Þetta námskeið er sjálfsagt gert að Bandarískri fyrirmynd. Flestöll námskeið fyrir starfsfólk og starfsanda þaðan virðast öll gerð með það fyrir augum að starfsfólkið séu tómir fábjánar sem þarf að lemja vitið í með brosi á vör, “sniðugum” hálfvitafrösum og einföldum og barnalegum kennslumyndböndum.

Það er svo misjafnt hvað fólk temur sér. Á mínu heimili þætti að óeðlilegt ef fólkið væri ekki brosandi. Þetta ráð til ykkar kassaafgreiðslufólksins er kanski ein leið til að fá fólk til að koma betur fram við ykkur. Oft horfir maður stóreygður á það hvernig fólk leyfir sér að koma fram í verslunum.
Lítið bros, betra viðmót :-)

Þessi brospæling er komin frá USA þar sem maður fer ekki inn í búð án þess að starfsmaðurinn bjóði manni góðan daginn og brosi svona líka þvílíkt framan í mann allan tímann, spyrji hvernig maður hafi það og hvort ég hafi haft gaman af því að versla þarna. Mjög ljúft en rosalega tilgerðalegt og óeinlægt, eins og þessu fólki sé ekki sama hvernig ég hef það.

Mér finnst persónulega betra þegar fólk er það sjálft að afgreiða mig án þess að vera með einhverja stæla og leiðindi sem kemur svosem fyrir. Fólk hérna mjög oft bara með fýlusvip og hundleiðinlegt sem er auðvitað slæmt.

Mér þykir það skipta meiru máli í þessum efnum að afgreiðslufólk sé kurteist og hjálpsamt, hvort sem það brosir eða ekki.

Uppstrílað gerfibros skilar engu, það sem skiptir máli er jákvæðni og glaðleg framkoma og hún verður ekki kennd starfsmönnum, heldur myndast sjálfkrafa þegar vinnskilyrði bjóða uppá hana. Því er “vandamálið” hjá yfirmönnum og rekstraraðilum.

Vargur

P.S. Sem gott dæmi um fýlusvip og leiðinlegt starfsfólk bendi ég á afgreiðslufólk á kassa í Hagkaupum í Smáranum.

Alveg er ég sammála því hvað það er ótrúlega auðvelt að pirrast niður í rassgat þegar maður kemur inn í verslun og afgreiðslufólkið er súrara en allt sem súrt er. Að maður tali ekki um þau leiðindatilfelli þegar gáfnafar þeirra jaðrar við meðaltúnfífil.

Þá er mjög sniðugt að prófa að setja sig hinu megin afgreiðsluborðsins í smástund og reyna að ímynda sér hvernig það er að vera þar. Svona fyrir þá sem ekki geta ímyndað sér það þá get ég alveg deilt því með ykkur hér og nú að ÞAÐ SÖKKAR!!! (Tala af biturri reynslu)

Alveg ótrúlega hátt hlutfall Íslendinga hefur þann leiðilega ávana að fullvissa sig um stöðu sína og mikilvægi með því að sýna þeim sem eru að þeirra mati lægra settir (því ekki fólki í þjónustustörfum??) hvar þeirra staður sé.

Kassafólk, kannist þið við fólkið sem plantar körfunni fyrir framan ykkur og bíður eftir að þið takið uppúr henni fyrir þau?

Eða fólkið sem lætur ekki svo lítið að yrða á ykkur af því að það er að tala í símann meðan það er að greiða, hendir vörunum á borðið og svo kortinu….ef það man eftir því. (Til hvers að bjóða góðan dag eiginlega?)

Hvað með fólkið sem gerir afgreiðslufólk persónulega ábyrgt fyrir verðlagi í versluninni, landinu sem og gæðum einstakra vara? (Eins og það ráði nokkru um það.)

Og ekki má gleyma elskunum sem halda að afgreiðslufólk séu ókeypis upplýsingaþjónustur; “Hvað meinaru með að þú vitir ekki hvort þetta innihaldi xxx efni eða ekki? Vinnuru ekki hérna??” (Verslaðu í sérverslun ef þú þolir ekki venjulegan mat…FÍFL!!)

Hérna er smá
Ég var eitt sinn sem oftar að versla í 10-11 á Seljavegi og hef ég aldrei haft nokkuð út á afgreiðslufólkið þar að setja, öll mjög fín og kurteis. En allavega, ég stend í röðinni og á undan mér er kona sem spyr hvar Ópalið sé að finna. Afgreiðslumaðurinn var ekki af íslensku bergi brotinn (talaði samt íslensku) var ekki alveg með það á hreinu og ekki heldur hvað Ópal væri eiginlega og ætlar að fara að spyrja einhvern að því. “Þetta er nokkuð sem allir Íslendingar vita!!!” Satt að vísu en til að kóróna dæmið fer konan í fýlu yfir að afgreiðslumaðurinn hafi ekki þekkt vöruna og rýkur út tuldrandi um lélega þjónustu. Gott ef það fylgdi ekki eitthvað nöldur um “fjárans útlendinga” á eftir. Ég hef sjaldan skammast mín jafnmikið fyrir að vera Íslendingur og þá.


Það eru takmörk fyrir allri þjónustulund sem og fyrir því hversu mikið hægt sé að brosa. Hvað þá þegar þú ert að vinna við svona viðmót frá kúnnunum og kaupið er ekki upp í nös á ketti.
Auk þess sem það er hreinlega ekki í eðli Íslendinga að vera síbrosandi, eins og áður var nefnt þá virkum við voða gerfileg ef við reynum of mikið.

Æ verið bara góð við afgreiðslufólk og þá eru þau kannski góð við ykkur til baka.

Kveðja,
Lilu.

ég er að starfavið svona búðar starf og brosi oftast, ég hef tekið eftir því að fólk er mun almennilegra þegar marrr brosi.. en ekki gerfibrosi, það verður að ná til augnanna ;o)

iceQueen