Já en sjáðu til, pointið mitt er þetta:
Fólk fær að gera allt of mikið í garð annarra. Við lifum í þjóðfélagi, það færir fórnir að lifa í þjóðfélagi. Hvorki ég né þú viljum láta hóta því að láta drepa okkur að hvað annað. Fólk að bera meiri virðingu fyrir öðrum og hætta að haga sér eins og fífl. Enn síður að afsaka það með ýsmu móti “ég var fullur” eða hvað það nú væri.

Að sjálfsögðu eru margar gráður til af móðgunum\hótunum… En þær eiga alltaf jafn lítinn rétt á sér. Það er punkturinn minn.

Ef þú segir hlægandi við mig eftir að ég vinn af þér 50 krónur í fótboltaveðmáli “ Ég gæti sko drepið þig hahaha” þá er það ekki það sama og “ég mun stúta þér á eftir fíflið þitt, þetta var minn seinasti aur”, tala nú ekki um ef þú ert jafnvel þekktur ofbeldismaður.

En hvoru tveggja getur verið óviðeigandi. Húmor milli vina er einmitt það, milli tveggja einstaklinga sem væntanlega þekkja mörk síns vinskapar. Ókunnugir þekkjast ekkert og hafa mismunandi mörk og þol gagnvart áreiti. Það getur verið mjög ógnandi fyrir suma að lenda í þessum ofangreindum aðstæðum en aðrir bara hlæja.

Það sem ég er að segja að(og já það lætur mig líte frekar conservative og aumingjalega út) að maður hefur ákveðin rétt til að lifa óáreittur. Ef brotið er á þeim rétti þá hefur maður ekki rétt á að svara fyrir sig með öðrum leiðum en löglegum, hvort sem það er að reka einhvern út úr strætó fyrir að hlýða ekki bílstjóranum eða kæra athæfið til lögreglunnar.

Ég get ekki svarað hvort ég mundi taka “ertu fífl?” eða “þú ert fífl” meira nærri mér, það fer eftir aðstæðum. En svona sem skemmtilegt dæmi þá sagði mér eitt sinn “fróður” maður að setningin “ertu fífl?” væri spurning og fæli því í sér hugleiðingar og gæti ekki verið móðgandi :) Ég spurði hann að bragði hvort að hann væri fífl og sagði honum að spurja næstu miðbæjarlöggu þessarar spurningar. Hann gerði það ekki.

Það að þurfa svara fyrir spurningu eins og “ertu fífl” felur í sér vörn. Þú er að segja einhverjum hvers vegna þú telur þig ekki vera fífl. Nú, í sumum aðstæðum getur þetta verið mjög eðlilegt. Menn að spá og spekúlera geta spurt hvorn annan að þessu.

En segðu mér: Ef ég er ósáttur við eitthvað sem þú gerir og geng upp að þér og spyr þig “ertu fífl?” er ég þá að gera eitthvað annað en að gefa það í skyn að þú sért fífl? Ég get ekki séð annað út úr þessu, eins og þú sagðir sjálfur þá þá fer skilningur eftir aðstæðum.

Talandi um skilning: greinarhöfundur er jú að segja sína hlið. Hvað með hlið dyravarðarins? Kanski er ekki verið að hóta honum lífláti annann hvern dag. Kanski hefur hann fengið alvöru hótanir sem var reynt að framfylgja. Kanski er greinarhöfundur ekki að lýsa aðstæðum alveg með heilindum enda er sakborningi ekki skylt að segja satt og rétt frá. Þar af leiðandi voru aðstæður hugsanlega ekki eins og við skiljum þær út frá textanum.


En að öllu þessu loknu þá er ég samt sem ánægður að sjá hvað við Íslendingar erum almennt tiltölulega mjúkir, flestum finnst, út frá greininni, að aðgerðir dyravarðarins hafi verið út úr kú. Ég fyrir mitt leiti mundi ekki kæra kvist og bast ef ég yrði fyrir tittlingaskít sem þessum(eins og þessu er líst í textanum að sjálfsögðu).

Því lets face it: Eins og ég skrifa mun aldrei ganga, því ég geri ráð fyrir að fólk hafi common sence en slíkt er bara ekki. Ef allir yrðu grillaðir fyrir hvert og eitt smámál þá mundi lífið fljótt verða leiðinlegt því óneitanlega er hin mjúka íslenska leið ágæt… Enn sem komið er.

Ha! Face, ég þríf mér aldrei, mamma þín sleikir af mér skítinn :D