Ég ætla aðeins að ræða hér um ærsladrauga eða poltergeists eins og þeir heita á ensku.
Ærsladraugar eru sterkustu og hættulegustu draugarnir og eru oftast i flestum tilvikum illmenni. Þetta eru verur sem maður á virkilega að óttast því þeir geta hreyft við hlutum og þeir geta komið við þig og þess vegna drepið þig.
Það hefur reyndar komið fyrir að þeir hafa drepið menn og þannig mál eru nátturulega skilin eftir óleyst eða talin sem hugsanleg sjálfsmorð.

Ég sendi einhvern timan grein hér inn um draugagang i húsinu mínu en ég verð nú að viðurkenna það að ég sagði ekki frá öllum atburðum sem hafa gerst einfaldlega því sumir þeirra eru frekar persónulegir. En ég ætla að segja frá einum þeirra núna. Þið megið trúa mér eða ekki. Mér er nákvæmlega sama. Ég er bara að segja frá upplifun minni hér til að sjá hvort einhverjir aðrir þekkja þetta, þá líður mér aðeins betur að vita að það eru til aðrir en ég sem glíma við þetta sama vandamál.

Það sem ég upplifði einhvern um byrjun sumarsins var alveg hræðilegt. Það sem gerðist var það að ég fór seint i bað, svona 2 um nótt. Var i svona i klukkutima i baði. Eftir baðið var ég alveg svaka þreyttur og fór beint i rúm að sofa.
Ég fékk mjög vondan draum um að ég var að verða grafin lifandi.
Sko ég var i kistu og var i kistulækningu og öll fjölskylda mín lét allskonar muni i kistuna mína og ég gat ekki hreyft mig eða neitt til þess að gera þau grein fyrir því að ég væri ekki dauður.
Augun mín voru svo lokuð og ég fann hvernig kistan lokaðist. Ég virtist vera svo i þessu myrkri i heil langan tima þangað til að ég gat heyrt í orgel hljómum. Ég heyrði i kirkjubjöllum og fann að það var verið að bera mig. Ég heyrði í miklum grátri og fann svo þegar það var verið að síga mig niður í gröfina. Heyrði hvernig hlutum var kastað á gröfina. Svo var þögn…alveg hræðileg þögn…og svo hvísl og þa brá ég og vaknaði frá þessari martröð.
Ég vaknaði og sá blóð á koddanum mínum og reis upp.
Á næstum öllum líkama mínum voru rispur, djúpar sem þunnar. Þær voru ekki á mér þegar ég fór að sofa. Ég ákvað nátturulega ekki strax að þetta væri draugur sem gerði mér þetta. Ég nátturlega leitaði fyrst i rúminu að einhverju sem hafði getað ollið rispunum. En það var ekki, foreldrar mínir héldu að ég væri þunglyndur og í sjálfmorðshugleiðingum. En það vildi svo til að þetta gerðist við fleiri a heimilinu og hætti ég þá að geta sofið og lá andvaka og byrjaði að upplifa allskonar vitleysu sem ég ætla ekki að fara út í. Ég get hinsvegar sagt frá því að hnífarnir úr eldhúsinu byrjuðu að tínast og finnast á skrítnum stöðum eins og i klósettinu og í þá átt. Ég ætla ekki að segja frá því hvað við gerðum í máli því það kemur engum við.

En þessi tegund af draugum eiga að vera alveg hræðilegir. Þeir eiga það líka til að tæla fólk á staði þar sem það á svo eftir að vera drepið.

Ég get aldrei sofið á nóttini út af þessu sem gerðist og ég er t.d. núna að skrifa þessa grein núna um miðnætur leytið af því ég hef ekkert annað að gera en að vera skíthræddur og vitlaus að deila þessu með ykkur.

Endilega svarið þessari grein ef eitthvað svipað hefur gerst fyrir ykkur…og þið hin sem ætla bara að byrja að rífa kjaft og segja að maður sé klikkaður megið alveg sleppa því…er búinn að heyra nóg af því…og það getur alveg verið…veit ekki sjálfur hverju ég á að trúa.

Takk fyrir að hafa lesið þetta……og já ég er fífl.