Það kom málinu bara ekkert við hvaða skoðanir hlutaðeigandi aðilar höfðu. Þótt maður sé andstæðingur kommúnisma þarf maður ekki að vera McCarthyisti!

Fyrir mitt leiti vill ég meina að USA hafi hjálpað vinveittu ríki í Vietnam. Hinsvegar voru aðferðirnar sem beytt var oft á tíðum ekki merkilegar og þeir áttu í fyrsta lagi aldrei að senda hermenn til að berjast þar. Og hananú!

Svo ég bæti því við að ég er almennt á þeirri skoðun að tilgangurinn helgi EKKI meðalið.

1. Bandaríkjamenn voru aldrei í “stríði” við N-Víetnam.
2. Þar af leiðandi fóru þeir aldrei Norður yfir til að berjast.
3. Bandaríkjamenn unnu allar orrustur sem þeir háðu við N-vietnamska herin.
4. Þeir sömdu frið við N-Víetnam sem orsakaði það að þeir fóru frá víetnam.
5. Ef þeir hefðu lýst yfir stríði við N-Víetnam hefði herin ekki þurft leyfi fyirir allar árásir frá þinginu í USA.
6. “Full out Conflict”. Þá hefðu bandaríkjamenn ráðist inní N-Víetnam, með fullum þunga.

Sú ímynd sem við fáum af Víetnam stríðinu er helst frá Hollywood. Þar sjáum við unga krakka hlaupa um í trjágróðri og skjótta út í loftið. Þetta var svolítið flóknara en það. Bandaríkjamenn töpuðu stríðinu heima fyrst svo í Víetnam.

PS: Tet Sóknin var skipulögð af N-Vietnamska hernum til að losa þá við Viet-Cong, því Víet Cong var að miklu leiti byggt upp af venjulegum mönnum sem vildu frelsi undan þáverandi spilltu stjórnskippulagi í S-Víetnam, en það þýddi ekki að þeir vildu fá yfir sig N-Víetnamska stjórnkerfið.

Gandalfur, þótt það örli á alhæfingum hjá lucifer er ég honum sammála að mestu. Annars vill ég bæta við:

Ef USA hefðu verið tilbúnir til að vinna stríðið í Víetnam hefðu þeir t.d. þurft að framfylgja hafnbanni með stöðugum loftárásum á Haiphong og þeir hefðu þurft að sprengja upp áveituskurði í N-Víetnam. Þetta hefði t.d. getað þýtt hungursneið sem hefði seint litið vel út í fjölmiðlum, en þar byrjuðu þeir fyrst að tapa stríðinu. Svo máttu heldur ekki gleyma að fullkomnust vopn duga ekki til eins né neins ef þú mátt ekki beita þeim eins og til var ætlast. Eitt dæmi er það að orustuþotu vopnaðar radarstýrðum stýriflaugum þurftu að bera kennsl á óvinaflugvélar með berum augum! Svona nokkuð fer illa með forgjöfina manns. Það má segja að bandaríkjamenn hafi barist með hausinn uppí rassgatinu á sér í Víetnam (afsakið orðtakið).

Sigur sem þessi hefði aldrei verið varanlegur. Til þess að það markmið hefði náðst hefði herafli USA þurft að vinna hugi og hjörtu víetnama en þeir sýndu svo sannarlega að þeir voru ekki hæfir til þess a.m.k. ekki á 7. og 8. áratugnum og ég leyfi mér að efast um að þeir gætu það í sambærilegum átökum í dag þótt það væri líklegra.