Andstæðan við Ísrael er orðin svo mikil meðal öfgamanna að afvopnun Hizbollah hefði aldrei tekist, jafnvel þó hún hefði tekist hefðu önnur öfgasamtök komið í þeirra stað, Hamaz, Al-qaeda o.s.frv. Jafnvel þó öll þessi öfgasamtök yrðu afvopnuð með valdi (jafn öfugsnúið sem það er) þá er alltaf til þessi illska og fáfræði sem einkenna hryðjuverkamenn og ýmsa skæruliða.

Sameinuðu þjóðirnar, hinsvegar, eru friðarsamtök. Þær nota vald sitt til að kæla niður ástand þar sem stöðugar deilur tveggja eða fleiri fylkinga virðast vera viðvarandi.
Hassan Nasrallah, leiðtogi Hizbollah, sagði að engin her væri svo voldugur að hann gæti afvopnað Hizbollah. Hann sagði hinsvegar ekkert um það að engin samtök væri nógu góðfúsleg að Hizbollah væru ekki til að afvopnast fyrir þau.

Þegar áliktun Sameinuðu þjóðanna var samþykkt lýstu báðir aðillar yfir sigri. Hversu æðislegt er það? Það þýðir að friður er sigur fyrir alla. Og fyrst báðir deiluaðillar unnu fer enginn í stríð við hinn til að bæta upp því sem hann tapaði. Vopnahlé Sameinuðu þjóðanna skilaði svo sannarlega tilætluðum árangri.

Hvað viðskiptabönnin varðar hafa Sameinuðu þjóðirnar oftast nær notað það með góðum árangri sbr. viðskiptabannið í Suður-Afríku þegar aðskilnaðarstefnan ríkti. Evrópusambandið, á hinn bóginn, virðist ekkert hafa lært frá seinna stríði hvað það gæti kostað að fjársvelta örvæntingafullt ríki, þá er ég að sjálfsögðu að tala um Palestínu. Ég er bara að bíða eftir að ungur og efnilegur stjórnmálamaður skítur upp kollinum og sameinar alla Sjíta (þess vegna Araba, jafnvel múslima ef hann er nógu öflugur) í stríði sínu við vestrænan yfirgang.
Slikt er auðvellt að koma í veg fyrir með því að eyða þeirri örvæntingu og ringulreið sem þarna er. Þú gerir það ekki með stríði, það gerir maður með styrkjum á friðartímum.

Afkurat núna er tími fyrir uppbyggingu í Líbanon, þá er ég ekki að tala um að endurbyggja þær byggingar sem Ísraelar sprengdu, heldur koma á skilningi meðal sjíta í landinu og láta þá sjá Hizbollah sem ill öfgasamtök í stað þess að þau sjá Hizbollah sem frelsishetjur. Aftur, því nær maður ekki með stríði, stuðningur við Hizbollah margfaldaðist í stríðinu þeirra.
Þannig að ef þú lítur þannig á þetta, þá komu Sameinuðu þjóðirnar í veg fyrir að Hizbollah næði enn meiri styrk.

Ef nú verður haldið rétt á spilunum mun vopnahléið í Líbanon ekki vera tímabundið heldur til frambúðiar. Þökk sé sameinuðu þjóðunum.

1. Bæði þessi lönd eru þáttakendur í stríðinu við Talíbana í Afghanistan.
2. Þessi lönd eru í ESB sem hefur skert stórlega styrki til Palestínu.
Auk þess framleiða þessi lönd mikið af vopnum sem notuð eru í hernaði við hin ýmsu ríki í múslimaheiminum.

Hugur terroristanna er nógu absúrd fyrir en þessi þrjú atriði er nóg fyrir vestrænt ríki að fara í stríð útaf, þ.e. ef það væri öfugt með farið.

En ef þú heldur að með friði sé ég að meina að sitja á rassinum og gera ekkert, þá skjátlast þér. Það er ekki nóg að vera friðsamlegur til að öðlast frið, þó það sé fyrsta skrefið að mínu mati. En kenningar um alheimsfrið eru ótal margar. Sumir búddistar trúa því að fyrst þurfa allir menn að öðlast „innri frið“, frjálshyggju-friðarsinnar trúa því að alheims-frjáls markaður stuðli að friði en ég trúi því að gagnkvæmur skylningur um víða veröld gefi okkur þennan frið. Þá er ekki nóg að skilja terroristana, heldur verðum við líka að gefa þeim tækifæri á að skilja okkur. Ekki tekst það með stöðugum bardögum við hvort annað.
Jafnvel þo ég hafi rang fyrir mér og frjálshyggju-friðarsinnarnir hafa rétt fyrir sér þá held ég að stríð geri nú samt lítið nema að skemma fyrir þessum hnattvæna frjálsa markaði.

Svo það er rétt hjá þér. Vandamálið mun ekki hverfa með því að sitja á rassinum og vona það bara. Það var heldur enginn að tala um það.

Það voru enginn tengsl milli Al-Qaida og Saddam Hussein.

En hefur tekist að fækka hryðjuverkamönnum?