útskýrðu þá.

Þegar þú sagðir “að mati hvers” skyldi ég það þannig sem að þú værir að spurja að mati hvers verða hæfnustu mennirnir valdir og varst þar með að meina stjórnmálamenn. Rétt?

Hverju er ég að taka sem gefnu? Að það verði valin hæf sendinefnd?

Af sömu ástæðu og það ættu að vera mjög strangar reglur um alþingiskosningar. Svo að peningaöfl ráði ekki niðurstöðunni heldur miklu frekar umræður.

Þó að í prinsippinu séu meirihlutakosningar mjög jákvæður hlutur, meirihluti fólks ræður, hreint lýðræði þá getur það haft með sér ósanngjarnar niðurstöður.

Tökum sem dæmi: Nasistar notuðu þjóðaratkvæðagreiðslur til þess að samþykkja breytingar á stjórnarskrá svo þeir þyrftu ekki lengur að lúta leikreglum lýðræðisins.

Í Alabama var kosið fyrir fjórum árum að banna samkynhneigðum að gifta sig, og í kaliforníu í fyrra. En hví skyldi meirihlutinn fá að réttindum minnihlutahóps.

Í sviss er þjóðaratkvæðagreiðslu kerfi. Allir karlmenn landsins höfðu leynilega þjóðaratkvæðagreiðslu um tiltekið mál í hvert sinn sem það kom upp. Hvaða mál:
Hvort konur áttu að fá atkvæðisrétt.
Hverjar voru niðurstöðurnar:
Þær fengu atkvæðarétt árið 1970, Sviss var seinasta landið til að leyfa konum að kjósa í Evrópu og sennilega var aðalástæða niðurstöðurnar sú að þeir voru farnir að skammast sín í útlöndum fyrir það.

En í sjálfu sér er ég hlynntur því að kjósa um hluti í þjóðaratkvæðagreiðslu. En það eru auðvitað viss prinsipp sem ætti ekki að vera í boði að kjósa um:
T.d. ætti meirihluti atkvæða ekki að geta afnumið málfrelsi eða trúfrelsi, osfrv.