Gæti verið þetta?
Svefnrofa lömun

http://www.doktor.is/grein/efni/grein.as p?id_grein=1500&flokkur=4&leit=svefnrofal%F6mun

Skuggalegt…..

Sæl
Ég hef lent í mjög svipuðu áður.. þetta kallast matröð á milli svefns og vöku. Þetta er um það bil það versta það sem getur gerst fyrir mann í svefni. Það grófasta sem ég hef fengið er að liggja með hálf opin augun en samt steinsofandi en samt vakandi (hljómar mjög skringilega og ómögulegt) og finnst eins og maður sé á sálarflakki inni hjá sér og allir hlutir í íbúðinni eru alveg eins og þeir eru, samt liggur þú upp í rúmmi að gera ekki neitt..

Ástæðan fyrir þessu er mjög einföld.. fræðilega kenningin er sú að heilinn á þér virðist vakna en líkaminn virðist ennþá vera í fasta svefni, þú veist að þú ert þarna, þú veist að kallinn þinn liggur hliðin á þér, þér langar að hreyfa þig og þér langar að öskra, en þú getur það ekki því líkaminn þinn er enn steinsofandi heldur geturðu bara hugsað um þetta.

Þetta er mjög dularfullur hlutur og eru til ýmsar og mjög margar kenningar um þennan hlut en þetta þetta er samt hin fræðilega kenning um þennan hlut.

En með þessa veru sem þú sást myndi ég segja að væri bara hálfgerð matröð í þessu öllu saman, en það ógeðslega við “þessa” matröð er sú að þú ert þannig séð “vakandi” og ert að upplifa martröðina í staðinn fyrir að vera steinsofandi og upplifa hana ekki eins og hún eigi sér virkilega stað í raunveruleikanum.

Vinur minn hefur lent í svipuðum hlut og þú.
Pabbi hans kom inn í herbergið hjá honum og sagði að fjölskyldan væri að fara út á land. Allt í lagi með það, en svo sofnar hann og fær einmitt “Matröð á milli svefns og vöku” og áttar sig alveg á því að þau eru öll farinn og að hann sé einn í húsinu. Hann sér oggulítið út um augun og sér persónu standa í dyrunum og labba að sér en það er sama hvað hann hreyfir sig, hann getur ekki vaknað og í rauninni er hann ekkert að hreyfa sig, hann heldur að hann sé að hreyfa sig en hann liggur grafkjurr í rúminu.
Svo á endanum vaknar hann bara, og allt auðvitað eðlilegt..


Mér finnst hinsvegar magnað að þú hafir fengið þetta í heilar tvær mínútur, það lengsta sem ég hef fengið í svona grófum hlut eins og hjá þér er í mesta lagi 10 - 20 sekúndur…


En auðvitað eins og allir vita er Matrix sannsöguleg og passaðu þig á því að komast ekki að of miklu um “heiminn” okkar annars munu þessir útsendar mæta aftur…:):):)

ég er hissa á því að enginn hér hefur lent í þessu - það er nokkuð algengt að þetta gerist amk 1 sinni lífsleið fólks, ef ekki oftar. sjálfur hef ég upplifað þetta 3 sinnum. og þetta er vægast sagt mjög óþægileg tilfinning, en þetta er ekkert dulrænt né “skuggalegt”. lesið linkinn hér fyrir ofan á doktor.is

Tekið af doktor.is… prufaðu að leita að svefnrofalömun og veldu efstu niðurstöðuna.

—

Þú lýsir á mjög góðan hátt fyrirbæri sem er vel þekkt og hefur verið kallað svefnrofalömun.
Eins og nafnið felur í sér verður lömun á þverrákóttum vöðvum í svefnrofanum, þegar viðkomandi er um það bil að festa blund eða losa svefn. Oft er þessi lömun í nánum tengslum við draumsvefn. Svefnrofalömun kemur snögglega og varir oftast í nokkrar mínútur, hættir jafn snögglega og hún kom eða smá hverfur. Oft verður snerting eða hljóð til þess að lömunin hættir. Á meðan á svefnrofalömun stendur finnst viðkomandi að hann sé vakandi eða í svefnrofanum, hann geti ekki hreyft legg né lið og lýsir því eftir á hvernig hann hafi af fremsta megni reynt að að hreyfa sig og vakna að fullu. Stundum fylgja svefnrofalömunum ofsjónir eða ofheyrnir. Við ofheyrnir lýsir fólk því að það heyri brothljóð, skóhljóð eða jafnvel fjarlæga tónlist, sem þegar nánar er athugað finnst engin skýring á. Ofsjónum er iðulega lýst sem mannveru sem stendur við rúm eða í gættinni. Einnig er lýst köfnunartilfinningu og miklum þyngslum fyrir brjósti og jafnvel eins og dauðinn sæki að. Þessar upplifanir geta valdið mikilli hræðslu og geymast í minni þess sem fyrir þeim verður árum saman. Svefnrofalamanir eru ekki óalgengar. Oftast er enginn sjúkdómur að baki þessum einkennum. Þeirra verður meira vart ef svefnvenjur eru óreglulegar og viðkomandi er þreyttur.

kv. Amon

Já…….nú verð ég rólegur þegar ég fer að sofa í nótt

Kv Rampinn

Þetta háði mér á tímabili, ég svaf kannski ekki í þrjá daga og hélt á endanum að ég væri geðveik. Lamaðist gersamlega í svefnrofunum og fannst alltaf eins og það væri einhver í dyragættinni, svo fannst mér ég falla ofan í eitthvað svart dýpi og þar fannst mér ég vera að kafna, en ég reif mig upp aftur. Síðan endurtók þetta sig kannski 4 sinnum, og þar sem ég hafði ekki hugmynd um hvað þetta væri hætti ég að þora að sofna og hélt mér vakandi dögum saman. Þetta er nefnilega svo raunverulegt, manni finnst þetta ekki vera draumur heldur eitthvað annað, … spúkí dæmi.

Mig langar að byrja á því að hrósa Isabel fyrir góða og skemmtilega grein, og skamma jeppagaur fyrir óþroskað comment. Frekar sleppa því að svara heldur en að svara einhverju SVONA >:|

En aftur að greininni.
Já, ég trúi því VEL að þetta hafi verið ógeðslegt, ég hef lent í því að geta ekki hreift mig, þ.e.a.s. líkaminn var sofnaður, en heilin ekki. Mig var ekki að dreima neitt, góðan né slæman, ég var bara liggjandi upp í rúmi og gat ekki hreift mig.

Ég held, eins og ArnarH, að þetta sé draumur milli svefns og vöku. En þar sem að ég fæ aldrei martraðir þá hef ég ekki lent í neinu svona.
En ég er nokkuð viss um að við getum útilokað það að þetta sé draugur, eða það held ég ;)

Kv,
Sindri S.

þetta er bara sál (andi,draugur) sem er að reyna að ná lífsorku þinni.
ef ég væri þú myndi ég hafa opna bibblíu á nátborðinu þínu og fara með bænir þegar þú ferð að sofa.

Tetta hefur komid fyrir mig undanfarid, mer leid eins og eg vaeri vakandi samt sofandi, get ekki hreyft mig en se samt allt i kringum mig. Eftir sma stund get eg samt hreyft mig. Svo hefur tad lika komid fyrir ad eg sjai einhvern skugga fyrir framan mig og heyri svakaleg hljod eins og tad se tvilikt rok eda eitthvad. Mjog otaegilegt.

sama hér, hef fengið svona í 10-20sek kannski og þá er það lengi… En 2mín… úff. Oftast er þetta bara örstutt 2-5sek tímabil sem mér finnst eitthvað koma og ég vakna upp alveg skelfingulostinn

er þetta eikkvað líkt því þegar maður er alveg að sofna en svo hrekkur maður upp afþví manni finnst maður vera að detta?

ég óska þess bara að þetta komi ekki fyrir mig, hljómar scary!!

Mig hefur dreymt það oftar en einu sinni að ég vakna og það er einhver kominn inn í íbúðina, í mínu tilfelli hafa það verið þjófar. Þeir sjá að ég er þarna og ganga að rúminu og ég ætla að fara að berjast við þjófana en get ekki hreyft mig. Svo tekst mér að rífa mig uppúr þessu eftir smá tíma, vakna allur sveittur og náttúrulega engir þjófar. Þetta er samt mjög raunverulegt.

OJBARA lenti í einu pínu svipuðu en ekki alveg svona magnað.Gat ekki hreyft mig eða neitt

SKO! Hvort sem þú trúir að þetta hafi verið eitthvað yfirnáttúrulegt eða einhver vera sem þú sást í raun og veru, guðanna bænum gerðu mér greiða og leitaðu læknis. Því ef þú leitar læknis, og hann sér ekkert að þér, þá ertu allavega búin að útrýma þeim möguleika, að þetta hafi verið einhver martröð eða einhver geðvilla.

Ef kemur í ljós að þú eigir ekki við neina líkamleg vandamál að stríða, þá getum við farið að spjalla um þetta dulræna, en fyrst: lokaðu fyrir þennan möguleika og talaðu við lækni!…:0)

Já, ég hef lent í svona 3 sinnum, kanski ekki alveg jafn gróft og þetta en þá var ég líka pínulítill og öll skiptin fárveikur og með brjálaðan hita, elska hinsvegar þegar mig dreymir um að ég sé að detta niður eithvað og hrekk upp við það, þá lítur maður á klukkuna og kúrar sig í sængina og sér að maður getur sofið í nokkra tíma í viðbót áður en skólinn byrjar…

Ég hef aldrei lennt í þessu.. en nokkrum sinnum verið vakin við ýmsar verur eða framliðið fólk.
Þá gat ég samt hreyft mig og næ yfirleitt að reka verurnar út eða hafa samband við framliðna fólkið á þann hátt að ég geti sofið og ef til vill hjálpað því þegar það leitar til mín.
Það getur líka verið mjög óþægilegt.. svo ég skil að það hafi verið óþægilegt fyrst þú gast ekki hreyft þig.

En ég tók eftir því að þú sagðir að kærastinn þinn hefði hlegið tryllingslega.. ég hef tvisvar lennt í því að ég vakna.. og finnst kærastinn minn vera að segja e-ð við mig.. en röddin hljómar undarlega.. e-ð svo fjarlæg.. næstum eins og hvísl.. en samt ekki með þessum hljóm eins og kemur þegar fólk hvíslar.. heldur eins og einhver segi e-ð langt í burtu. Í fyrra skiptið reis ég upp og leit á hann en hann var sofandi.. en í seinna skiptið spurði ég: “ha?” og þá rumskaði hann og vissi ekkert hvað ég var að tala um :S

það er ekkert meira óþolandi en ignorant fólk sem reynir að finna rökrétt svar fyrir öllu dularfullu sem gerist.

Það er svo sannerlega ekki huggulegt að fá þetta.
Þegar ég var 8 ára fékk ég þetta.
Ég lá upp í rúmi hjá mömmu og pabba og reyndi að sofna, þá allt í einu heyri ég hljóð frammi (en var orðin frekar vön því það var draugangur í húsinu okkar) en ég lít framm (hurðin var opin og það sést framm á gang) og sé þá heilan helling af einhverjum verum “draugum” labba framm og til baka.
Ég verð náttúrulega mjög hrædd og reyni að hrista pabba til að vekja hann, ég hristi hann í tvær sek og þá fékk ég þessa “tilfinningu” og varð alveg stjörf og gat ekki hreyft mig og datt á koddann. út undan mér sá ég eina veruna koma inn og standa yfir mér í nokkurn tíma, ég reyndi að öskra en það kom ekkert upp úr mér. Svo datt þessi vera á mig og mér fannst eins og hún hyrfi inn í mig….svo hvarf þetta allt. ég var að sjálfsögðu í sjokki eftir þetta og var dofin í öllum útlimum.
Þorði varla að sofna í marga daga á eftir.

Creepz…þetta hefur aldrei verið sona alvarlegt hjá mér marr…ojj….vona að þa verði ekki þannig…..é fékk aælleg gæsahæuð þerað é las etta =/ en vona að þetta komi ekki attur fyrir þi :Þ

Djöfull er þetta eithvað svalt. Ég væri til í þetta ég dýrka nefnilega svona dulafulla hluti. Frábær grein verð ég að segja og einkar gamann að lesa hana ;)

Allveg geggað!

Ég var bara 14 ára eða eitthvað. Ég og þáverandi kærasti minn vorum heima hjá mér um kvöld. Liggjum uppí rúmi í myrkrinu og erum bara að tala saman. Svo kemur mamma mín og biður hann um að fara útí búð.
Það var bylur úti svo að ég nennti ekki með. Hann fór og ég varð eftir ein í herberginu (hurðin lokuð og allt slökkt). Fyrst líður mér allt í lagi, sn svo fynnst mér ég þyngjast öll og byrja að svitna rosalega og verða mjög hrædd. Ég varð alveg stíf og starði í myrkrið, fannst eins og eitthvað væri þarna. Svo heyri ég hvísl koma úr efri horni herbergi míns, röddin sagði; já,já,já,já. Það varð styttra á milli jáana eftir því sem þetta nálagaðist mig. Ég ligg þarna uppí rúmi alveg hreyfingarlaus og heyri að kærastinn minn var kominn og fór inní eldhús. En það sem gerir þetta frábrugðið hinu sem þið talið um þá gat ég kallað. Fyrst þegar ég byrjaði að kalla þá kom bara hvísl útúr mér. Ég var örugglega í mínutu (eins og heil eilífð fyrir mér þá ) að “hvísla” þangað til að ég náði að kalla svo hátt að hann heyrði í mér.
Hann kom inní herbergið og kveikti ljósið. Ég stökk úr rúminu og fór fram. Ég sagði við hann; Við erum að fara að passa komdu förum úr!! Hann alveg, ókey. Svo fer hann útí bíl og ég á eftir. Svo kallar mamma mín á mig; Ætlarðu ekki að fara í skó stelpa! Þá var ég í svo miklu sjokki að ég gleymdi að fara í skó!

Við vorum búin að keyra í þrjár mínotur í mesta lagi þegar ég brotnaði niður og fór að háskæla. Kærastinn minn varð mjög hissa en hann sýndi mér mikinn skilning.

Nokkrum dögum áður en þetta gerðist þá fór ég í andaglas með tveim vinkonum mínum.
Ég fékk þennann “gest” ásamt rosalega “skemmtilegum” hlut sem kallast skyggnigáfa sem ég þurfti að loka fyrir seinna.

Billa varð klikkuð um það bil mánuði seinna og varð sett inná unglingageðdeild (bugl heitir geðdeildin). Spúkí dæmi, var að vinna við að mála bát. Fór á klóið og byrjaði að öskrá á spegilinn. Sagði mér seinna að spegilmyndin hennar væri að segja við hana að hún væri ógeðsleg og enginn elskaði hana , að hún ætti bara að drepa sig.

Og Sigga, ja, ég læt vera að segja frá henni.
En, ég kenni aldaglasinu um!
Hvað heldur þú?

ég hef 2svar lent í þessu. Í seinna skiptið fattaði ég strax hvað var að gerast þannig að mér fannst það allt í lagi og beið bara rólegur. Þetta kallast martröð eða mara.

já nú á ég eftir að sofa róleg í nótt!!!! en þetta kom einu sinni fyrir mig en það voru köngulær.. veit varla hvort er ógeðslegra…

Í gömlu blokkinni þar sem ég bjó þegar ég var krakki þótti mér nú bara eðlilegt að heyra í glösunum (eins og einhver væri að vaska upp) um miðja nótt og í fótataki frammi á gangi, það var bara hluti af því að búa þar og almeinlaust.
Aftur á móti þá hef ég lent í mjög svipuðum hlut og þú Isabel.

Eina nóttina vaknaði ég rólega upp úr værum svefni. Mér leið vel en var ekki viss afhverju ég væri að vakna því ég var ekki úthvíldur.
Þessvegna ætlaði ég bara að gera gott úr þessu, opna augun, teygja aðeins úr mér, snúa mér á hina hliðina og fara síðan að sofa aftur.
Nema hvað að um leið og ég ætlaði að fara að opna augun þá fann ég það á mér að það var eitthvað virkilega RANGT við herbergið mitt. Hláturinn sem ég hélt að kæmi utan frá kom virkilega frá einhverju í herberginu mínu og ég fann fyrir hreyfingu hláturinn færðist til í herberginu og ég gat fundið fyrir hreyfingu í loftinu eins og ef eitthvað væri að fara hratt yfir mig eða að anda á mig…
Á þessum tímapunkti var ég nývaknaður og dirfðist ekki að hreyfa mig né að opna augun áður en ég gat áttað mig betur á því hvernig hvað sem þetta var komst inn og hvernig ég gæti komið því út. Ég opnaði augun örlítið en sá ekki neitt nema myrkrið. Ég ætla ekki að ljúga að ykkur, á þessum tímapunkti hreinlega skalf ég af hræðslu yfir einhverju sem ég vissi ekki hvar var, og um leið og ég opnaði augun þá versnuðu lætin líkt og þetta hefði tekið eftir því að ég væri vakandi.
Ég var orðinn alveg ráðalaus, ég gat ekki lengur hreyft mig af ótta (vandræðalegt en…) og ég gerði það eina sem mér kom til hugar, skjálfandi bað eins einlægnislega og ég gat til Guðs, og stuttu síðar fann ég fyrir léttri hendi sem lagðist í lófann minn (kvennmannshendi).
Óhljóðin og lætin voru ennþá þarna en þau voru orðin fjarlæg, mér leið vel því ég vissi að ég gæti treyst henni. Ég sofnaði.



-kallið mig sólheimahálvita, kallið mig hvað sem þið viljið, en fyrir mér var þetta eins raunverulegt og það gerist. Og mér leið vel.

Ég vil ekki vera dónaleg eða neitt en ég held að þú sért aðeins að taka þessu of alvarlega, hljómar alveg eins og þetta hafi verið martröð.

Það hefur nokkrum sinnum gerst svona hræðilegir hlutir fyrir mig heima.. sem og annarsstaðar. Þetta hlýtur að hafa verið hræðilegt fyrir þig ég myndi fá taugaáfall.

isabel, allt í lagi þetta er bara eðlilegur hlutur sem kallst “taugatregða” getur komið fyrir hjá besta fólki, en það þarf ekki að vera neitt líkamlega veikt. Þetta gerist þegar taugaboð truflast eða “teppast” eins og einhver sagði forðum.
kveðja
johanng