spekingur, ég geri ráð fyrir því að þú sért að tala um það sem kallast “jákvæð mismunun”. Lögum samkvæmt gengur jákvæð mismunun út á það að ef atvinnurekendur þurfa að velja á milli tveggja jafn hæfra umsækjenda sitt af hvoru kyni, sem eru hæfari en allir hinir umsækjendurnir, þá skuli þeir velja þann sem er af því kyni sem er í minnihluta fyrir. Þetta nær jafn mikið til vinnustaða þar sem karlmenn eru í meirihluta og þar sem kvenmenn eru í meirihluta. Einhverra hluta vegna virðast andfemínistar vilja túlka þessi lög á þá leið að sama hvað gengur og rekur, konur skuli alltaf ganga fyrir í stöðuveitingum og jafnvel þótt þær séu ekki hæfustu umsækjendurnir. En ef þessum lögum er framfylgt þarf enginn að hafa áhyggjur af því að vera hæfasti umsækjandi um ákveðið starf og fá ekki ráðningu sökum kyns síns, og að sama skapi þarf enginn sem er ráðinn að hafa áhyggjur af því að kynferðið eitt skýri stöðuveitinguna.

Þessi paranoja andfemínista sem túlka lögin á þá leið að þau séu til þess sett til þess að konur gangi fyrir karlmönnum bara út af því að þær eru konur er einmitt lifandi sönnun þess að mikil þörf er á vitundarvakningu í jafnréttismálum, og að leifar af gamla feðraveldinu er sannarlega til staðar.

Nú er ég enginn sérstakur málsvari fyrir “jákvæða mismunun”, en ég er sérlega hlynnt því að hæfustu umsækjendur skulu alltaf ráðnir, og í þeim örfáu tilfellum þar sem fleiri en einn eru “jafn hæfastir” þá er örugglega fínt að geta stutt sig við einhverja prinsipp reglu.

GARafAR
Værirðu til í að útskýra þetta aðeins betur fyrir mér?

“þeir sem kalla sig ”femínista“ í dag erfa ekki þakklætið sem konur bera/bera ekki fyrir femínistum fortíðarinnar.”

Hvaða alhæfing er þetta? Heldurðu virkilega að femínistar dagsins í dag séu fullir vanþakklætis í garð Bríetar Bjarnhéðinsdóttur og fleiri kvenna sem ruddu brautina hér á landi fyrir jafnréttisbaráttu kynjanna??
Ég segi nú bara fyrir sjálfa mig að ég er afar þakklát fyrir það sem unnist hefur, margt af þeim tækifærum sem ég hef í dag á ég þeim að þakka. En eins mikla virðingu og ég ber fyrir því sem þetta fólk vann þá sofna ég ekki á verðinum þar sem ég tel jafnrétti ekki vera náð, í sumum tilfellum hallar á rétt karlmanna og í sumum hallar á rétt kvenna og þetta þarf að breytast.

“Auk þess held ég að þetta sé einhver skáldskapur hjá þér að jafn margir séu á ”móti jafnréttisbarráttu fyrir 50 árum eins og eru núna“… ég veit ekki betur en að flestir styðji einmitt JAFNRÉTTISBARÁTTU, en aftur á móti eru mjög margir á móti þeim hóp sem kallar sig femínista, ”

Heldurðu að þetta sé skáldskapur já. Prófaðu að lesa þér til um Bríeti Bjarnhéðinsdóttur og athugaðu hvort allir hafi verið sammála því að hún og hennar fólk hafi verið að berjast fyrir þarflegu málefni. Svo vill svo til að amma mín og afi eru miklir femínistar og voru hvað öflugust í baráttunni hér fyrir 50 árum og þær segja nákvæmlega sömu sögu. Amma mín var sökuð um að vera vælukjói og móðursjúk og að hún væri að eyðileggja fyrir kynsystrum sínum, og afi minn var sakaður um að vera ekki alvöru karlmaður (sýnir bara staðalmynd karlmanna). Þau og fleira fólk af þeirra kynslóð geta vottað það að fyrir hálfri öld var jafnrétti talið vera náð, mismunandi hlutverk kynjanna mátti hins vegar bara útskýra með “náttúrulögmálum”. Þeir sem börðust fyrir auknum rétti kvenna miðað við það sem var voru taldir vilja traðka á karlmönnum. Svona er það líka í dag!

Ég verð líka að benda á að í löndum eins og til dæmis Rúmeníu (þar sem ég dvaldist í nokkrar vikur á síðasta ári) er líka jafnréttisbarátta í gangi, sem er mun styttra á veg komin heldur en hér. Þú og aðrir Íslendingar mynduð vera fljótir að sjá misréttið í þjóðfélaginu þar og taka undir að barátta femínista þar í landi er sannarlega þörf, enda lifið þið í landi sem er lengra á veg komið. En viðhorf í garð femínista í Rúmeníu eru nákvæmlega misjöfn þar eins og hér, og álíka margir hafa andúð á femínisma.

Annars skil ég greinarhöfund vel. Ég hafði sömu afstöðu og hún til femínista fyrir alls ekki löngu, og ég fann einhverja þörf í mér til að samsvara mig með því sem ég taldi “vinningsliðið”, það er, andfemínistar. Ég sagði gjarnan “Ekki það að ég sé femínisti, en….” og taldi upp nákvæmlega sömu atriði sem eru mér ofarlega í hug núna, ég bara óttaðist hugtakið femínismi.
En hvort sem þú trúir því eður ei þá er ég ekki í neinu liði á móti neinu liði núna, ég aðhyllist hugmyndafræðina á eigin forsendum.

Þriðja bylgja femínisma á Norðurlöndunum er talin eiga hafa byrjað með bókinni Píkutorfan, og satt best að segja var það sú bók sem gerði mér grein fyrir því að ég væri femínismi, og þyrfti ekki að fórna neinu fyrir þá hugmyndafræði. Ég hvet alla til að lesa þá bók hvort sem þeim líkar málflutningur Femínistafélags Íslands eður ei, og koma svo með skoðanir á hugmyndafræðinni.
góða helgi, eaue

Ég sagði aldrei að ég væri á móti því að konur reyni að komast á Alþingi eða fari í “karlastörf”.

Það bara virkar ekki að loka augunum og að ímynda sér að hlutirnir séu öðruvísi, eins og staðan er í dag að þá eru fleiri karlmenn með áhuga á pólitík.

Með því að benda á þessa litlu staðreynd er ég alls ekki að segja að ég sé á móti því að það breytist í framtíðinni. En ég tel að það á að gera smátt og smátt eftir því hvernig þjóðfélagið breytist, í stað þess að ýta konum upp yfir karlmenn sem að oft eru hæfari.

Svo ég hef í raun aldrei sagt að ég sé á móti því að konur séu helmingur Alþingis (eða séu að auka hlutfall sitt á öðrum sviðum). Ég bara vil ekki að það sé breytt því með röngum aðferðum.

Ég hef aldrei sagt að konur eiga bara heima fyrir framan eldavélina eða neitt í samræmi við það, ótrúlegt hvernig þú ert búin að fordæma mig og halda því fram að ég sé í einhverju feðraveldi.