hvorugur
báðir að brjóta lögin

Sá sem að ekki brýtur umferðalög.

Ég veit ekki til þess að menn missi réttinn ef þeir eru ölvaðir, menn eru einfaldlega að brjóta lögin.

Ef einhver klessir aftan á þig þegar þú ert fullur að keyra þá ert þú enn þá í rétti

Hvorugur, athugaðu hlekk á heimasíðu TM í öðru svari mínu.

Það að vera í “rétti” og “órétti” er ekki tengt umferðarlöggjöfinni sem slíkri, ætla má frekar að það sé tengt tryggingalöggjöf.

T.d. í dæminu sem þú setur hér fram um að tveir menn lendi í árekstri og báðir eru undir áhrifum vímuefna þá þarf ekki að koma til að lögregla mæti á svæðið. Það er ekkert sem skildar viðkomandi að kalla á lögreglu þar að segja ef árekstur er ekki þeim mun stærri þ.e. ef báðir aðilar sleppa ómeiddir út úr honum.

Árekstur er í raun ekkert annað en eignaspjöll, þar að segja einhver er að skemma eigur annars aðila (auk eigin eignar). Þar af leiðandi er fólk með tryggingar - vel að merkja þá eru ákveðnar tryggingar lögboðnar.

Tryggingarfélög áskilja sér yfirleitt þann rétt að geta krafist endurgjalds af hálfu kaupanda tryggingar ef tjónið er tilkomið vegna ölvunar.

Árekstur getur í vissum tilfellum orðið sakamál, nýlegt dæmi er þegar ekið var á mann á laugarveginu - enda augljóslega um saknæmt brot að ræða, jafn vel þó það hefði verið gert af gáleysi.

Þannig gætu báðir misst bótarétt sinn á hendur hinum, ef báðir hefðu verið ölvaðir og færu í bótamál á hendur hinum, enda kveður umferðarlöggjöfin á um slíkt:

“Þarna stendur að maður missi réttin ef maður veldur tjóni eða sýnir stórkostlegt gáleysi.”

Ölvun myndi að öllum líkindum falla hér undir stórkostlegt gáleysi.

Til nánari fróðleiks ætla ég að benda á annan punkt í þessu samhengi, en það er með áhættutöku manns sem er ódrukkinn og sest upp í bíl með ölvuðum ökumanni. Sem sagt, ef þriðji maður hefði verið með í dæminu þínu, sá maður var farþegi í öðru ökutækinu og slasaðist illa við áreksturinn.

Hver væri staða hans?
Lengi vel var hann talinn hafa tekið á sig áhættu og ætti því ekki rétt á bótum. Lögin sem fjalla um áhættutöku eru nánartiltekið í 13. kafla Mannhelgisbálks Jónsbókar frá 1281. Þetta var síðast staðfest með dómi hæstaréttar árið 1999 (ef ég man rétt).
Árið 2001 var aftur á móti vikið frá þessu með áhættutöku farþega í ökutæki með ölvuðum ökumanni. Það var gert í Hrd. 2001, bls. 3451, en þar var viðurkennt að farþegi bæri ábyrgð að hluta á því tjóni sem hann hefði orðið fyrir en ekki að öllu leyti. Í þessu máli var viðkomandi farþegi dæmdur til að bera 2/3 tjónsins sjálfur en fékk bætur fyrir 1/3. Síðan að þessi dómur féll hefur þessu verið fylgt í dómaframkvæmd. Vel að merkja, þá getur hlutfallið verið mismunandi eftir atvikum máls.

Þessi viðbót var nú kannski út fyrir efni þessa þráðar en ég vona að þetta hafi svarað einhverju í sambandi við það sem þú ert að velta fyrir þér.