Þar sem að er reykur þar er oft líka eldur, ekki satt???
Málið.
Það sem er athyglisvert í máli ósakhæfs manns sem að nýlega var sendur í
ótímabundið leyfi frá Sogni réttargeðdeild er eftirfarandi:
A: Sá ósakhæfi réðist á prófessor sem að vinnur á Landsspítalanum.
B: Sá sem að tekur geðmatið af þeim ósakhæfa (Tómas Zoega) er geðlæknir
sem að vinnur á Landsspítalanum og er einnig kennari við HÍ læknaskor líkt
og prófessorinn sem að ráðist var á.
C: Annar þeirra geðlækna (sigurður Örn Hektorsson) sem að staðfestir
geðmatið á þeim ósakhæfa ÁN ÞESS AÐ TALA VIÐ HANN starfar á sömu stofu og
geðlæknirinn sem að framkvæmdi upphaflega geðmatið (Tómas Zoega) og ræddi
við hinn ósakhæfa í u.þ.b 1,20 klst á Litla Hrauni, kom þrisvar sniðgekk
lögmann hins ósakhæfa í öll skiptin og ræddi einungis við hann um feril
málsins auk nokkurra spurninga sem að voru persónu hins ósakhæfa
óviðkomandi.
D: Þriðji geðlæknirinn (Helgi Garðar Garðarsson) staðfestir einnig
geðmatið án þess að ræða við hinn ósakhæfa.
E: C.a 2 mán eftir að maðurinn er kominn á Sogn gefur yfirlæknir á Sogni
þá yfirlýsingu fyrir dómi að maðurinn sé sakhæfur, þrátt fyrir það er hann
dæmdur til að vistast á réttargeðdeild um ófyrirséðan tíma.
F: Mál hins ósakhæfa til losunar frá réttargeðdeild kom fyrir dóm núna í
desember. Samkv geðmati lagt fyrir dóminn af yfirlækni Sogns er maðurinn
greinilega sakhæfur og telur yfirlæknirinn að lengri vist á hæli geti
skaðað manninn andlega.
G: Dómurinn kemst að þeirri niðurstöðu að maðurinn sé laus af Sogni til
bráðabirgða með þröngum skilyrðum þó og að réttað skuli yfir manninum að
nýju að ári þegar að tveir aðrir dómkvaddir matsmenn hafi lagt mat á
manninn að nýju þar sem að geðmat yfirlæknis á Sogni sé ekki marktækt sem
fullnaðargeðmat,
H: Lögmaður hins ósakhæfa (Sveinn Andri Sveinsson) leggur það mat á
dóminn að hann eigi sér ekki stoð í lögum.
I: Einn af meðdómendum í málinu í fjölskipuðum dómi er Kristinn Tómasson
geðlæknir sem að svo undarlega vill til að hefur verið náinn
samstarfsmaður Tómasar Zoega (sameiginlegar vísindaritgerðir, fyrirlestrar
o.þ.h) sem að upphaflega kom manninum á Sogn.
Tómasson, K., & Zoega, T. (1993). Sjálfsvíg og önnur voveifleg mannslát á
Íslandi. (Suicides and other violent deaths in Iceland) Læknablaðið, (The
Icelandic Medical Journal), 79: 71-76
40.Helgason, T. Björnsson, J.K., Tómasson, K., Grétarsdóttir, E. Jónsson
H. Zoega, T. Harðarson, Þ. Einarsson, G.V. (2000). Heilsutengd lífsgæði
sjúklinga fyrir og eftir meðferð. (Health-related quality of life of
patients before and after treatment) Læknablaðið (The Icelandic Medical
Journal) 86: 422-428.
http://www.laeknabladid.is/media/skjol/2000-10/2000-10-f06.pdf49.Helgason T, Tómasson K, Zoega T. Algengi notkunar geðdeyfðar-, kvíða-
og svefnlyfja 2001og aðstæður notenda. (Prevalence and distribution of
antidepressant,anxiolytic and hypnotic use in 2001) Læknablaðið (The
Icelandic Medical Journal) (2003) 89: 15-22.
http://www.laeknabladid.is/media/skjol/200http://3-1/2003-01-f01.pdf Helgason T, Tómasson K, Sigfússon E, Zoega T Skimun fyrir algengi
geðraskana 1984 og 2002 og ávísanir geðlyfja 1984 og 2001. Læknablaðið
2004;90:553-9
http://www.laeknabladid.is/media/tolublod/1291/PDF/2004-7-f02.pdf136. Tómasson, K. Helgason T, Zoega T: Prevalence and distribution of
antidepressant, anxiolytic and hypnotic use in 2001. NAPE annual meeting
OSLO 16- 17 nóvember. 2002 D:\Fyrirlestrar\Prevalence and distribution of
antidepressant anxiolytic and.ppt
Tómasson, K, Zoega T. Helgason, T. Epidemiology of Antidepressant,
Anxiolytic and hypnotic use in Iceland. American Psychiatric Association
2003 Annual Meeting San Francisco, May 17-22,2003 NR 736 –275
D:\Fyrirlestrar\Epidemiology of antideppressant use in Iceland NPC.ppt
Tómasson, K. Tómasson, H. Zoega, T. Sigfússon E. Comparison of sales,
prescriptions and survey data in Iceland submitted november 2005.
Helgi Garðar Garðarsson helgigg@landspitali.
Tómas Zoega 5532254 tomasz@landspitali
46 Læknadeild – læknaskor Gunnlaugur Geirssonprófessor réttarlæknisfræði
81 Læknadeild - læknaskorTómas Zoega lektor slysa- og áfallageðlækningum
Og svona mætti áfram telja.
Í meðfylgjandi viðhengi er að finna ljósmyndir af undirrituðum, barni og
föður barnsins skv niðurstöðu DNA rannsóknar Gunnlaugs Geirssonar sem að
síðar varð undirrituðum tilefni til líkamsárásar á Gunnlaug Geirsson.
Málið hefur verið kært til Mannréttindadómstóls Evrópuráðsins í
Strassborg.
Gleðileg Jól og farsælt komandi nýtt ár.
Guðmundur Þórarinsson.
Sent Dómsmálaráðh vegna málsins:
Dómsmálaráðuneyti
B/t Dómsmálaráðherra Björn Bjarnason.
Reykjavík 15.02.07
Ég undirritaður vísa hérmeð meðfylgjandi úrskurði til ákvarðanatöku
Dómsmálaráðuneytis og lýsi mig ósáttann við þá ákvörðun Ríkissaksóknara að
vísa kærum mínum frá sbr meðfylgjandi bréf.
Rök
Það er skýrt tekið fram að brjóti dómari af sér í starfi að þá skuli hann
sæta viðurlögum skv hegningarlögum og þar með verður málið að teljast á
könnu Ríkissaksóknara og Lögreglu sbr t.d 130 og 226 gr alm hegningarlaga
(í þessu máli).
Tel ég því einsýnt að lögreglu beri að rannsaka það sem sakamál þegar að
dómarar vista einstakling á Réttargeðdeild, þegar að yfirlæknir hinnar
sömu deildar hefur lýst því yfir fyrir dómi að sá hinn sami einstaklingur
sé sakhæfur.
Hvað það varðar að tveir dómskvaddir matsmenn hafi farið yfir skýrslu
Tómasar Zoega, að þá er afar hæpið að menn utan úr bæ geti verið marktækir
í því að vitna um eitthvað sem að þeir sjálfir urðu ekki vitni að.
Undirritaður hvorki sá eða heyrði þessa tvo dómkvöddu matsmenn utan c.a
einnar mínútu símtal við annan þeirra í gæsluvarðhaldi og afþakkaði
undirritaður þar boð þeirra um að ræða frekar við geðlækna vegna fyrri
framkomu Tómasar Zoega í minn garð, sem m.a. virtist fela í sér hótanir í
garð undirritaðs í gæsluvarðhaldinu utan þess sá undirritaður þessa menn í
réttarsal hvar þeir staðhæfðu að undirritaður gengi með allt að því
ólæknandi geðsjúkdóm.
Ef að örlög og velferð barns sem að þú álítur þitt á að skilgreinast sem
geðsjúkdómur að þá er kannski rétt að koma því innan lagaramma, tel ég því
einsýnt að lögreglu beri að rannsaka aðkomu Tómasar að málinu.
Undirritaður vill benda á af gefnu tilefni að sé skýrsla Tómasar skoðuð
ofan í kjölinn kemur í ljós að hún er í ósamræmi við sjálfa sig innbyrðis
í nokkrum atriðum og þá er rétt að geta þess að Tómas hafði u.þ.b 2
klukkutíma til þess að viða að sér efni í sína skýrslu en Magnús Skúlason
yfirlæknir á Sogni hafði hinsvegar rúmt ár til þess.
Það er vert að geta þess að undirritaður undirgekkst engin geðpróf hjá
Tómasi og einnig líkt og Magnús bendir á í sinni skýrslu að hafi
undirritaður verið jafn ósamvinnuþýður og Tómas talar um í skýrslu sinni
að þá hefði það útilokað að hægt væri að framkvæma greiningu á
undirrituðum, þessvegna er eðlilegt að spyrja: Hvernig fór þá Tómas að því
að greina hjá undirrituðum alvarlegan geðsjúkdóm?
Jafnframt bendir undirritaður á þá staðreynd að Magnús Skúlason í samráði
við lögmann undirritaðs leitaðist við að fá undirritaðan dæmdan út af
Sogni mikið fyrr en lög gera ráð fyrir með því að sækja um undanþágubeiðni
þess efnis til Dómsmálaráðuneytis í samráði við lögmann undirritaðs.
Sá mikli munur sem að er á milli skýrslna þessarra tveggja lækna (Tómasar
og Magnúsar) yfir einum einstakling ásamt brotalöminni á skýrslu Tómasar
sem að hér er lýst að ofan getur í huga undirritaðs einungis táknað að
Tómas hafi hér samið skýrslu um eitthvað sem að hann hafði ekki hugmynd
um, í því skyni að vera þókni undir kollega sinn Gunnlaug Geirsson, með
þeim afleiðingum að heilbrigður einstaklingur var með fulltingi viðkomandi
manna vistaður á Réttargeðdeild í rúmt ár.
Sem hrópandi ósamræmi á milli álita lækna á sér bendir undirritaður á að
Tómas Zoega taldi undirritaðann vera haldinn hugvilluröskun m.a. vegna
neyslu á amfetamíni en undirrituðum hefur einmitt verið ávísað því lyfi að
undanförnu vegna ofvirkni með athyglisbrest og hefur sjaldan eða aldrei
verið færari um að stýra gerðum sínum, jafnframt því að námsferill
undirritaðs hefur tekið stórum breytingum í átt til hins betra. Sú framför
gæti tæpleg átt sér stað ef að viðkomandi lyf ylli því að undirritaður
sogaðist inn í geðveikisástand eða heim fíknar við notkun þess.
Undirritaður telur einnig mikilvægt vegna þeirra ásakana sem að hann bar
upphaflega fram á Gunnlaug Geirsson Prófessor, sem sagt það að hann hefði
falsað niðurstöður úr DNA rannsókn sem að undirritaður og fleiri gengust
undir að málið allt verði rannsakað all ítarlega. Það er engin nýlunda að
vísindamenn hafi falsað niðurstöður sínar og undirritaður telur það
einsýnt að maður sem að bregst jafn undarlega og Gunnlaugur Geirsson við
þeirri eðlilegu áeggjan undirritaðs að endurskoða vinnubrögð sín varðandi
áðurnefnda DNA rannsókn áður en til líkamsárásar á hann kom, að slíkur
maður hafi eitthvað óhreint í pokahorninu.
Undirritaður er í hjarta sínu þess vissari en nokkru sinni fyrr að
Gunnlaugur hafi komið að því að falsa niðurstöðurnar úr áðurgetinni
rannsókn, að hann hafi með öllu framferði sínu í áðurnefndu faðernismáli
sýnt af sér afar einbeittann brotavilja, misnotað sér aðstöðu sína hjá
hinu opinbera og jafnframt að Gunnlaugur muni halda áfram að notfæra sér
velvilja í sinn garð frá opinberum stofnunum og aðilum í því skyni að
reyna að kæfa niður umleitanir undirritaðs til þess að fá málið rannsakað
með sanngjörnum hætti.
Þá er það trú undirritaðs að Gunnlaugur Geirsson muni ef honum sýnist svo,
eða hann telji það þjóna hagsmunum sínum, misbeita stöðu sinni hjá hinu
opinbera í því skyni að skaða aðra eða í því skyni að hagnast á því.
Reynslan af þessu máli er einfaldlega að kenna honum að stöðu sinnar vegna
þá komist hann upp með hvað sem er, til þess virðist hann njóta fulltingis
annarra opinberra starfsmanna, þá er ekki ólíklegt að þeir opinberu
starfsmenn sem að tóku þátt í því meinsæri sem að þetta mál allt er orðið
séu að læra af því sömu lexíu þ.e að það sé í lagi að misnota aðstöðu sína
í því skyni að hafa áhrif á niðurstöður mála eða þagga þau niður.
Slíkt er einfaldlega kallað spilling og ætti að vera áhugamál hverrar
ríkisstjórnar að fást við þar sem að hún skaðar hana innbyrðis og
þjóðarhag allan.
Þá langar undirritaðan til þess af gefnu tilefni að kvartana yfir þeim
vinnubrögðum hjá embætti Ríkissaksóknara að benda honum ekki á næstu
kæruleið á erindi sínu.
Virðingarfyllst :
Guðmundur Þórarinsson.
Áður sent vegna málsins:
Pálína Rúnarsdóttir.
Administrative Officer.
Directorate General of Legal Affairs
F-67075 Strasbourg Cedex.
Sogni í Ölfusi 12.05.2006
Komdu sæl Pálína ég var búinn að senda ykkur meðfylgjandi pappíra en
langaði til þess að senda þér þetta svona til öryggis með smá lagfæringu
og nánari útskýringum.
Prófessorinn og Réttarmeinafræðingurinn sem að um ræðir í þessu máli er
Gunnlaugur Geirsson Prófessor í Réttarlæknisfræði við Háskóla Íslands og á
Landsspítala Háskólasjúkrahúsi hann á einnig sæti í Læknaráði ásamt
Sigurði Guðmundssyni Landlækni.
Í læknaráði átti einnig setu Tómas Zoega Geðlæknir Landsspítala, sá hinn
sami og tók af mér umrætt geðmat á Litla Hrauni á meðan ég var þar í
gæsluvarðhaldi vegna þessarra kjaftshögga sem að ég rétti Gunnlaugi.
Þar var ég í 4 og hálfan mánuð sem að hlýtur að teljast nýtt Íslandsmet í
gæsluvarðhaldi miðað við alvarleika brotsins og sérstaklega sé til þess
horft að ég játaði brotið skýlaust við yfirheyrslu hjá lögreglu daginn
eftir.
Gunnlaugur Geirsson var tvísaga (fyrir dómi) varðandi það hvernig hann
stóð að framkvæmd blóðprufnanna. Í greinargerð sem hann sendi frá sér inn
í málið kom fram að hann hefði framkvæmt prófið sjálfur en í réttarsal dró
hann það til baka og sagðist hafa sent blóðprufurnar til rannsóknar í
Danmörku (Retsmedisinsk Institut í Kaupmannahöfn).
Á þeim tíma sem að prufurnar voru teknar sagði hann mér að það yrði
framkvæmt á Rannsóknarstofnun Háskólans í Meinafræði af honum sjálfum og
seinna að aðstoðarmaður hans hefði framkvæmt prófið vegna þess að hann
hefði farið í sumarfrí á þeim tíma sem að rannsóknin var í gangi (tók
u.þ.b 6 vikur).
Sú framkoma sem að Tómas Zoega sýndi af sér við komurnar upp á Litla Hraun
var frá upphafi þess eðlis að ég neitaði að lokum að tala við hann.
Í hvert skipti sem að hann ætlaði að taka mig í viðtal þá bað ég hann um
að taka Svein Andra Sveinsson með sér (lögmaður minn) og í hvert einasta
skipti mætti hann án þess að lögmaðurinn fengi færi á því að samræma sig
við tímann hjá honum.
Vegna þess að ég neitaði að tala frekar við Tómas að þá voru kvaddir til
sem dómkvaddir matsmenn þeir Helgi Garðar Garðarsson og Sigurður Örn
Hektorsson Geðlæknar .
Vegna þess að ég var á þessum tíma farinn að finna dálitla ólykt af þessu
máli hafandi reynslu af því að það virðist ekki vera hægt að láta Gunnlaug
bera ábyrgð á neinu sem að hann tekur sér fyrir hendur a.m.k ekki með
löglegum hætti, brá ég á það ráð að neita að tala við þá líka.
Það sem gerðist þá var verulega athyglisvert, þá einfaldlega fóru þessir
ágætu menn yfir allt sem að Tómas hafði sagt um mig í sínu geðmati (án
þess að til þess hefði komið að ég hefði gert annað en að ræða almennt um
málið við hann) og bættu síðan við á mig einni sjúkdómsgreiningu til
viðbótar (querulaans paranoid) án þess þó að hafa heyrt frá mér annað en
“nei því miður” í síma (ég talaði við annan þeirra í c.a 1mín).
Ég kvartaði yfir þessum vinnubrögðum við Heilbrigðisráðuneytið sem að
síðan framsendi erindið til Landlæknisembættisins og fékk þau svör frá
Landlækni að embættið teldi sig ekki hafa lagalegar heimildir til þess að
taka á þeim þáttum málsins er litu að dómsmálum..? Og að við kröfum mínum
yrði ekki orðið að öðru leyti.
Á svipuðum tíma var Gunnlaugur Geirsson víst fyrrtur af ábyrgð á mistökum
í öðru máli af Landlækni. Í því máli var um að ræða mistök við DNA
greiningu vegna faðernismáls og einhverskonar tilraun hjá Gunnlaugi til
þess að tilkynna ekki mistökin eða breytt faðerni barnsins til sýslumanns.
Sveinn Andri Sveinsson Hrl var einnig með það mál til meðferðar og fékk
það mál nokkra umfjöllun í fjölmiðlum hér í fyrra.
Áður en að til þess kom að ég reyndi að fá Gunnlaug með illu til þess að
játa að hafa átt við niðurstöðurnar úr blóðprufunum gerði ég meðal annars
tilraun til þess að kæra hann til lögreglu.
Sú sem að tók á móti kærunni var fulltrúi ríkislögreglustjóra Katrín
Hilmarsdóttir. Hjá henni lagði ég fram beiðni um það að tekin yrði af mér
skýrsla um málið og bað ég einnig um að fá að leggja fram gögn er styddu
ásakanir mínar á hendur Gunnlaugi.
Eftir c.a 2-3ja mánaða bið fékk ég svör á þá leið að lögreglan hefði
ákveðið að láta málið niður falla þar sem að ég hefði ekki lagt fram nein
gögn máli mínu til stuðnings, þetta svar telst hérlendis vera brot á
hegningarlögum (brot í opinberu starfi).
Undir þetta svar skrifaði Katrín Hilmarsdóttir fulltrúi sem að sótti síðan
líkamsáraásarmálið gegn mér í réttarsal fyrir hönd ákæruvaldsins, bað um
geðrannsóknina á mér og fékk til þess Tómas Zoega.
Þessu næst bar ég erindi mitt fram við rannsóknarlögreglumanninn Jens
Hilmarsson sem að hlustaði á mig með þolinmæði, en tjáði mér síðan orðrétt
að “daginn sem að hann tæki til rannsóknar mál á hendur þessum manni
(Gunnlaugi) yrði hans starfi lokið innan lögreglunnar” og bað hann mig
síðan lengstra orða þess að það sem að á milli okkar hefði farið yrði ekki
rætt frekar utan þessarra fjögurra veggja.
Þessi atriði ásamt öðrum koma fram í skjölum málsins þegar ofan í þau er
farið ásamt framburði vitna sem að liggja fyrir á geisladisk og geymd eru
hjá lögmanni mínum, að þeim athyglisverðu gögnum viðbættum sem að ég hef
viðað að mér frá því að niðurstöður DNA rannsóknar lágu fyrir, þau gögn
lagði ég fram í réttarsal þannig að þau eru hluti af málinu.
Á meðan að ég var í gæsluvarðhaldi hafði lögmaðurinn minn samband við mig
og tjáði mér að í sig hefði hringt dómarinn sem að var með málið (Símon
Sigvaldason Héraðsdómari) og væri með það tilboð handa mér að ef að ég
myndi samþykkja geðmat Tómasar Zoega á mér (ég andmælti því í bæði riti og
ræðu), að þá myndi hann sjá til þess að mér yrði sleppt úr gæsluvarðhaldi
samdægurs en þá hafði ég verið í gæslu í u.þ.b 2 mánuði. Ég neitaði því
enda sá ég einhvernveginn fyrir mér að þá biði far eftir mér upp á Sogn
fyrir utan hliðið á Litla Hrauni. Gaman er að geta þess að þegar að dómari
gerir sakborningi í máli tilboð á borð við þetta að þá er hann að brjóta
lögin.
Til ennfrekara gamans má svo geta þess að jafn hættulegur og ég var
álitinn vera sjálfum mér, umhverfi mínu og öðrum skv geðmati að þá var mér
sleppt lausum úr gæsluvarðhaldi í heila tvo sólarhringa út í samfélagið
áður en að ég mætti í Héraðsdóm og var dæmdur inn á Sogn.
En tilgangurinn með öllu gæsluvarðhaldinu var víst aðallega sá að einangra
þennan hættulega geðsjúkling frá samfélaginu.
Það er síðan reglulega athyglisvert að uppgötva að þrátt fyrir að þeir
opinberu starfsmenn sem að að þessu máli öllu hafa komið dómarar,
geðlæknar og lögreglufulltrúi meðal annarra virðast hafa leikið sér að því
að ganga á snið við eða brotið hinar ýmsu lagagreinar þar með talinn
Mannréttindasáttmála Evrópu að þá virðast þeir ekki hafa nokkrar áhyggjur
af því að þurfa nokkurntímann að sæta ábyrgð gjörða sinna. Þessvegna
hlýtur maður að spyrjasig, hversvegna?
Rétt er að geta þess að foreldrar barnsins sem að um ræðir í málinu eru
fluttir til Íslands og vitnuðu þau jafnframt gegn mér í málinu vegna
áreitis sem að þau urðu fyrir af minni hálfu þegar að ég var að reyna að
fá þau til þess að gangast undir annað faðernispróf og þá sérstaklega
eftir að ég hafði gert mér grein fyrir tengslum Föðurafa barnsins og
Gunnlaugs.
Þannig að eins og staðan er í þessu máli í dag verður þetta barn sennilega
að bíða eftir fæðingarrétti sínum uns það verður sjálfráða en þá hef ég
víst ansi leiðinlega sögu að færa því í fæðingargjöf af því hvernig að
þeir sem áttu að verja rétt þess og var treyst fyrir lífi þess brugðust
við þegar að á það var bent að einhver væri líklega að brjóta á því og það
mjög gróflega.
Ofan á þetta alltsaman má svo bæta þeirri athyglisverðu athugasemd að
fyrir er liggjandi skýrsla frá Persónuvernd þar sem að gerð er úttekt á
starfsöryggi hinna ýmsu deilda hjá Landsspítala Háskólasjúkrahúsi þar sem
að fram kemur að lífsýni í þeirra vörslum hafi legið undir skemmdum vegna
lélegrar geymsluaðstöðu, verið merkt á ranga einstaklinga, að óviðkomandi
hafi hæglega getað haft aðgengi að þeim og að öryggi tölvuvera sem að hafi
haft að geyma viðkvæmar Persónuuplýsingar hafi verið stórlega ábótavant
svo eitthvað sé nefnt.
Allt þetta dró ég fram í dagsljósið í réttarsal með framvísun gagna og
voru þetta kallaðar “óljósar ásakanir” af minni hálfu (enda sjálfsagt búið
að ákveða að maðurinn væri geðveikur).
Ég hef nú svosem tæplega hegðað mér eins og engill í þessu máli sjálfur en
það er nú finnst manni dálítið lágmark að þeir sem að settir eru til þess
að framfylgja lögunum haldi sig við það að vinna heiðarlega og fylgi þeim
sjálfir.
Nú, ég veit svosem ekkert hvernig þið meðhöndlið mál almennt og vona því
bara að þessi skrif verði til góðs.
Kveðja.
Guðmundur Þórarinsson.
Sogni í Ölfusi/ Réttargeðdeild.
18.6.2005,
Sendandi: Guðmundur Þórarinsson.
Móttakandi: Sveinn Andri Sveinsson, hrl.
Efni: Persónulegt álit Guðmundar Þórarinssonar (kt: 290571-4489) á ferli
máls og málareksturs í kringum barnsfaðernisrannsókn nr 047/ 2002
framkvæmda af Gunnlaugi Geirssyni Prófessor í réttarlæknisfræði og
líkamsárás mína á Gunnlaug Geirsson Prófessor.
Allar götur síðan að téðri faðernisrannsókn lauk hefur undirritaður haldið
því fram að hann væri faðir barnsins Fjölnis Þórs Einarssonar en
faðernisrannsókn þessi leiddi í ljós að Einar Haraldur Rögnvaldsson væri
faðirinn.
Það sem undirritaður hafði helst fyrir sér varðandi þetta í upphafi var sú
staðreynd að barnið er ekki einungis sláanlega líkt undirrituðum í útliti
heldur virðist það skv samtali við móður barnsins í gegnum síma nokkru
fyrir téða faðernisrannsókn hafa haft flesta þá sjúkdóma er einkenndu
undirritaðan á fyrstu æviárum.
Undirritaður hóf af þessum sökum athugun á því hvort að hér hefðu
hugsanlega getað átt sér stað einhver mistök við DNA greiningu blóðsýna í
ofangetinni faðernisrannsókn.
Fyrsta skrefið í því ferli af hálfu undirritaðs var að líta eftir því á
veraldarvefnum hver hugsanleg villutíðni DNA greininga gæti verið.
Reyndist álitið á þeirri villutíðni vera misjafnt eftir stöðum allt frá
0,5% og upp í c.a 1,5%, ástæður voru helst gefnar þær að óhreinindi hefðu
borist í sýni eða þá að mannleg mistök hefðu átt sér stað við úrvinnslu
sýna.
Hafandi í huga að Gunnlaugur kvittaði undir faðerni Einars Haraldar að
barninu með meira en 99% líkum, útlit barnsins og téða sjúkdómssögu
barnsins frá móður mælti undirritaður sér mót við Gunnlaug Geirsson
Prófessor á skrifstofu hans og bar upp við hann hvort að hugsanlega hefðu
getað átt sér stað mistök við DNA greiningu þessa af hálfu rannsóknarstofu
í réttarlæknisfræði eða af hálfu Gunnlaugs sjálfs.
Svör Gunnlaugs urðu á þá leið að mistök væru einfaldlega ekki gerð við DNA
greiningar en á hinn bóginn gætu mál sem þessi oft á tíðum valdið sálrænum
truflunum hjá fólki t.a.m þráhyggju, þá ráðlagði Gunnlaugur undirrituðum
að leita sé fagaðstoðar hið fyrsta við þessum hugsanlegu sálrænu/andlegu
truflunum og vísaði honum á dyr.
Hafandi í huga að Gunnlaugur er maður sem hefur sent frá sér ritverk um
siðfræði í vísindum meðal annars, þótti undirrituðum þetta nokkuð
einkennileg tilsvör af manni sem ætti að teljast ábyrgur vísindamaður.
Ábyrgur visindamaður hlýtur að teljast sá rannsóknarmaður í vísindum sem
að er stöðugt tilbúinn að endurskoða eigin vinnubrögð í því skyni að koma
í veg fyrir hugsanlegar villur í niðurstöðum að ekki sé talað um þegar að
sýslað er með líf og lífsskilyrði einstaklinga.
Fljótlega eftir þessi atvik hófst tímabil þar sem að undirritaður reyndi
að fá Gunnlaug til þess að endurskoða afstöðu sína , endurskoða
niðurstöður eða þá að framkvæma téða faðernisrannsókn aftur og eins áttu
sér stað beiðnir til foreldra barnsins um að gangast undir aðra rannsókn á
rannsóknarstofu erlendis .
Það sem sú fyrirhöfn leiddi fram var einungis skrifleg staðfesting
Gunnlaugs Geirssonar á því að rannsóknarstofan stæði fast á áður útgefnum
niðurstöðum og myndi ekki endurskoða vinnubrögð vinnsluferli eða annað er
þessu máli tengdist og svo höfnun foreldra barnsins á öðru faðernisprófi á
þeim grundvelli að undirritaður væri ýmist “geðveikur vesalingur” ,
“dópistaræfill” eða þráhyggjusjúklingur
Hafandi þessi svör ákvað undirritaður því að kæra málið í gegnum Íslenska
heilbrigðiskerfið og skoða málið ofan í kjölinn eins og honum framast væri
unnt, ástæðan sem undirritaður gaf sér var einfaldlega sú að viðlíka
vinnubrögð og hér væru höfð í frammi, það er að koma í veg fyrir að
borgandi viðskiptavinur gæti án alls vafa verið viss fyrir sína hönd og
barnsins og eins að vísa undirrituðum á braut með aðdróttunum um geðheilsu
hans yrði ekki liðin.
Það sem hafðist upp úr málsskoðun þessari og líkamsárás af hálfu
undirritaðs á Gunnlaug Geirsson var í sem stystu máli eftirfarandi:
a) Svar Per E Jörgensens yfirlæknis háskólasjúkrahússins í Óðinsvéum
Danmörku hvar fram kemur að blóð hafi verið tekið úr föður og barni þann
17 Júní 2002 og sent til Íslands. Í Álitsgerð og niðurstöðum Gunnlaugs
kemur fram að blóðið hafi verið tekið úr umræddum einstaklingum þann 17
júlí 2002 í Danmörku.
Gunnlaugur neitaði að verða við ítrekaðri munnlegri beiðni undirritaðs um
að upplýsa þennan mismun dagsetninga og neitaði hann því jafnframt að
setja sig í samband við kollega sína í Danmörku í sama tilgangi. Þá
neitaði Gunnlaugur einnig í símaviðtali nokkru seinna að setja sig í
samband við lögmann undirritaðs erlendis svo að greiða mætti úr þessum
misskilningi og skirrtist einnig við að svara lögmanni undirritaðs
hérlendis Sveini Andra Sveinssyni.
Eftir ítrekun barst þó svar fyrir Gunnlaugs hönd frá lögfræðideild LSH þar
sem kröfu undirritaðs um endurgreiðslu rannsóknar var hafnað, taldi
undirritaður þessi atriði sterklega fallin til þess að draga verulega úr
fullyrðingu Gunnlaugs um meira en 99% áreiðanleika umræddrar
faðernisrannsóknar að ekki sé minnst á siðfræðina í þessu samhengi.
b) Skrifleg neitun við beiðni um endurskoðun á vinnsluferli
faðernisrannsóknar undirrituð af Gunnlaugi Geirssyni.
c) Skrifleg neitun lögfræðideildar LSH um beiðni við endurgreiðslu á DNA
rannsókn og ógildingu niðurstaðna úr henni
d) Skrifleg neitun yfirlögfræðings LSH við beiðni undirritaðs um að taka
málið til athugunar vegna gruns míns um að eitthvað óeðlilegt væri að eiga
sér stað varðandi faðernisrannsóknina.
Sú neitun er jafnframt ekki rökstudd að öðru leyti en því að Gunnlaugur
hafi óflekkað mannorð að því er virðist vera.
Þessi svör verða að teljast nokkuð undarleg í ljósi þess að á svipuðum
tíma hafði persónuvernd gert úttekt á starfsstöðvum LSH sem að leiddi í
ljós margháttuð mistök við vinnslu lífsýna, svosem að þau hefðu verið
merkt á ranga einstakling, misskráð í tölvufærslum, legið undir skemmdum
vegna lélegrar geymsluaðstöðu og geymd víða án öryggiseftirlits.
Eftir því sem yfirlögfræðingur LSH segir átti þessi könnun ekki við um
starfsstöðvar Gunnlaugs Geirssonar á LSH. Áður hafði yfirstjórn LSH
jafnframt krafist þess að Persónuvernd fjarlægði upplýsingar um hvaða
starfsstöðvar væri fjallað úr viðkomandi skýrslu persónuverndar
starfsöryggis þeirra vegna.
Skýrsla þessi ætti að liggja frammi á vef persónuverndar.
1) Órökstudd neitun landlæknisembættis við beiðni um rannsókn á málinu.
Undirritaður leyfir sér að minna á að slíkt svar telst brot á
stjórnsýslulögum.
2) Neitun persónuverndar við beiðni um rannsókn á vinnsluferli téðrar
faðernisrannsóknar á þeim forsendum að undirritaður eigi ekkert tilkall
til faðernisrannsóknar sem þriðji aðili og var þar borið við grein úr
barnalögum.
Slíkt svar verður að teljast mjög undarlegt þar sem að hér er á ferðinni
beiðni um endurskoðun faðernisrannsóknar sem þegar hefur farið fram og
eins að þetta svar er undirritað af lögmanni persónuverndar sem að ætti
undir eðlilegum kringumstæðum að gera sér fulla grein fyrir ólögmæti slíks
svars.
Undirritaður leyfir sér því að benda á stjórnsýslulög og lög um vandaða
stjórnsýsluhætti í þessu sambandi.
3) Órökstutt svar heilbgrigðis og tryggingamálaráðuneytis við beiðni
undirritaðs um rannsókn á vinnsluferli téðrar faðernisrannsóknar.
Aftur telur undirritaður nauðsynlegt að benda á stjórnsýslulögin í þessu
sambandi.
Eftir að hafa bent viðkomandi lögmanni á þetta atriði í ítrekun fékk ég þó
svar á þá leið að Gunnlaugur virðist aðspurður hafa svarað því til að
engin mistök hefðu átt sér stað og að hann væri ekki sekur um neitt
misjafnt í þessu samhengi.
4) Neitun lögregluembættis við beiðni undirritaðs um að fá tekna af sér
skýrslu og eins við þeirri beiðni um að fá að leggja fram gögn í því skyni
að kæra Gunnlaug Geirsson, Einar Harald Rögnvaldsson og Rögnvald Einarsson
fyrir að hafa tekist höndum saman um að falsa niðurstöður téðrar
faðernisrannsóknar.
Neitun þessi er byggð á þeim forsendum að undirritaður hafi ekki lagt fram
nein gögn máli sínu til stuðnings. Af gefnu tilefni vill undirritaður taka
það fram aftur að hér var á ferðinni beiðni um skýrslutöku í því skyni að
geta lagt fram gögn.
Undir þetta svar skrifar Katrín Hilmarsdóttir lögfræðingur.
Undirritaður leyfir sér því að benda á hegningarlög (brot í opinberu
starfi) í þessu sambandi.
Eins og er hefur undirritaður sætt í gæsluvarðhaldi s.l einn og hálfan
mánuð grunaður um brot gegn valdstjórninni með því að ráðast að Gunnlaugi
Geirssyni sem að er í skilningi ákæruvaldsins opinber starfsmaður við
framkvæmd téðrar faðernisrannsóknar.
Undirritaður hefur ráðfært sig við aðstoðarmann umboðsmanns alþingis
(Daníel) og lagði hann þann skilning í málið að þar sem að téð
faðernisrannsókn er framkvæmd að beiðni undirritaðs með samþykki allra
málsaðila og ekki fengin í gegnum opinbert stjórnvald að þá teljist
Gunnlaugur í þessu tilliti vera aðkeyptur sérfræðingur en ekki opinber
starfsmaður.
Svo virðist því sem ákæruvaldið hafi farið offari í þessu tilliti.
Sækjandi í málinu er Katrín Hilmarsdóttir lögfræðingur.
5) Geðmat á undirrituðum, umbeðið af Katrínu Hilmarsdóttur lögfræðingi og
framkvæmt af Tómasi Zoega geðlækni.
Þegar nánar er að gáð er geðmat þetta framkvæmt í óþökk undirritaðs þar eð
Tómas braut sannanlega á rétti hans og reyndi í þrígang að framkvæma téð
geðmat án þess að lögmaður undirritaðs væri viðstaddur, þess utan hefur
undirritaður áður bent á alvarlegar rangfærslur í geðmati ásamt með
framkvæmd geðmatsins sjálfs (ekki látinn gangast undir próf af neinu tagi
svo sem venja er).
Undirritaður leyfir sér því að benda á hegningarlög (brot í opinberu
starfi) í þessu samhengi.
Þá vill undirritaður ítreka að honum þykir í hæsta máta undarlegt að beðið
hafi verið um framkvæmd þessa geðmats hjá geðlækni sem að starfar á LSH
eða á sama vinnustað og Gunnlaugur Geirsson Prófessor, slíkt telur
undirritaður ekki vernda hagsmuni sína hvað hlutleysi geðmats varðar.
6) Þá hefur litið dagsins ljós greinargerð upp á 40 blaðsíður frá
Gunnlaugi Geirssyni prófessor um málið og þá væntanlega sögu þess.
Undirritaður hefur ekki haft tækifæri til þess að kynna sér efni
greinargerðar þessarar þar sem að hún hefur ekki ennþá borist honum í
hendur í gæsluvarðhaldið.
Óneitanlega hefur samt sú spurning vaknað hjá undirrituðum hversvegna
Gunnlaugur hefur ekki séð sér fært að tjá sig um málið betur að nokkru
leyti fyrr en að í óefni er komið, hafandi í huga að undirritaður hefur
ráðist að mannorði Gunnlaugs mun fyrr með ákærum áður en hann réðist að
Gunnlaugi sjálfum.
Að undanskildu ofantöldu hefur undirritaður alls 4 sinnum reynt að kæra
málið til lögreglu en verið vísað frá jafnharðan og nafnið Gunnlaugur
Geirsson hefur borið á góma, þá hafði undirritaður spurnir af því í gegnum
ónafngreinda heimild að kunningsskapur hefði ríkt á milli Gunnlaugs
Geirssonar og Rögnvaldar Einarssonar (bús Grástein Danmörku) sem að er
faðir Einars Haraldar Rögnvaldssonar og afi barnsins í þessu máli og að
þeir hefðu starfað saman á einhverju tímabili fyrir nokkrum árum síðan.
Það er af þessum sökum að undirritaður hefur haldið því fram á síðari
stigum málsins að þennan kunningsskap hafi Rögnvaldur þessi nýtt sér í því
skyni að fá Gunnlaug til þess að hagræða niðurstöðu áðurgetins
faðernismáls syni sínum “í hag” og eins sú staðreynd að allar kærur í
þessu máli virðast “detta út af borðinu” með tilsvörum sem að eru í hæsta
máta undarleg af hálfu þeirra er ættu að ættu að vera að gæta réttinda
skjólstæðinga heilbrigðiskerfisins, en ekki mannorðs og starfsheiðurs
starfsmanna þess.
.
Það virðist vera regla hér að í hvert skipti er undirritaður reynir að fá
málið athugað reyna viðkomandi aðilar að sniðganga beiðnir hans í þessa
veru eða þá að brjóta á undirrituðum einhver lög til þess að losa kærurnar
út af borðinu hjá sér.
Þessi framkoma opinberra aðila og annarra hefur þessvegna á s.l. 3 árum
verið til þess fallin að vekja hjá undirrituðum nokkra gremju, reiði og
grunsemdir.
Því vaknaði einfaldlega hjá undirrituðum sú spurning hvort að maður sem að
hafinn er yfir lögin og siðfræði vísindanna líkt og Gunnlaugur Geirsson
virðist vera þyrfti ekki að verða fyrir einhverju persónulegu áfalli líkt
og kjaftshöggi til þess að koma málinu dálítið áfram og jafnframt til að
vekja á því athygli.
Að þessu sögðu langar mig því til þess að hvetja viðtakendur þessa bréfs
til þess að leggja þá spurningu fyrir sjálfa sig hvort að undirritaður
kunni að geta haft eitthvað fyrir sér í því að Gunnlaugur Geirsson sé að
reyna að fela eitthvað í þessu máli og hafi í því skyni notfært sér
opinbera stöðu sína til þess að koma ákærum undirritaðs frá sér eða þá
hvort að hér gætu verið á ferðinni einhverskonar ranghugmyndir af hálfu
undirritaðs líkt og kemur fram í geðmati Tómasar Zoega.
Persónulega er undirritaður á þeirri skoðun að hér hafi röngum aðila verið
gert að sæta fangelsi og geðrannsókn og að fara þyrfti fram opinber
rannsókn á starfsháttum Gunnlaugs Geirssonar Prófessors er framkvæmd yrði
af hlutlausum aðila.
Af gefnu tilefni vill undirritaður taka það fram að hann trúir ekki á að
ofbeldi leysi nein mál á neinn hátt og að hann er reiðubúinn að taka
sanngjörnum afleiðingum gjörða sinna í því sambandi og að endingu að
undirritaður lýsir sig reiðubúinn sem og áður til þess að gangast undir
aðra DNA rannsókn í því skyni að ákvarða faðerni barnsins með hlutlausum
hætti því fyrr því betra.
Öll gögn og skrifleg tilsvör í þessu máli ætti að reynast unnt að nálgast
hjá Sveini Andra Sveinssyni hrl.
Afrit sent.
Grétar Sigurbergsson geðlæknir.
Jóhannes M Gunnarsson lækningaforstjóri LSH.
Umboðsmaður Alþingis.
Skrifstofa Forseta Íslands.
Forseti Hæstaréttar.
Tómas Zoega geðlæknir.
Guðríður Þorsteinsdóttir lögfræðingur Heilbrigðis og Tryggingamálaráðuneyti.
Njörður P Njarðvík.
Gunnleifur Kjartansson rlm, lögreglunni í Reykjavík
Sæmundur Kjartansson læknir.
Persónuvernd.
Mannréttindaskrifstofa Íslands.
Amnesty International Íslandsdeild.
Virðingarfyllst:
Guðmundur Þórarinsson.
Aðsetur: Fangelsið Litla Hrauni.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.