Eins og ég sagði áður (mig minnir að það hafi verið sem svar við Apache), þá skiptir engu máli hvort það séu fáir eða margir sem eru fátækir, og ekki heldur hvort að fátæktin sé sjálfsköpuð eða eitthvert þjóðfélagsmein. Sé fólk fátækt - og styðjumst við þinn mælikvarða: Að það svelti og viti ekki hvenær það muni borða næst, búi á götunni og ef það fær að hafa börnin í friði fyrir Barnaverndarstofnun (eða hvað sem batteríið heitir nú), þá fara þau börn ekki í neinn skóla - nú, þá er það fátækt.
Og ef það er svo lítið sem einn maður á Íslandi fátækur eftir þessum mælikvarða, þá er fátækt á Íslandi. Og var ég að tala við þig eða Apache þegar ég sagði að fátækt væri eins og sjúkdómur? Það er að segja, þótt einhver sé bara með hálsbólgu og hita, þá er hann samt veikur - jafnvel þegar við getum dregið fram ótölulegan fjölda manna með holdsveiki, krabbamein og svo framvegis. Og þótt við höfum hér , þegar verst lætur, fólk með hálsbólgu og kvef, þá er það veikt, þó svo að fólk annars staðar sé mun veikara (og það er betra að tryggja sig fyrirfram og taka fram að hér er aðeins um líkingu að ræða, en ekki neina fullyrðingu um heilbrigði Íslendinga).<br><br>Þorsteinn.
All we need is just a little patience.
hvað djöfulsisn kjaftæði er þetta sem ég er að lesa, “þá ætti það bara að fá sér vinnu og hætta í dópinu”…? ég veit um einstæðar mæður sem vinna bakibrotnu, hugsa um fjölskylduna sína, borga leigu, reikninga og alles eins og allt annað fólk en samt er þær kanski með 4500 kall eftir af mánaðar launum til að fæða sig og börnin sín. ekki eru þetta einhverjir “helvítis dópistar”. það er fátækt á íslandi, ekki spurning.. kanski ekki sveltandi börn á götuhornum að betla fyrir mat en á meðal einstæðra foreldra, öryrkja og jafnvel ellílífeyrisþegum..´þetta þarf ekki að vera svona en hvernign í óskökunum eigum við að berjast gegn fátækt ef ekki einusinni ríkistjórnin okkar vill viðurkenna að hún sé til staðar..
0