Hugleiðingar um Raunveruleika.
Eftir Örn.









































Raunveruleiki þerra er takmarkað vit hafa er aðeins brot af þeim er þeir sem meira vit hafa, upplifa og því getur það sem þeir gáfaðari segja, upplifa og vilja gera sýnst óraunverulegt í hugum þerra er lítið vitið hafa og í raun er ekki til þesss ætlandi að flokkur manna hafi erða nái skilning á raunverrleika ( skynjun ) hinna er meir vitið hafa. Veruleiki hinna er minna hafa vitið er af öðrum toga heldur en þerra er skarpari skinjun hafa á lífið.

Ég setti eittsinn frá mér að það sem tengdi menn saman væri þessi efnislegiveruleiki, sem ég hef kallað sameginlegan Raunveruleika, það sáma gæti átt við um huglæga og hlutlæga æru, þannig að við erum að tala um hlutlæganveruleika og huglægan, og að hvur maður væri alheimur út af fyrir sig. En komist héf ég að því að það fer ekki vel með raunveruleika skynjun manna að þeir hugsi sig sem alheim. Heldur tel ég að raunveruleiki sé fremur sá að menn seu menn og raunveruleikin fari eftir hugvídd hvurs og eins og að raunveruleikinnsé það sem við skinjum annað séu tilfiningarlegar og sálarlegarupplifanir sem ekki allar hjá stöku manni s-eru tengjanlegar inní efnislegan, sameginlegarraunveruleika. Þá um leið er tvent sem ræða má um falli skinjun staks mennsmengis ekki inní þann raunveruleik sem algildur er sameginlega hjá hópi fólks en er það Geðveiki eða meri Greind/ Gáfur heldur en hinna sem ekki skinja veruleikan á sama hátt.

Fyrsta dæmi:
Skinji maður að hann sé að berjast við ófreskjur einn inn í íbúð sinnier líklegast um geðveikan mann að ræða sjái engvinn annar þær verur sem barist er við af því staka manns mengis.

Annað dæmi:
Skynji maður að hann sé konungur einn inní íbúðsinni er ekki ólíklegt að hann hafi einhverja þá eginleika tin bruns að bera sé hann alllajafna kurteis, háttvís og staðfasturþó svo ekki allir skinji hann slíkan og að hann hafi ekkert ríki undir sinni stjórn launalega ráðlega og fjárhagslega séð. <<<Þannig að upplifun þess manns mengis á sér stað í veruleikanum þó svo að huglægsé hún aðarlega.

Þriðja dæmi:
Sé konungs mengið einnig að berjast við ósýnilegar ófreskjur einn með sjálfum sér, er líklegast um aðræða geðveikan konung.