Til þess eru bækurnar ;)

Ég mæli með því að kíkja í bókasöfn og taka þessar bækur, eða þá fara í Kolaportið og kaupa þær þar (hef keypt margar svona bækur þar).

Er að vinna í að skrifa um fleiri íslenska miðla, á örugglega eftir að skrifa um erlenda líka.

Jæja, læt þú nú eina sögu flakka hér, þessa sögu er að finna í bókinni ,,Hvert liggur leiðin“ og er hún á bls.171-172. Eftirfarandi er frásögn Ingu Finnsdóttur.

Úrið.

Í kringum 12. apríl tapaði drengurinn minn armbandsúri sem hann átti. Við leituðum í allri íbúðinni, en sú leit bar engan árangur, enda gat drengurinn ekki sagt hvar hann hefði týnt úrinu, eða hvort hann var þá úti eða inni. Hann tók nú sjálfur að leita á þeim stöðum, sem hann taldi sig hafa komið á, um þær mundir er úrið tapaðist. En ekki fannst úrið. Svo tók ég það ráð að fara til lögreglunnar, ef ske kynni að einhver hefði farið með það þangað og látið það í óskilamuni, sem þar eru geymdir og svo seldir, ef enginn gefur sig fram, sem sannað getur eignarrétt sinn. Ég leitaði í þessum óskilamunum, en þar var úrið ekki. Ég var svo að hugsa um að auglýsa tapið á úrinu í einhverju blaði, en þá mundi ég að fyrir ári síðan hafði ég beðið Hafstein Björnsson um miðilsfund og hann hafði lofað fundi, er röðin kæmi að mér. Ég hringdi svo til Hafsteins og ítrekaði þetta við hann, sagði að mig væri farið að lengja eftir fundinum. Hafsteinn tók því vel og 19. maí fékk ég svo fundinn. Fundargestir voru fimm, eins og venjulega hjá Hafsteini.

Þegar Runólfur (aðal stjórnandi Hafsteins að handan) kom í gegn á fundinum, notaði ég tækifærið til að tala við hann og spurði hvort að hann gæti ekki hjálpað mér og fundið úrið, sem drengurinn minn hefði tapað. Runólfur sagði: ,,Bíddu, ég skal athuga þetta”
Eftir dálitla stund kom Runólfur aftur og segir: ,,Leitaðu í djúpa stólnum, úrið er þar."

Þegar ég kom heim var mitt fyrsta verk að ganga að stólnum og leita þar. En um leið og ég fer með hendina meðfram þéttstoppaðri stólsetunni finn ég úrið. Ég veit ekki hve lengi úrið hefði setið þarna, ef Runólfur hefði ekki vísað mér á það. Setan í stólnum er ekki laus, og hún er svo þykk og fellur svo þétt að stólnum á alla vegu, að engin leið var að sjá úrið, þótt staðið væri við stólinn, því að úrið var alveg á botni setunnar.

ég gladdist fyri þessum fundi, en þó ef til vill enn meira yfir þeim styrk sem þetta færði mér. Nú vissi ég að Runólfur hafði komið í íbúðina og það þeir að handan voru þess megnugir að veita okkur mönnunum hjálp á einn og annan hátt.

Upp úr 19xx þegar mikil umræða um þessi mál og mikill áhuga var að byrja á þessum málum, þá fékk þessi ,,andatrú" nafnið spíritismi. Þetta þótti ekki þannig lagað vera hluti af Kristni í þá daga svo þessi andatrú fékk þetta nafn.

Hann er næstur á dagskrá hjá mér, ég á einhverjar bækur um hann…