Ég tel að með að mótmæla stríði sé verið að styðja að saddam megi kúga þjóð sína lengur. þið sem eruð á mótið eigi verulega erfitt og það mjög erfitt með að ná að það hefur verið reynt að afvopna hann með friðsamlegum hættu og ekkert hefur gengið. Eftirlits mennirnir voru þarna og áttu írkar að eyða þessu í augsýn þeirra og ekkert gerðu þeir allavega eiga þeir greinilega scud og eldflaugar víst þeir voru að skjóta þeim upp í dag. Og með það að rökum að þetta skaði óbreytta borgara þá tel ég að þetta stríð muni frekar færa von til fólks til betra lífs vegna þess að þarna lifir fólk í ótta og 16 miljónir við hungurmörk svo hvers virði er að mótmæla? ef að þetta mun bjarga 16 milljónum frá því að svelta allveg í hel og en fleirum frá því að verða teknir og pýndir eða drepnir fyrir pólitískar skoðanir sína í írak. Svo segir fólk afhverju eru bandaríkjamenn að skipta sér að þessu, írakar hafa ekki getur og styrk til að gera þetta sjálfir og ef guð ætlar ekki að hjálpa þeim afhverju meiga bandaríkja menn hjálpa þeim að segja að það sé vitleysa er eins og að segja að gummi sé asni vegna þess að hann hjálpaði gamali konum yfir gangbraut.<br><br>Mótóið mitt er:
Ekki taka lífið of alvarlega, því þú kemst hvort eð er ekkert lifandi frá því.
Vandamálið er bara að það er helvíti erfitt að fara eftir því ;)

<b>Paul Auster úr The Locked room skrifaði:</b><br><hr><i>Þegar allt kemur til alls er lífið ekki annað en summa óvæntra atvika, röð tilviljunakenndra tenginga, heppni, handahófskenndir viðburðir sem opinbera ekki annað en tilgagnsleysi sitt </i><br><h