Þú hefur alveg rétt í þessu,engin af þeim er til!!!!!!!!!

Þú hefur alveg rétt í þessu,engin af þeim er til!!!!!!!!!

Þú hefur alveg rétt í þessu,engin af þeim er til!!!!!!!!!

Mannkynið verður aldrei laust við trúarbrögð.

Ok en hvað?
Fer ég út á bókasafn og bið um Da Vinci lykillin eða Davinsis Key eða eitthvað þannig?

Fólk fer líka á fætur og lifir sínu lífi af því að þau VILJA lifa. Það þýðir þó ekki að lífið sé ekki til.

Kannski er einhver ástæða fyrir því að flest öll trúarmál virðast stefna að sama/svipuðum hlut þó svo að þau geri það á mismunandi máta.
Undantekningin eru væntanlega þeir sem vilja ekki trúa á eitthvað annað en það getur skynjað með þeim skynfærum sem þau lærðu að nota á meðan þau gengu enn um í bleyjum.

Flestir stefna að svipuðum hlutum útfrá lífinu sjálfu, halda sér lifandi og láta sér líða vel miðað við aðstæður þó svo að fólk geri það á mismunandi máta.
Undantekningin er þó einnig til staðar þegar kemur að daglegu lífi því að sumir vilja ekki lifa lengur og sumir láta sér líða illa þó þeir gætu annað.


Mér finnst ekkert fáránlegt að trúa á að guð sé til eða guðir séu til þó svo að einhverjar bækur vilja útlista hvernig guðirnir eru á meðan aðrar greinar og bækur lýsa því hvernig guð er ekki.


Ef þú hefur upplifað t.d ást eða missi af ástvini þá upplifðirðu eitthvað sem þú gætir aldrei fullkomnlega lýst fyrir öðrum einstaklingi á þann máta að hann geti upplifað það eins, hversu fær sem þú ert í þínum skrifum.
Þú getur heldur ekki sannað hvernig tilfinningarnar þínar eru fyrir einhverjum sem sér þær ekki og finnur ekki fyrir þeim þó svo að sú manneskja gæti tekið orð þín og tengt við eigin tilfinningar sem sú manneskja hefur upplifað og ákveðið að tengja við þetta orð.

Hafið þið einhverntíman vaknað upp frá draumi til að segja einhverjum frá þessum einkennilegar/hryllilega/æðislega draumi og ekki fundið neina lýsingu sem myndi fyllilega útskýra hvað þú varst að upplifa?


Vissulega getur vísindamaður útskýrt fyrir þér hvernig boð ferðast um í kroppinum þínum sem kalla fram einhverja líðan sem á viðeigandi orð í orðabók en samt er stór munur milli þess að geta sannað eitthvað og að finna fyrir því sjálfur.


Manneskja getur lifað allt sitt líf án þess að uppgötva allar tilfinningar sem til eru, líka þær sem finnast ekki í orðabókum, og ekki fundið fyrir neinum missi - sömu sögu er eflaust að segja um þá sem trúa ekki.

Þú getur ímyndað þér hvernig það er að elska einhvern, þú getur jafnvel lesið þig til um það í bókum og séð hluti sem tengjast orðinu ást í bíómyndum og heyrt fólk tala um það.

En orðin sjálf hafa ekkert með tilfinninguna að gera.
Enginn mælikvarði er til sem útskýrir muninn á því að missa barn og að tapa besta vini sínum en þó er munurinn til staðar.


Það er heilmargt til í heiminum sem er hægt að setja í flokka, pota í og mæla og reikna út - en þetta er allt saman eins og girnileg terta í búðarglugga.

Þú getur horft á hana, vigtað hana og athugað hvað var notað í hana og jafnvel séð hvað hún kostar - en það þýðir ekki að þú hafir minnstu hugmynd um hvernig hún bragðast… ekki fyrr en þú upplifir það sjálfur.


Af hverju er fólk sem horfir á trúmál í gegnum auga rökhugsunnar að spá í guði annars?

Ef fólk er búið að taka ákvörðun um að guð sé ekki til af hverju þarf það þá að vera að tala um hann og taka þátt í og jafnvel að hefja umræðu um málefnið?

Trúin hefur hjálpað ótal mörgum í gegnum lífið.
Trúin hefur einnig fengið marga til þess að fremja ódæðisverk en að undanskildnum ofstækistrúarmönnum þá er sá fjöldi í minnihluta og oft annað en trúin ein sem varð til þess að fólk gerði eitthvað af sér.


Ofstækistrúarmenn eru eflaust ekki að stunda Huga svo að mér þykir ólíklegt að verið sé að reyna að telja þeim trú um að guð sé ekki til og þyrfti nú líklegast sterkari grein (með engri óvirðingu við greinarhöfund, þessi grein var alls ekki illa skrifuð) til að fá þá af sinni skoðun.

Hvað knýr fólk áfram í að velta tilvist guðs fyrir sér ef það er ákveðið í að hann sé ekki til?

Af hverju spáir það ekki frekar í einhverju sem auðveldari er að útskýra með eðlilegum hætti eins og hegðun fólks þegar kemur að útsölum.



Það hafa óteljandi margir upplifað trúarleg augnablik og frekar ólíklegt er að þeir nái að útskýra það fyrir einhverjum sem hefur ekki verið í þessari stöðu frekar en mér tækist að útskýra fáranlegan draum sem mig dreymdi í síðustu viku.
Ég gæti svosem sagt meginmál draumsins, en eins og flestir þekkja þá eru þeir hlutir sem maður getur útskýrt varðandi drauma sína oftast þeir sem skiptu minnstu máli.



Ef ekkert væri til í heiminum, og heimurinn hefði þá aldrei verið til þá væri allt mjög einfalt. Alveg ofur einfalt. Og enginn myndi skynja neitt því ekkert væri til og enginn væri til til að skynja það sem er ekki til :p

En hlutirnir eru nú þannig að fullt af hlutum eru til. Alheimurinn er til, plánetur og loft - fiskar - allt það drasl.


Eitthvað hlýtur nú að hafa verið til staðar til þess að gera það einfalda flókið.
Eitthvað bjó til allar þær reglur sem alheimurinn verður að fylgja.
Sandurinn og steinarnir virðast (frá mínu sjónarhorni amk) ekki hafa vit á því að búa sig til sjálfir og ákveða að þeir skuli nú fylgja þyngdarlögmálinu vegna þess að allir hinir steinarnir séu í þeirri tískubólu.

Fyrir mér er það bara skynsemi og hefur í raun ekkert með guð að gera, enda trúi ég ekki alveg á guð - en ég er heldur ekki alveg reiðubúinn að henda trúnni frá mér enn því enn hefur ekki verið sannað fyrir mér að guð sé ekki til svo ég hef ákveðið að geyma trúnna aðeins í rassvasanum í bili.


Eina raunverulega vísbending mannkynsins um tilvist guðs eru óteljandi mörg vitni.

Og ekki eru öll þeirra ógæfufólk.

En sem betur fer erum við öll misjöfn og mér finnst alls ekkert fáránlegt af fólki að trúa tilvist guðs frekar en öðru sem gerist í þessum heimi þó svo að við verðum ekki vitni að þeim sjálf.

“Við meigum ekki falla í þá gryfju að hæðast að, eða gera lítið úr, trúarskoðunum annara.”

Já en ef ég trúi virkilega að öll trúarbrögð séu röng að þá ætla ég ekkert að sleppa því að tjá mig um það bara af því að sumir eru viðkvæmir fyrir því. Alveg eins og margir trúaðir einstaklingar reyna að sannfæra fólk að ganga í sína trú, af hverju er það ekki leyfilegt þegar það er öfugt ?

Það er einfaldlega mín sterka trú að öll trúarbrögð mannkyns séu röng, ég skal telja upp aðal ástæðurnar fyrir þeim….

* Auðveldar fyrir fólki þegar að einhver sem þeim þykir vænt um deyr, og einnig auðveldara fyrir þau sjálf að sætta sig við það að einn daginn endar líf þeirra.

* Stjórna hegðun fólks, þegar það var fundið upp á trúarbrögðunum að þá voru ríki heimsins ekki jafn mikil “lögregluríki” og þau eru í dag, og því þurtfi að heilaþvo fólk til þess að fylgja reglum samfélagsins.

* Menning, bara eitt af mörgum atriðum í menningu fólks.

Ég viðurkenn samt að trúarbrögð hafa haft jákvæð áhrif á fólk, en ég kýs frekar að lifa í sannleikanum. Það getur vel verið að það auðveldi fólki að fara í gegnum lífið ef að þau lifa í þessum heilaþvotti, en myndi fólk kjósa það ef þau myndi sjá það frá augum annara ?

Ég skal nefna dæmi…

Kristín er virkilega ástfangin af eiginmanni sínum og treystir honum mest af öllum í heiminum, en hún veit ekki að hann er raðamorðingi sem að ber ábyrgð á dauða 50+ manns. Ætti að segja Kristínu frá því eða ætti að leyfa henni að lifa áfram sem hamingjusöm og ástfangin manneskja sem að veit ekki sannleikann ?

:)

fólk þurfti að fá útskýringu á tilvist sinni og alls kyns spurningum eins og:
-Hvaðan kemur allt.
-Hvernig var öllu komið í framkvæmd, hver gerði það (náttúrulega varð það að vera persóna.
-hvað gerist eftir dauðan(náttúrulega himnaríki, ekkert er einum of skelfileg)
og mörgum fleiri.

Ég geng út frá því að þú trúir á Jóheva. Hann dæmir fólk til helvítis, hefur stutt alls kyns stríð,ég sem hélt að hann elskaði alla. Nei nei það er nýtt í trúnni sko við bættum því við, já fólk hagræðir trúnni eftir samfélaginu. Kristið fólk sá guð ekki eins fyrir þúsund árum eins og þú núna.

Hugsum okkur kornabarn, það er Amerískt og eignaðist svört hóra það í Harlem, hóran ákveður að setja það í ruslagám(þetta er stolin saga úr bíómynd, hagræddi meiningunni) þar sem það veldur erfiðleikum en á leiðinni niður fær hún bakþanka. Núna er líf barnsins á krossgötum, það skapast möguleiki á tvem leiðum fyrir það

1. Móðirinn hættir við og heldur barninu. Krakkin elst upp í skugga Harlem og verður 12 ára klíkumeðlimur og gerir alls kyns slæma hluti eins og að selja dóp í skólanum, berja fólk ánægjunar vegna og að lokum verður krakkin dópisti við 16 ára aldur. Dópið leiðir hann út í að drepa menn og endar hann í gasklefanum.
2. Móðurinn setur krakkan í gáminn og er hann fundinn og settur á ættleiðingarstofnun. Hann elst upp hjá góðri svartri fjölskyldu og útsrkifast úr háskóla, eignast konu og deir sem hamingjusamur gamall kall.

í fyrri kostinum hefði guðinn þinn sent hann til helvítis til að brenna til eilífðar en í hinum til himna. Var þessi eina aðgerð það sem réð eilífum þjáningum hans eða eilífðri himnasælu?
Þá mun ég aldrei sverja hollustu mína til hans.

Líum á boðorðin.
1. Þú skallt hafa engan annan guð en mig.
Hvað um fólkið í Mið-austurlöndum, fer það til helvítis? Hvað um alla þá í gegnum söguna sem hafa aldrei fengið bara þann kost að kinnast trúnni? Fara þeir til helvítis?
4. Heiðra skaltu móður þína og föður.
Alltaf?
Ef Sadam væri pabbi minn yrði ég þá að virða hann?
5. Þú skalt ekki drepa.
Hvern?
Í bibliuni stiður guð alls kyns stríð, máttu andstæðingar hans deyja? Var allt í lagi að drepa þá.
9 og 10.
Eitthvað um uxa og hirðingja(vegna þess að þessi boðorð voru til hirðingja).
Maður má ekki girnast annara manna konu. Come one(allir brjóta þetta), hann gaf okkur kynhvöt sem við stjórnum ekki.

Ef mig minnir rétt þá birjuðu eitthverjr gaurar að tilbiðja gullkálf og guð drap þá. Ekki er ég, ásamt helmingi mannkyns, dauður.

Jæja ég gæti gert þetta til eilífðar en hætti nú.

Og já, með spurninguna, það að fólk trúi eitthverju gerir það ekki rétt.

Nákvæmlega!