“Allir sem hafa átt hund myndu aldrei borða svona kjöt, og þeir myndu horfa skrýtnum augum á fólk sem myndi borða það.” Nei það er ekki satt hjá þér, því eins og ég bendi á í öðru commenti hérna þekki ég hundaeigendur sem vilja borða hundakjöt, því það er ekki eins og að þeir séu að fara að slátra eigin hundum!

Engel dúllan mín, það getur verið alveg jafn sársaukafullt fyrir barnið þegar það uppgötvar að kjötið sem það er að borða er af litla sæta frænda lambsins sem það var að klappa í sveitinni. Hef séð þetta gerast og það komu sko tár og mikil sorg.

Ég hugsa reyndar að hundakjöt myndi seljast hér, það eru nú nógu mörg komment hér sem vitna um það.

Svo finnst mér viðbrögð landbúnaðarráðherra fáránleg. Hvaða rétt hefur hann til að vísa svona máli frá vegna sinna persónulegra skoðana? Eiga ekki allar umsóknir að fá umfjöllun þarna? Þetta kalla ég ekki fagmannlegt eða sanngjarnt.

Og svo til ykkar grænmetisætanna, eða aðallega þessrar einu grænmetisætu sem er að góla hér: Eins og bent hefur verið á þá er mannveran alæta en ekki grænmetisæta af náttúrunnar hendi, tennur okkar eru hannaðar til þess og einnig er samsetning nauðsynlegrar næringar miðuð við að hún komi bæði úr jurta og dýraríkinu. T.d. er staðreynd að ef við étum bara grænmeti þá fáum við ekki allar þær lífsnauðsynlegu amínósýrur sem við þurfum nema með því að passa mjög vel upp á samsetningu fæðisins. Í kjöti eru hins vegar allar þessar amínósýrur sem við þurfum.

Það hafa verið gerðar rannsóknir á plöntum sem benda til þess að þær skynji sársauka og sýni ákveðin hræðslumerki við hættu.

Þetta með mannátið… langar að koma með smá sögu hér sem er í gömlu sögubókinni minni:

Höfðingi mannætuættbálks í Afríku og trúboði voru að ræða saman á árum heimstyrjaldarinnar fyrri. Trúboðinn var að segja mannætunni frá því gífurlega mannfalli sem orðið hafði í stríðinu og mannætan spyr trúboðan hvernig í ósköpunum þeir ætli að fara að því að torga öllu þessu magni af kjöti sem til félli við þetta. Trúboðinn svarar nú hálfhneykslaður að vestrænar þjóðir séu nú siðmenntaðri en svo að þeir leggi sér sína eigin tegund til munns. Þá gapti nú mannætan í forundran og spurði hverslags yfirgengilega villimennska þetta væri nú eiginlega að vera að drepa allt þetta fólk algjörlega að óþörfu.

Jamm, smá útúrdúr en samt skemmtileg saga og mikil speki í þessu finnst mér.

Kæra Engel,
Ég held að ég myndi heldur ekki geta lagt mér hunda til munns, en ég ætla ekki að dæma hverja einustu manneskju sem ógeð og pervert sem finnst hundakjöt gott, frekar en mér finnst nýja bjallan ljót, en ætla ekki að hefna mín á fólki sem vill keyra hana.
Það er ekki sjúkt að borða hunda. Það er heldur ekki sjúkt að láta sér þykja vænt um dýr en borða þau engu að síður. Mér þykir persónulega vænna um beljur heldur en ketti. Samt er ég frekar til í að borða beljur, mér finnst þær matarlegri.

Mannskepnan á sér forfeður sem kallaðir voru suðurapar, eða australopithecus. Suðuraparnir voru jurtaætur og með stóra kjálka og þykk bein. Þeir voru lágvaxnir og sterkbyggðir með stóran maga og lítinn heila. Þeir átu mikið af rótum. Síðan klofnaði suðurapakvíslin gróflega í tvennt þegar australopithecus garhi uppgötvaði að hann gat brotið bein dauðra dýra, sem rándýr höfðu drepið og etið, og sogið úr þeim merginn. Í einni beinfylli af merg var miklu meira af kalóríum og næringarefnum en reyðinnar býsn af rótum. Því klofnuðu suðurapar upp í australopithecus garhi og australopithecus boisei (minnir mig) sem dó síðan út. Þessi nýja matarleitaraðferð a. garhi gerði kröfur til stærra heilabús, en minni kröfur til magastærðar, vegna þess að mergur er auðmeltur. Útsjónarsamari einstaklingar áttu auðveldara með að ná sér í merg og því þróaðist tegundin smátt og smátt til smágerðari og gáfaðri einstaklinga. Australopithecus garhi þróaðist síðan yfir í homo habilis og síðar homo erectus og þið þekkið restina af sögunni. Við það að gerast hrææta breyttust forsendur mannlegrar tilvistar. Þetta er ein af nýjustu og best studdu kenningum líffræðilegra mannfræðinga um uppruna mannsins.

Við verðum að bera virðingu fyrir annara manna siðum, svo lengi sem enginn er órétti beittur. Mér finnst að þið ættuð að eyða púðrinu ykkar frekar á Talebana, sem kúga meirihluta fólksins í Afganistan með vopnavaldi og drepa alla þá sem gera tilraun til að brjótast undan þessari kúgun. Konur mega ekki láta sjást í neinn hluta líkamans, ekki einu sinni hendur að viðlögðum vandarhöggum og aftökum, og þið vælið út af því að einhverjum mönnum langar til að éta hunda?
Þið hafið of lítið að gera, og mér finnst að þið ættuð að velja fordæmingu ykkar á erlendum siðum betur.

Bestu Kveðjur,
Gé-Töfri

Cre: Hérna kemur smá handa þér.

Point Nr 1. Mannskepnan er alæta, þ.e.a.s hún getur étið nánast hvað sem er. Mannskepnan er gerð til þess að borða kjöt jafn sem grænmeti, þannig að grænmetisætur og fólk sem étur ekki kjöt eru þannig séð að reyna að gera eitthvað sem þeim var ekki ætlað af náttúrunnar hendi, akkuru helduru að þú sért með beitta jaxla!!! (þú mát rökræða þetta eins og þú vilt en staðreyndin er samt sem áður alltaf sú að mennskepnan er gerð til þess að borða kjöt, sama hvort þér líkar betur eða verr)

Point Nr 2. Plöntur geta víst fundið til sársauka. Þó að þær hafi ekki taugakerfi eins og við (b.t.w taugakerfið okkar HJÁLPAR okkur að finna sársauka, hvernig veist þú hvort plöntur hafa ekki eitthvað annað kerfi til þess en taugakerfi). Það hefur verið sannað að mörg stór tré hrísla þegar það er kveikt á vélsög nærri þeim. Það var nú líka talið áður fyrr að fiskar fyndu ekki til en hvað gerðist þegar menn gátu farið að hlusta á þá með allskonar hljóðsjám og dótaríi, jú þeir heyrðu þvílík þjáningaröskur þegar þeir voru drepnir.

Point Nr 3. Það er sko ekki neitt að því að éta hunda eins og hvert annað kjöt. Þeir hafa verið étnir í mörg þúsund ár (reyndar kettir líka) og ef þeir eru bragðgóðir þá getur sko bara vel verið að ég éti þá líka, svo lengi sem þeir eru hæfir til neyslu. Það þýðir samt ekki að ég myndi éta hundinn minn ef ég ætti hund (stefni á það að fá mér slíkann þegar maður eignast íbúð), alveg af sömu ástæðu og flestir bændur éta ekki sínar eigin kindur, hesta og beljur.

og hananú!

nei órangútar eru talsver lengra frá manninum genatískt séð, simpansarnir eru næstir okkur, munar 1.2%. Flettu því upp.