nei.. það sem ég meina er ef hann leyfir þeim að vera, s.s. ekki láta lögguna rýma þá ber hann ábyrgðina

Leggja fram kæru einfaldlega til þess að leggja fram kæru?

Þá fær hann varla skaðabætu

Átti og átti ekki að gera. Þú ert of upptekinn af formsatriðinum þrátt fyrir að gera þér grein fyrir því hversu heimskulegt þetta allt saman var. Hvað ef lögreglan hefði bara tjillað? Nákvæmlega ekki neitt. Ef hann færi fyrir mannréttindadómstóla með þetta mál myndi hann líka eflaust tapa, enda er þetta varla álitin glæpsamleg hegðun í öðrum löndum.

Rökinn eru fyrst og fremst að þeir gætu skemmt eignina og þar með valdið raunverulegum skaða (að taka yfir autt hús veldur engum skaða). Ég er að benda á að jafnvel þótt skemmdir á eigninni skiptu máli þá er enginn ástæða til þess að ætla að hún verði skemmd og byggja rökinn fyrir lögregluaðgerðum með þeim hætti.

Það er alveg ljóst að þessir einstaklingar brutu lög og lögreglan framfylgdi þeim einfaldlega.

Nei, það er ekki rétt. Fæstir hippar voru anarkistar. Þeir áttu það kannski sameiginlegt að vera friðarsinnar og einstaka sinnum að beita beinum aðgerðum í mótmælaskyni en lengra nær skyldleikinn ekki.

Christania er heldur ekki anarkistasamfélag þó svo það séu anarkistar þar.

Ég veit ekkert um þessa Íslendinga, en þeir voru frekar hippalegir eins og þú segir. Viðtalið við eina stúlkuna var afskaplega hippalegt eitthvað, hún var eins og í draumi, talaði ýkt rólega og einhvern veginn hálf út úr heiminum. Enda voru hipparnir oft tengdir notkun vitsmunavíkkandi lyfja. ;)

Má vera að menn liggi undir grun, en það á afskaplega lítið eftir að koma upp úr þessu. Þeir verða ávítaðir fyrir ósmekklegt framfæri eða eitthvað þess háttar.

Hvað á rétt á sér og hvað ekki er algjörlega huglægt atriði. Þegar misskipting auðs er orðin svo gífurleg að samfélagið getur ekki starfað eðlilega lengur þá gerist hið óumflýjanlega og það verður auðveldlega réttlætt. Hugmyndinni um eignarrétt er aðeins ætlað það hlutverk að vernda einstaklinga í heilbrigðu samfélagi, þegar hann gegnir ekki lengur því hlutverki heldur er verkfæri fárra manna til þess að halda völdum og auð fyrir sjálfan sig þá er tilgangslaust að verja þennan rétt. Eignarréttur er ekki sjálfsagður hlutur eða einhvers konar náttúruréttur. Dæmin sem ég nefni í sögu er ekki ætlað að sýna fram á að eitt sé rétt og annað ekki, einfaldlega það að það skiptir ekki máli hverrar skoðunar þú ert. Það er ekkert mál að gagnrýna eignarrétt við réttar aðstæður.

eg var að tala um virkjanirna

Nei, þetta er miklu flóknara en svo. Lögin voru upprunalega sett til þess að vernda neytendur, þú getur velt fyrir þér hvers vegna og haldið áfram töluvert í fortíðina til þess að skilja tilganginn með öllu þessu.

Sama gildir um þau lög sem koma í veg fyrir að menn geri hvað sem þeim sýnist með eignir sýnar. Hvaða tilgangi þjóna skipulagslög o.s.frv?

Þessi timburhús sem standa nú eru menningarverðmæti og ber að koma í veg fyrir að þau verði rifin. Þótt þér sé allveg sama um það hvernig miðbærinn lítur út þá er stór hópur fólks sem býr þar sem hefur ekki áhuga á því að fá fleiri risavaxinn glerhús.

Bætt við 16. apríl 2009 - 23:46
Það að rífa megi 100 ára gömul hús því að það voru önnur hús á undan því finnst mér ekki góð rök.

lesa fréttir á mbl og vísi og ég las þaðse var skrifað á nei en þú trúir því pottþétt ekki og aftaka en þér fynst það fólk pottþétt heimskulegt

og stuðnigsmenn hústakendana eru ungi

Það er ein lausn. Ég geri þetta mjög oft og þú væntanlega líka, ég lána bækur og jafnvel peninga sem ég þarf ekki sjálfur og fæ þá aftur til baka endurgjaldslaust. Ég tapa ekkert á því að lána þessa hluti en félagar mínir græða, þegar á heildarmyndina er litið græði ég á endanum með óbeinum hætti.

En í dag er álitið sjálfsagt að menn rukki fyrir slík lán. Réttlætingin er sú að ég geti ekki sjálfur notað þessa hluti og því fæ ég greiddar nokkurs konar skaðabætur sem kallaðir eru vextir eða leigugjald. Ef við rennum hins vegar yfir mannkynssöguna hefur þetta fyrirbrigði margoft verið gagnrýnt og oft illa liðið. Við getum til dæmis fundið dæmi þess í Dómarabók þar sem gyðingum var bannað að lána fé með vöxtum. Fyrstu kirkjuþingin lögðu einnig bann gegn því að prestar til dæmis lánuðu fé með vöxtum, enda leiddi það til auðsöfnunar prestastéttarinnar og spillingar. Því miður varð það á endanum rauninn. Það sem ég er að segja er að allt þetta er ekki sjálfsagt þó okkur finnist það.

Sumir halda því fram að þetta vaxtakerfi sé í raun og veru það sem valdi verðbólgu og reglulegum efnahagsbólum. Aðrir halda því fram að þetta sé siðferðislega rangt og óréttmætt. Í kreppunni miklu í kringum 1930 voru meira að segja nokkrir sem reyndu að búa til nýtt efnahagskerfi. Nágrannar okkar Danir bjuggu til að mynda til gjaldmiðil sem var ekki ávísun á skuld (sbr. bill = seðill/reikningur), staðbundna skiptimarkaði (Local Exchange Trading Systems) og bankakerfið sem lánaði fé vaxtalaust. Því miður þótti danska ríkinu nýi gjaldmiðillinni ógna dönsku krónunni svo hann var bannaður og bankinn fór á hausinn.

Allt þetta sprettur í raun upp tengt eignarétt, þ.e. í honum er fólgin réttur einstaklings til þess að leigja út húsnæði. En það minnir í reynd mjög á lénskerfið fyrrum sem menn eyddu hundruð árum í að brjóta niður.

Segjum nú að einhver eigi sex hús í miðbænum, hann er ekki að nota þau og getur ekki rifið þau strax eða losnað við þau. Hvers vegna ekki að leigja þau endurgjaldslaust? Hann tapar ekkert á því, en einhver annar græðir. Mjög líklega græðir hann óbeint á því á endanum.

Hvað varðar þennan eignarétt eða einkaleyfi þá er þetta því miður oft svona fáránlegt. Það er líka önnur hlið á þessu. Við drögum kannski ekki í efa rétt fyrirtækja til þess að selja efni sem þeir einangra úr plöntum sem lyf. En hvers vegna er þá ekki jafn sjálfsagt að fólkið sem hefur notað sömu plöntuna sem lyf í hundruðir ára fái ekki einhverja greiðslu fyrir uppgötvunina? Þetta er dæmi um það sem kallað er biopiracy á ensku í krafti einkaleyfa og eignaréttinda geta fyrirtæki stórgrætt á því að selja náttúrulyf frumstæðra þjóða og jafnvel bannað þeim sjálfum að selja þau í einhverju formi vegna þess að þau eiga einkaleyfið.

Ég get ekki ímyndað mér hvað slíkt háttalag hefði haft á vísindaframfarir, ef Einstein hefði notað tækifærið á einkaleyfisskrifstofunni og patentað afstæðiskenninguna. WTF?

Ég sem frjálshyggjumaður lít svo á að Ríkið eigi að takmarka sig við starfsemi á borð við að verja einstaklinga landsins, leysa út deilumálum og að setja réttindi manna, s.s. málfrelsi, athafnafrelsi og skilgreina eignaréttinn.

Eignarétturinn er það sem er viðkvæmast af þessu, líkt og ‘hver á loftið’ og hvort það sé í raun hægt að eiga land.

fólk á að hafa frelsi til þess að fara með eignir sínar að vild, en það er bara spurning hvenær einstaklingur hefur rétt á þessari eign.

Þessi þráður hefur alveg fengið mig til þess að efast um réttmæti hans, alla vega eins og hann er skilgreindur núna.

fæ þær bara frá þeirri einföldu hugdettu að þeir sem ekki geti virt einföld og sniðug lög um að ef þú kaupir hluti áttu þá, þá stórefa ég að þau geti gert sér grein fyrir flóknum og óskráðum samfélagsreglum.

Ekki nóg með að þau gátu ekki skilið að þau ættu ekki húsið, heldur einnig að þegar löggan segir þeim að drulla sér út, eigi þau að drulla sér út.

Ég veit ekki með þig enn ég á erfitt með að bera virðingu fyrir fólki sem velur lög til að fylgja og önnur til að brjóta eftir þeirra eigin hentisemi.

það er nú gott. Ég var farinn að verða hræddur um að eðlilegt fólk væri farið að leggja manni orð í munn. Ég sagði aldrei að anarkistar væru börn andskotans, enn ég get sagt þér að fólk sem á erfitt með að gera sér grein fyrir og skilja einfaldar reglur eins og sá sem kaupir á hlutina, efast ég stórlega um að þau geti gert sér grein fyrir órituðum reglum um umgengni í nálægð annars fólks.