Ég heyrði í útvarpinu að Hans Petersen hefðu bannað kvennstarfsmönnum að taka sér frí í dag vegna kvennafrídagsins. Ég vil gefa fyrirtækinu stórt hrós fyrir að hafa haft þann kjark að taka ekki þátt í slíkum fíflalátum. Vonandi gerðu fleiri fyrirtæki það sama, sérstaklega þau sem eru í þeirri trú að allir innan fyrirtækisins fái sömu tækifæri til þess að vinna sig upp.
Samfélagið allt ber ábyrgð á launamuninum. Ekki er sangjarnt að mála upp þá mynd að vondir karlrembu yfirmenn beri ábyrgðina. Hvað með konur sjálfar? Bera þær enga ábyrgð á launamuninum? T.d. sú staðreynd að konur biðja sjaldnar um launahækkanir að meðaltali… Hvað eru það skýr skilaboð um? Jú að konur sætti sig við minni laun að meðaltali.
Hversu oft býður karlmaður konu út að borða eða í bíó og borgar kostnaðinn? Hversu oft er það öfugt? Nú veit ég vel að oft er það þannig að kostnaðinum er skipt. En þegar annar aðilinn borgar allt eða meirihluta, er það þá ekki miklu oftar karlmaðurinn? Er það algjör tilviljun að ég verði oftar vitni að slíku eða er það bara algengara?
Af hverju fara ekki ómenntaðar konur í byggingarvinnu eða út á sjó til þess að fá hærri laun en eru í þjónustustörfum? Af hverju fóru konur sem vinna t.d. á leiksskólum niður í bæ? Eru karlkyns starfsmenn þarna ekki með sömu skítalaunin? Af hverju að stoppa við kyn? Af hverju ekki að gefa útlendingum, lágvöxnum, feitum, ljótum og ljóshærðum líka sérstakan frídag? Eða er það of mikið álag á samfélagið? Skiptir sú mismunun minna máli en hin heilaga stefna feminista?
Nú þegar konur eru orðnar meirihluti framhaldsskólanema, hvernig lýst ykkur konum á það að koma með kynjakvóta þannig að karlmenn verði 50% námsmanna?