alveg eins og ég fyndi fyrir tilvist annarra hjá mér (mjög ógeðslegt) þegar ég var einn i herberginu hjá mér… Ég sá líka smá furðulega hluti en ekki mikið, og ég veit að maður sér margt skrýtið i myrkrinu, en það var ekki það…! Ég hef alltaf, alltaf sofið með sængina yfir höfðinu, og geri það enn.. Það var útaf því að ég var alveg að pissa í buxurnar við þessa hluti…!

Þegar ég var í fyrsta og örðum bekk filgdi alltaf maður mér í skólan. Hann sagði aldrei neitt og enginn virtist taka eftir honum og hann var alltaf í svörtum gömlum frakka og í svona gamaldags fötum sem var frekar undarlegt.´
Ég hef líka séð hluti síðan þá eins og bara fyrir stuttu stökk eitthvað að mér en hvarf í miðju stökki fyrir framan nefið á mér og það var of stórt til að vera fugl.

Frændi minn var 2-3 ára gamall alltaf að tala um einhvern apamann sem hann væri hræddur við og var vælandi og bendandi úti loftið hvar apamaðurinn væri. Foreldrar hans bjuggu í gömlu húsi og þeim var sagt að maðurinn sem byggði húsið og bjó í því árum saman hafi haft andlitsfall sem svipaði mjög til apa.

Þau fluttu síðan úr húsinu og eftir það sá strákurinn aldrei neitt.

þegar ég var svona 3-6 var ég alltaf að leika mér við einhverja stelpu sem engin sá nem ég og ég er ekki allveg sammál um að það eldist af manni því að þetta hefur ekki elst af mér(bara svo að þið vitið það þá er ég ekki lengur að leika mér við þessar verur en ég sé þær ennþá).

Þegar litla frænka mín var svona 4 ára þá sagðist hún sjá fólk í íbúðinni sinni sem kom alltaf til hennar á kvöldin.. Ég trúði þessu eigilega ekki, fyrr en móðir hennar sagði mér að þetta fólk kallaði hana alltaf Dísa.. En hún hét Brindís… En enginn hafði kallað hana Dísu áður…

Líka einusinni þegar ég var að passa hana þá heyrði ég mykil öskur inn í herbergi hennar og þegar ég kom inn lá hún á gólfinnu, og sá ég stórt klórfar á andlitinnu á henni.. Gæti verið að hún hafi gert þetta við sig sjálfa.. en sagði hún þá við mig að þetta fólk reyndi að meiða sig…


Þetta var mjög gamallt hús og alltaf þegar ég kom þarna inn fékk ég smá hroll út af hræðslunni um fólkið sem eittsinn áttu heima þarna , og áttu víst eitthvað hræðilegt leyndarmál sem gerðist í þessu húsi.

Ég á vin sem að var svona. Í jarðarför afa hans sagði hann öllum að afi væri enn á lífi og benti á hann, út í loftið semsagt.
Einu sinni þegar hann var krakki var hann að leika sér einn niðrí kjallara þegar mamma hans heyrði hann allt í einu fara að hágráta. Hún hljóp niður og þar sat hann og benti grátandi fram á ganginn fyrir framan sig. Hann sagði mömmu sinni að láta ljóta kallinn fara burt.

Drullu kríppí

Jájá…ég held að pottþétt séu litlir krakkar alltaf eitthvað aðeins skyggnir og alveg uppí súperskyggn…
En málið er að ég held, að þegar þú ert lítill ertu svo trúgjarn og getur ekki lokað á þetta, en þegar þú ert orðinn stærri ertu ekki eins trúgjarn á þetta og telur þetta vera vitleysu og/eða ímyndun og getur þessvegna lokað á þetta…

Well ég held það…

allavega trúi ég því. þegar ég var lítil sá ég alltaf sömu konuna heima hjá mér.. svo þegar ég varð eldri hætti ég að sjá það ;) síðan nokkrum árum eftir það sá litli bróðir minn þessa sömu konu alltaf. Hann talaði um það frá sonna 2 ára aldri til 5-6 … sjálf hætti ég að sjá hana svona 5 ára :) ég trúi allavega alveg á þetta. og svo sér frænka mín alltaf lítinn strák grátandi í horninu í herberginu sínu :I en allavega þá held ég að þetta sé alveg satt. eða “held”… ég VEIT að þetta er satt. Of mikið af sönnunum fyrir þessu til að marr geti “ekki trúað”

Þú ert heldur betur búinn að fá haug af bulli frá hugurum á þetta! Ég ætla að reyna að svara þér án þess að bulla.

Ég á minningu frá barnæsku sem mig langar að segja þér frá. Ég átti heima í húsi á Óðinsgötunni í Reykjavík þegar þetta var og þaðan á ég sæg af minningum, þó svo að ég hafi verið á fjórða árinu þegar ég flutti þaðan. Eina nóttina man ég að ég var að leika mér um miðja nótt í rimlarúminu mínu, alveg glaðvakandi. Það var dálítil birta í herberginu af ljósastaurunum úti á götunni fyrir utan. Skyndilega sá ég gamla konu, dálítið hokna í herðum koma inn um herbergisdyrnar, -man ekki hvort þær voru opnar eða lokaðar. Þetta var dæmigerð gömul kona frá þessum árum, þetta var í kring um 1957. Þá var mjög algengt að gamlar konur gengju í síðum pilsum, með slæðu á höfðinu, ekki ósvipað og múslímakonur gera í dag.
Konan gekk viðstöðulaust í gegn um herbergið, án þess að veita mér minnstu athygli, og gekk svo út í gegn um vegginn í hinum enda herbergisins. Ég mann ennþá hvað ég var hissa á að hún skildi geta gengið í gegn um vegginn!
Ég varð dálítið smeikur og klifraði yfir rimlana yfir í rúm foreldra minna sem sváfu við hliðina á mér.
Ég man ekki hvort ég reyndi að segja mömmu frá þessu, hef sjálfsagt varla verið fær um það, bara 3ja ára. Við ræddum þetta hinsvegar áratugum seinna og þá sagði hún mér að þau hefðu keypt íbúðina af dánarbúi gamallrar konum sem hafði búið þarna mjög lengi.

Í dag er ég mjög vísindalega þenkjandi og lít á mig sem trúleysingja. Ég er hins vegar algerlega sannfærður um að ég sá eitthvað þessa nótt. Ég var glaðvakandi og var ekki að dreyma. Ég man t.d. að ég sat uppréttur í rúminu og var eitthvað að dútla þegar konan birtist.

Núna á ég sjálfur börn og eitt þeirra sagði hluti á svipuðum aldri, sem fékk hárin til að rísa á höfðinu! Hún var t.d. stundum ófáanleg til að fara inn í stofuna í íbúðinni sem við bjuggum í, vegna þess að þar var maður sem henni fannst óþægilegt að vera nálægt.

Vonandi finnst þér þetta vitrænt innlegg.

Kær kveðja,

Bossanova

Já ég lenti oft í því þegar ég var lítill að ég lá í rúminu með lokið augun en gat svo séð eitthvað herbergi og heyrði fullt af röddum.

Eftir að það leið á “drauminn”, eða hvað sem þetta var, þá fóru raddirnar að verða hærri og hærri, æstari og æstari og ´fór að sjá bara svona ótrúlega nálægt hlutum. Eins konar súpersjón eða eitthvað en raddirnar urðu bara brjálaðar síðan og svo vaknaði ég og þær hurfu hægt og hægt út..

Móðir vinkonu minnar var skyggn og hún erfði það svo frá henni en mamma hennar sagði henni að útiloka það. En já ég held að sum börn fæðast með skyggngáfu.

Ég er ein heima komin með gæshúð af því að lesa þetta !! og alltaf að líta aftur….og það koma gegt drungaleg hljóð því kisinn minn er frammi ! en ég persónulega trúi þessu..því frænka vinkonu minnar sat einu sinni en oftar inn í herbergi að tala út í loftið og amma hennar spyr hvað hún sé að gera og hún svarar að bragði : tala við afa (sem var þá dáinn) og þarna var hún 3 eða 4 ára !

okei boggi35, þú varst um daginn að tala um að þú værir að safna stigum til að geta orðið stjórnandi, var þetta ekki bara lygasaga til að fá stig?

Einn strákur sem að ég þekki (2ára) neitaði að fara inn til ömmu sinnar. Hann var hræddur við að fara inn í húsið í einhverja daga. Hann grét greyið :( En allt er í himnalagi núna.
Gæti verið að hann hafið séð eitthvað.

Þegar eg var lítil sá eg alltaf fólk! eg er inn í fjölskyldu þar sem er mikið af miðlum og skyggnum og kannast því við þetta! nuna í dag se eg stundum mann fara inn í herbergi en eins og amma min segir þá er þetta bara vermdarengillinn á þessu heimili! en nörn sja svona mikið frekar en fullorðið fólk! en svo stundum vex þetta með þeim en það fólk er bara heppið finnst mer!!

þegar vinkona mín var lítil var hún skyggn:P og svo veit ég um stelpu sem er 7 ára sem er, eða var, skyggn:);)

fannst ansi merkilegt í dag :P þegar ég runnaði ad-aware,fór svo fram og svo þegar ég heyrði finish hljóðið hugsaði ég að það hefðu 37 files fundist og viti menn, einmitt 37 files fundust :P

Ég sá líka oft svona þegar ég var lítill.
Síðast þegar ég sá þetta þá var það snemma um morgun að ég vaknaði við það að miðaldra rauðhærður síðskeggjaður kall í dökkbláum frakka sat á rúminu mínu.
Það var skelfilegt!

ég var einu sinni að passa strák og hann horfði eitthvað útí loftið, benti svo og sagði “sjáðu gamla manninn” ! ég varð litl hrædda afþví það var sko ekki neitt þarna nema gluggi og við vorum á efri hæðinni svo að þetta gat ekki verið maður úti :S ég trúi þesu…að margir litlir krakkar sjái dáið fólk :S

já það er nokkuð til í þessu hjá þér, sko í bók sem ég gluggaði í um árur stóð einmitt að ungbörn greini árur betur en fullorðnir, og með aldrinum gleymist það, sem getur einmitt verið það sem kom fyrir þig. En já til að sannfæra mál mitt um að ungbörn greyni árur vel, þegar ungbörn teikna mynd þá er hún oft mjög litskrúðug og það er einmitt ástæðan þegar að þau líta á hlut sjá þau miklu fleiri liti en við og þessvegna spyrja foreldrar: “Afhverju litaðiru kallinn bláann???”

Hægt er að ná þeim hæfileika aftur upp að greyna árur og mæli ég þá með bók sem heitir “How to see and read the auricfield” en já því fylgir erfið æfing að stjórna ljósopinu í auganu og fyrir þig Boggi35 þá ættiru að kíkja í hana viljiru sjá fjölskylduna aftur!

Litli bróðir bestu vinkonu minnar getur ekki sofið í sínu eigin herbergi…hann verður að sofa í stofunni því hann segir að það komi alldkonar ljótar verur og vont fólk sem trufar hann á kvöldin. Hann leikur ser í herberginu á daginn en ef hann þarf að sofa þar grætur hann og getur ekki sofið því hann sér fólk “sem er ekki gott við hann”.

Takmörk hugans eru ótti .. og við mennirnir erum fullir af ótta og við notum ótta til að forða okkur frá kringumstæðum.. þegar við erum ung þá erum við laus við takmörk þessa ferhyrnda ótta í hausnum á okkur og ekki buin að loka á þetta því þau hafa einfaldlega ekki vit á því .. og þau eru einmitt að kynnast lífinu gjörsamlega uppá nytt og eru bara “váhh” hehe .. en svo með aldrinum læru þau að loka á þetta því óttin er allsráðandi .. ég man þegar ég var lítill þá fann ég fyrir fólki og sá oft fullt af fólki labba framhjá hurðinni á herberginu mínu .. og svo varð ég svona aftur fór að sjá fólk sem ég hafði aldrei séð áður og og að andi elti mig sem við ákölluðum einu sinni úr andaglasi (mæli ekki með því) en jamm átti erfitt með svefn en mér er sagt af skyggnum vinum mínum að þetta sé allt hægt að þjálfa upp.. en jesú bjargaði lífi mínu :D og fyrir það er ég þakklátur.

ég er skyggn og er búin að vera það frá því ég man eftir mér. mér hefur alltaf fundist þetta vera frekar óþægilegt, sérstaklega ef ég vakna kannski um miðja nótt og þá stendur eitthver við rúmið mitt :/ ég held samt að þær sú vestu sjónir sem ég hef séð eru þegar ég og familían erum í húsi sem hefur fylgt fjölskyldunni sence forever. það er alveg rosalega gamalt og spooke, stórt hvítt og kuldalegt, alltaf þegar ég er þar er alltaf eitthver maður sem stendur uppá hæð fyrir ofan húsið og starir alltaf á mig. hann er í svörtum fötum sem eru rifin með svartan rifinn og tættann hatt allur hvítur og er með djúp sár í andlitinu. very spooky. mamma hélt að þetta væri eitthvað stig á geðveiki eða eitthvað álíka og ég fór til sálfræðings, ég loksins gat sannfært hana um að ég væri hætt að sjá, heyra og allt það þegar þetta var búið að standa í ca 4mán.
it's still with me

þetta sem ég segi er 100% satt ég er stanslaust að sonna deisjavú en sef reyndar lítið en grren min er ekki um það ég þekki ein kona hálfgert sem á heima í NY og hún var að skoða hús tils að flytja í og hún gékk inná ganginn í einu húsinu og sagðist ekki geta verið þarna inni og þá kom í ljós að öll fjölskyldan hafi verið myrt þar sem hún stóð, pabbi minn flytur inn bíla frá ameríku og stundum klessta í einum bílnum hafi átt að vera blökkumaður sem sat alltaf í aftursætinu og kallinn sem á bílinn núna var í vestmanneyjum og kall labbði upp að honum og sagði hvaða negri er þetta í bílnum hjá þér :S já svo í fyrra gat systir in sem er 20 ára ekki sofnað í herbergi sínu sem hún var ný farin í og við fórum til einhvern miðils sem lænar sonna fólk þá kom í ljós að pabbi vinkonu hennar væri í herbiginu hennar og var að hræða hana og vinkona hennar var skiptinemi i argentínu þess vegna var hann hjá systir minni og ég gleymdi að minnast á eitt að við lentum næstum´í slysi á leiðinn og það hefði verið slys sem við hefðum ekki lifað af og þá var þetta pabbi vinkonu sistir minnar sem var að reyna stoppa okkur :S:S:S

Ég var víst skyggn til svona 3-4 ára aldurs. Ég man ekkert eftir því, en mamma mín og amma eru alveg með það á hreinu að ég hafi séð handan heima.

Mig minnir að einn strákur sem ég átti að hafa séð, heiti Baldur.

En prufið þið einhverntíman að horfa á Mjög ung börn, minni en eins árs. Það gerist stundum að þau eru að horfa eftir einhverju og tegja sig í eitthvað sem hinn “normal” maður sér ekki.
Stundum haga þau sér eins og það sé einhver að leika sér við þau, oft mjög gaman að horfa á það.

Það er stundum sagt að börninn séu svo nálægt guði, þessvegna sjái þau.

Ég biðst afsökunar á uppsettningunni og villum, er að skrifa þetta með hangandi hendi :P

Já það er nokkuð til í því hjá þér, ég heyrði líka að þegar börn eru að leika sér ein í herbergi þá eru þau als ekki ein það á að vera e-h inní herberginu að leika við þau.
En þetta er bara það sem ég hef heyrt ég er ekki að fara fram á neinar sannaðar staðreyndir.

Ég trúi allavega því sem ég hef upplifað og ég er eki að bulla.
Viku eftir að afi dó (ég var 5 ára) þá svaf ég heima hjá ömmu, og ég svaf í herberginu hliðiná svefnherbergi ömmu, sem vill til að er gamla svefnherbergi langafa. Amma vaknaði um nóttina og hlustaði á mig tala við afa, og ég man eftir því að tala við hann, ég vildi það því hann dó svo snöggt. Hann kom og talaði við mig, og ég bað hann um að fara ekki frá mér. Og mörg mörg ár eftir það þá sá ég alltaf skugga af honum og fann fyrir honum á ýmsum stöðum.
Mamma hefur alltaf farið til miðils reglulega (1-2 ára millibili), og þeir sögðu allir við hana, eftir að afi dó, að það er stór maður sem fylgir mér alltaf, og þeir voru að tala um afa. Mamma sagði mér ekki frá því sem miðlarnir sögðu fyrr en eftir að ég fermdist því hún var ekkert viss um hver það væri sem fylgdi mér og vildi hlífa mér fyrir því.
Amma hlustaði á mig eitthvað vera að tala en hún heyrði aldrei í afa, en ég held að hún hafi trúað mér því ég grét svo sárt á eftir, og hún lét mig aldrei sofa einan heima hjá henni eftir það, lét mig alltaf sofa upppí hjá sér.

Stundum sá ég líka alltaf hrafn falla niður á jörðina, alltaf í gegnum glugga, og alltaf þegar ég sá hrafn hrapa þá kom stuttu seinna eitthvað sorglegt fyrir. En ég hef aldrei hitt neinn ókunnugann, bara haft tilfinningu fyrir því að stundum er ég ekkert einn eða að það sé einhver hjá mér. Og ég trúi því að það sé afi sem verndi mig gegn því að ókunnugir ónáði mig.

Mamma er berdreymin, og henni hefur verið sagt að hún hafi hæfileika til að hreinsa eða róa áru eða eikkað solleiðis. Hún allavega talar við okkur um draumana sína og þeir eru oft sannir.

Líka þegar hún fer til miðils þá fær hún alltaf svo mikið af upplýsingum og td þá fór hún með hóp af fólki til miðils og mestallan tímann þá var miðillinn bara að miðla til hennar en ekki til hins fólksins sem var í hópnum.
Henni var sagt frá komu litla bróður míns, 2 árum áður en hann fæddist, og allt stemmir, hann er alveg ljóshærður (við erum dökkhærð) og hann á erfitt (hann er þroskahamlaður) og hann er sérstaklega erfiður að hugsa um (hann er líka ofvirkur).
Það trúa líka allir í fjölskyldunni minni á skyggni, þó sumir tala ekkert um það, þá trúa þau að þetta sé raunverulegt, og ég er engin undantekning.

Ég held að það sé bara í blóði íslendinga, að við vitum það öll djýpst inni að hjátrúin er ekki bara sögur…

just my 2 cents

Ég heyri yfirleitt að yngri krakkar séu svolítið opnari fyrir alls kyns yfirnáttúrulegum áhrifum, kannski ekki að undra þar sem þau eru líka mun opnari fyrir náttúrulegum áhrifum.

Ég lenti í slíkri reynslu þegar ég var lítill.
Tveggja ára eða eithvað svo.

jebb bróðir minn vaknar öskrani á nóttunni og segir vondi kallinn

gvöð geggt hræðilegt e kenar hættirru eila að sjá þetta? heldurru að þetta hafi ikke alle öruglega verið gott fólk? En fín grein!!!

Það er alveg rétt að yngri krakkar eru næmari fyrir svona, allir eru það, svo “ráðum” við hvort við tökum þetta með okkur í fullorðinsárin eður ei. Allavega var mér sagt það :) af manni sem er skyggn.