hvaða snjó?

Jújú, en er ekki farið offari gegn Cyberidiot sem aðeins reyndi að upplýsa ykkur um sína hlið málanna? Hann kom aðeins með góð svör gegn hlutum sem snertu hans réttu vitund.

Ég var trúlaus kommi eitt sinn en hef nú séð í gegnum þau stjórnmál því þó margt sé hægt að læra af hugmyndum komma gengur heildin ekki upp.

Ég var trúlaus fyrir en trúleysi varð mér viss hugsjón á því tímabili sem ég var kommi enda var ég mikið að pæla í þeim stríðum og óréttvísi sem trúarbrögð hafa valdið.

Þessi hugsjón mín varð svo að hálfgerðu hatri á trúarbrögðum á tíma afþví oft þegar ég talaði við einhvern um þessi hjartans mál mín var mér hótað öllu illu, af engum þó eins og fjölskyldu minni sem voru spírítistar og sóttu mikið miðilsfundi og slíkt. Slíkt var afar erfitt fyrir mig ungan manninn og á endanum flutti ég að heiman og fór til útlanda því mér líkaði ekki sú óvirðing sem mér og hugmyndum mínum var sýnd.

Í dag aðhyllist ég sjaldgæfar túlkanir á Biblíunni og starfa með leynireglu sem vinnur að því að bæta heiminn. Ég er Kristinn, þó ég skilji Biblíuna á annan veg en gengur og gerist með menn í dag, en fyrst og fremst vinn ég í þjónustu kærleikans.

Ég varð trúaður af því að skoða ýmis afbrigði af dulspeki sem voru ekki móðgun við vitsmuni mína, en ég hef löngum verið hrokafullur og er það minn helsti löstur og fannst spírítisminn og nýöldin sem fjölskylda mín aðhylltist gróf móðgun við vitsmunalíf mitt svo og ofurtrú þeirra á miðlum, spilum og bollum og þessi hroki sem þau voru haldin gagnvart umheiminum, eins og þau væru eitthvað betri en aðrir bara afþví þau voru í yoga og fóru reglulega til miðla og mamma hafði lært heilun. Kannski er ekki allt fólk svona en mitt fólk var það nú samt, en ég hef fyrirgefið þeim enda á ég mína eigin fjölskyldu og lifi mjög góðu lífi í dag.

Eftir að hafa kynnst dýpri formum andlegrar iðkunnar, svo sem kabbalah gaf ég nefnilega Guði aftur séns og það mildaði hjarta mitt, sem þó enn er hart og hrokafullt, sérstaklega í garð svona fólk, en ég starfa þó fyrir ljósið og það sem ég geri blessar ótal manns en í mínum félagskap vinnum við markvisst að því að berjast baráttu ljóssins, ekki bara með bænum og hugleiðslu heldur ekki síður í verki, en það særði mig einmitt í sambandi við mína eigin fjölskyldu að hún virtist bara hugsa um sjálfa sig og spíritisman, lítið var gert til að hjálpa fólki og þjáningar heimsins afsakaðar með mismunandi þroskastig mannkynsins. Áhersla kommúnismans á að bæta heiminn í verki var því aðlaðandi fyrir mig
og er það enn þó ég aðhyllist hann ekki lengur enda fæ ég fullnægt þörf minni fyrir að sýna kærleika í verki, ekki bara í orði, og sýna hann fleirum en vinum og vandamönnum og öðrum “gömlum sálum” eins og fjölskyldan mín, en sagði ekki Jesús að kærleikur sem sýndur er vinum gerir mann ekkert betri en vonda fólkið? Á ekki að elska allt mannkyn? Er það að brosa til götusóparans og gefa nokkra þúsundkalla í hjálparstarf nógur kærleikur til mannkynsins? Nei er mitt svar og miðilsfundir bæta ekki upp skort á kærleika, en miðilsfundir og slíkt er stranglega bannað í minni reglu og er það fyrir aðra, en alls ekki mig.


Svo ég skil þig og ég varð sjálfur fyrir barðinu á þessum hroka og yfirlæti “gömlu sálnanna” og “þroskaða fólksins” þegar ég var trúlaus kommúnisti stöðugt ásakaður um þröngsýni fyrir það eitt að hafa aldrei séð draug eða hvað sem minn hryllilegi glæpur kann að hafa verið í þeirra augum.

En svona fólk álítur sig oft, eins og margir aðrir, betri en aðra og hafið yfir gagnrýni.

Ég skil ekki hvernig það gerir mann verri mann óþroskaðri eða minna “næman” að hafa ekki séð fjölda drauga eða að skilja ekki eðlisfræði, sem ég er viss um að margt af þessu fólki sem er að hrella þig er ekki nógu vitsmunalega “næmt” til að skilja!

Umburðarlyndi!

sko ef fólk er ekki að meika það að koma hingað inn á dulspeki án þess að segja eitthvað niðrandi um hvort annað þá getur það alveg eins sleppt því að koma inn á dulspeki. ég er 100% sammála Nishanti. eigum við ekki bara að vera að góð við hvort annað og segja eitthvað jákvætt og uppbyggjandi um hvort annað? öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir. verum góð við hvort annað því þá gengur allt svo miklu betur. ég meina ókei ég er 14.ára og ég held að flestir einstaklingar hérna á dulspeki sé komið vel yfir þann aldur. ég er vanur að taka alla eldri einstaklinga til fyrirmyndar. enda full ástæða til þar sem þeir eru með meiri reynslu en ég í mörgum hjartans málum og eru leiðbeineindur okkar sem eru í “yngri kynslóðinni”. ég meina c'mon mér sárnar bara ef það á að haga sér svona veriuð bara fullorðin (þó svo að það sé ofmetið hugtak) og hagið ykkur til að þið getið verið góðar fyrirmyndir. þið sem eigið börn en getið hagað ykkur svoldið barnalega stundum hættið því því þið verðið að geta þroskast til börnin ykkar geti það líka. sjaldan fellur eplið langt frá eikinni!
og við sem ekki eigið börn-þið eigið eflaust eftir að eignast börn í framtíðinni leggjum allan óþroskaðan og barnalegan talsmáta niður til að við getum verið börnum okkar og öðrum einstaklingum góð fyrirmynd…….kannski hefði þetta átt betur við á heimspeki en þetta sem nishanti sagði er góður málstaður og mér finnst að maður ætti að leggja honum góð orð honum og öðrum svipuðum málstöðum styrk. verum jákvæð. ok nú ætla ég að hætta, ég gæti haldið svona áfram 4-ever

aristóteles

Mjög vel orðað, Hrafnista.

Ég var líka kristin, eins og þú. Mér líkaði aldrei illa við kristni þó svo ég hefði skipt yfir í Wicca. Wicca var einfaldlega það sem ég hafði alltaf trúað og alltaf viljað. Það eina sem mér fannst leiðinlegt við kristni, þ.e. biblíuna, var að aðrir guðir og önnur trúarbrögð voru bönnuð og fordæmd. Það gekk alfarið gegn minni persónulegu trú. Þessi klausa um að engin norn skuli fá að lifa er reyndar ekki upprunalega rétt (var breytt af King James III ef ég man rétt), þannig ekki er við kristnina sjálfa að sakast. Trúin sjálf er alveg óskaplega falleg og gerir alveg óskaplega góða hluti fyrir ofsalega margt fólk.

En… Ýmsir söfnuðir og ýmsir einstaklingar hafa hins vegar sýnt sitt versta andlit í nafni trúarinnar. Þeir oftúlka ýmis atriði í biblíunni og gera það að einhverri herferð að segja öðrum hversu innilega rangt þeir hafa fyrir sér. Skorturinn á umburðarlyndi gagnvart öðrum trúarbrögðum er alger. Það er slíkt fólk og slík hegðun sem fer alveg ofboðslega í taugarnar á mér, kannski helst vegna þess að það er einmitt fólk eins og ég sem verður fyrir þessum ásóknum. Ég get ekki ímyndað mér að nokkrum manni finnist skrítið að manni blöskri og finnst alls ekki hægt að álasa manni fyrir það.

Nú skil ég að vissu leyti Cyberidiot. Hann trúir því staðfastlega að hans trú sé hin eina rétta og að honum beri skylda til að kenna okkur um guð sinn og reyna að bjarga sálum okkar. Honum líður eins og hann sé að gera alveg ofboðslegt góðverk og skilur ekki hvers vegna honum er tekið svona illa. Hann gerir allt sem honum dettur í hug til þess að fá okkur til að hlusta og finnst sem bölbænir og hótanir um eilífa vist í helvíti séu besta leiðin. Að því er honum finnst þá er hegðun hans fullkomlega réttlætanleg því hann er að gera góðverk.

Hins vegar lítum við hin á þessar tilraunir hans sem árás og ásóknir, hroka og barnaskap og fullkominn átroðning inn á okkar áhugamál og okkar trúarlíf. Þess vegna sendi ég inn þessar tvær greinar sem sýna hlið míns hóps á málinu þegar fólk eins og hann reynir að kristna okkur. Mér fannst t.d. greinin How to share the gospel with pagans ekkert annað en vinsamlegar ábendingar um hvernig betur mætti fara í þessu trúboði hans. Ég á mjög bágt með að sjá hvernig hægt sé að móðgast yfir henni, hafi maðurinn á annað borð lesið hana. Ekki hefði ég gert það ef ég hefði ennþá verið kristin.

Kveðja,
divaa