Þú ert að taka mark á einni könnun. Þegar maður framkvæmir tilraunir þá framkvæmir maður sömu tilraunina oftar en einu sinni til að fá samanburð. Svo framkvæma aðrir hana til þess að sannreyna hana með öðrum augum.
Ein könnun í Fréttablaðinu er ekki áreiðanleg. Svo er fólk kannski að kjósa ‘Nei’ við svarinu “Vilt þú Vilhjálm sem borgarstjóra” því það vildi Gísla frekar. Sjálfur vil ég frekar annan mann en Villa en ég vil þó hafa Sjálfstæðisflokkinn í borgarstjórn frekar en aðra flokka því þetta starf snýst á endanum alltaf mest um peninga og hvar eigi að eyða honum og hvernig eigi að fá hann og Sjálfstæðisflokkurinn gerir það betur en aðrir flokkarnir. Hjá Samflykingunni borgum við meira en samt á ríkið/stjórnin minni pening en hjá Sjálfstæðisflokknum. Enda eru þetta mikið listamenn/leikarar/tónlistarmenn vs. viðskiptamenn/lögfræðingar.
Núna er ég reyndar kominn langt út fyrir umræðuefnið.

Mér finnst nú bara allt sem viðkemur borgarstjórninni frá því Björn Ingi tók upp hnífinn vera ólýðræðislegt. Þessi endalausu “samstörf” til þess að ná nokkrum prósentum yfir. Ef þú færð 43% atkvæða og er með mest fylgi þá áttu að ráða mestu. Hinir ráða svo ákveðnu miklu í samræmi við það.

Fáranlegt að þurfa að vera í fjögurra flokka samstarfi til þess að fara gegn vilja 40 og e-ð % íbúa í samstarf sem meirihluti íbúa vill ekki. Ég myndi t.d. ekki vilja að Sjálfstæðisflokkurinn þyrfti að vera í samstarfi við Frjálslynda, VG og Framsókn bara til að ná völd. Þar með væri ég ekki partur af atkvæði sem þyrfti til að meirihlutinn ætti að nást.
Ég myndi frekar vilja hafa það þannig að þegar þú kýst flokk þá kýstu líka hvort að þú vildir að hann væri í samstarfi með öðrum flokki til vinna. Yrði flóknara að telja atkvæðin en það yrði auðveldara að vinna úr því eftirá. Ég er nefnilega ekki að kjósa fólk bara svo það ávkeði eftir á hverjum þeir ætla að vinna með sem ég vil svo ekki hafa.

Ef þú vilt að kúnni gott þá selurðu hana í hendur þeirra sem hafa hagsmuni af því að sjá vel um hana. Það fengu allir starfsmenn fyrirtækjanna að kaupa hlut í sameinaða fyrirtækinu áður en það fór á opin markað.

Það kemur fram í þessari grein aðeins Bjarni Ármannsson og Jón Diðrik Jónsson (stjórnarmaður GGE, fyrirtækið sem átti að sameina við REI, ekki bara einhver ráðgjafi eins og þarna kemur fram) var boðið að kaupa á betri kjörum, þ.e.a.s. betri að því leiti að þeir borguðu minna fyrir hvern hlut en þeir gátu ekki selt fyrr en eftir tvö ár án þess að greiða til fullu hlut sinn með 2% vöxtum. Þannig það má deila um hvort þetta séu raunverulega betri kjör, í þessum kaupum er fólgin mikið meiri áhætta. Tilgangurinn er að binda hagsmuni fyrirtækisins við hagsmuni stjórnarmanna, ekki að gera þá moldríka. Fyrir utan það, er það skrásett mál og vitað, að Vilhjálmur vissi ekki um neina sérstaka kaupréttasamninga nema þann við Björn (ekki nákvæmlega hins vegar). Þetta kemur fram á minnisblaði Hjörleifs B. Kvaran, listinn var ekki hluti af fundargögnum og aðeins Svandís Svavarsdóttir og Sigrún Elsa Smáradóttir fengu hann. Sem er sjálfsagt ástæðan fyrir því að Svandís hélt að allir á fundinum hefðu fengið blaðið, sem síðar kom í ljós að var della (og allir byrjaðir að kalla Vilhjálm lygara um þessar mundir). Áhugaverðast er líka að Svandís virðist ekki hafa gert neina athugasemd við sérstök kjör þessara manna (enda eru þau ekkert nema eðlileg) heldur tók hún sjálf í að ákvarða eðli kaupréttarsamningsins.

Ég get ekki séð að Vilhjálmur sé lygari eða vanhæfur að neinu leiti. (Ekki að ég sé einhver Sjálfsstæðismaður, þvert á móti, ég einfaldlega les það sem stendur í blöðunum).