Þú ert semsagt að tala um atvinnuleysi hérna en ekki öryrkja?

Vandamálið við svona atvinnubótavinnu er að hún er oft ekki að borga sig fyrir ríkið. Það er einfaldlega hagstæðara fyrir ríkið að hafa fólkið bara heima. Það eru margar ástæður fyrir þessu, t.d. sú að það eru ekkert svo mörg störf sem myndu henta fyrir atvinnulausa sem ríkið hefur upp á að bjóða. Störf sem henta fyrir atvinnulausa eru aðallega ýmiskonar vegavinna, garðyrkja o.þ.h. - þ.e. sömu störfin og unglingar og ungmenni vinna í sumarstörfum og þá fengju krakkarnir í staðinn enga sumarvinnu!
Störf þar sem þjálfa þarf upp starfsmenn til að þeir skili arði, s.s. störf á spítölum myndu sjaldnast ganga þar sem flestir eru atvinnulausir í svo skamman tíma (nokkur ár í mesta lagi) og svo er óeðlilegt að fólk væri að fá mjög mismunandi laun fyrir sömu vinnuna (þ.e. fólkið sem væri með þessa vinnu sem sína venjulegu vinnu og fengi þá hefðbundin laun og svo fólkið í atvinnubótavinnunni sem fengi aðeins atvinnuleysisbætur.)

Ef við erum hinsvegar að gefa okkur að ríkið ætti að búa til störf fyrir hina atvinnulausu, s.s. við skógrækt að þá væri kostnaðurinn við slíka vinnu mun meiri en arðurinn sem hún skilaði. Það væri ekki nóg að borga atvinnulausa fólkinu laun (atvinnuleysisbætur) heldur þyrfti að borga tryggingagjald, kaupa hráefni og tæki og tól, ráða yfirmenn og svo margt fleira. Þegar upp er staðið væri kostnaðurinn orðinn margfalt hærri en atvinnuleysisbæturnar og gróðinn af vinnunni væri hverfandi því atvinnubótavinna er alltaf í eðli sínu óarðbær - ef hún væri arðbær þyrfti ríkið ekkert að vera að vasast í þessu.

Það er líka afar óeðlilegt að ríkið færi út í samkeppni við einkaaðila í starfssemi sem ríkið á ekkert að vera að vasast í, s.s. að fara yfir bókhald, saumaskap o.þ.h. Ríkið væri þá iðulega að undirbjóða einkaaðilana þar sem ríkið gæti borgað sínum “starfsmönnum” mun lægri laun (atvinnuleysisbætur) en einkaaðilar kæmust upp með.

Annars veit ég ekki hversu mikil misnotkun er á atvinnuleysisbótunum hér á landi. Fólk getur t.d. ekki hafnað störfum sem þeim er boðið nema einu sinni eða tvisvar svo fólk sem “nennir ekki að vinna” dettur af bótunum fyrr eða síðar.

Að ríkið greiði bætur og láti fólk vinna fyrir þeim, kemur það ekki í sama stað niður og að lækka lágmarkslaun niður í bótaupphæðina?

Munurinn er auðvitað sá að tilbúningsvinnu sem engin verðmæti skapar fylgir hreint tap, og í rauninni meira tap en af engri vinnu, því kostnaðurinn við að setja upp þessi störf væri það mikill. Það væri mun arðbærara að leyfa einkaaðilum að ráða þetta fólk í raunveruleg störf á svipað lágum eða örlítið hærri launum en bæturnar eru.

Thad fyrsta sem mér dettur í hug er ad thú hafir aldrei verid á, né sótt um atvinnuleysisbaetur.

Ég er búinn ad heyra thetta hrokafulla vael í 20 ár, og nú aetla ég ad upplýsa thig um svolítid.

Ef thú aetlar ad vera á bótum thá tharftu ad sýna fram á thad ad thú hafir verid ad saekja um störf.

Thad kemur alltaf ad thví ad thú ert kalladur inn til fulltrúa sem hefur vinnu handa thér, og ef thú neitar eda klúdrar thví thá missiru baeturnar.

Thegar thú laetur í thad skína ad misnotkun sé algeng thá verd ég ad segja ad ég thekki ekki marga sem geta lifad á 62.000 krónum á mánudi né kaera sig um ad lifa thannig.

Fólk aetti frekar ad stydjast vid raunverulegar stadreyndir og tölur thegar thad sendir inn greinar frekar en ad bulla eitthvad sem getur ekki byggt á ödru en kjaftasögum og fáfraedi og ég tala nú ekki um thetta sem madur heyrir oft “Já ég vaeri nú alveg til í ad vera í fríi á launum eins og thessir aumingjar”

Thad er brýnna ad thad sé haegt ad fjölga störfum, audvelda fólki ad mennta sig, haekka laun og haekka baeturnar.

Og já, ég veit ad ég tharf ad redda mér íslensku lyklabordi.

Mér heyrist þú frekar vera að vinna út frá hugmyndum þínum um misnotkun frekar en vitneskju. Ef þú hefur vitneskju þá átt þú að láta rétt yfirvöld vita af misnotkuninni.

Atvinnuleitandi verður að sýna fram á virka atvinnuleit til að geta fengið bætur. Mér fannst persónulega frekar létt skilyrði þegar ég var atvinnulaus, ef ég man rétt þá þurfti atvinnuleitandi að sækja um hið minnsta 4 störf á mánuði. Meðan ég var atvinnulaus þá sótti ég um starf á hverjum degi að meðaltali. Ástandið á vinnumarkaði var erfitt og ég fékk ekki vinnu þrátt fyrir mikla viðleitni.

Sem einstaklingur sem hef þurft að þiggja atvinnuleysisbætur þá misbýður mér þau viðhorf sem greinarhöfundur sýnir, lætur líta út fyrir að velflestir atvinnuleitendur séu bara letingjar sem ekki nenna að vinna fyrir sér. Heyrist hann ekki hafa gengið mílu í þeim skóm þó ég óski honum þess ekki.

ciza.

Sem betur fer held ég að misnotkun hvað varðar atvinnuleysisbætur hafi nokkuð breyst, frá því sem var.

Vandamálið er hins vegar það atriði að laun eftir fulla vinnu þegar skattar hafa verið teknir eru í
láglaunahópum álíka upphæð og atvinnuleysisbætur.

Hvata er því ekki að finna fyrir fólk að vinna fulla vinnu í raun vegna ofurskatta á einstaklinga.

Heilbrigðiskerfið hefur næga peninga, miðað við margt annað, þeim peningum þarf hins vegar að skipta betur í einstök verkefni.

Menntakerfið skortir að hluta til fjármagn ekki hvað síst varðandi grunnmenntun þar sem sveitarfélögin ráða illa við að reka þann þátt,
án nýrra tekjustofna.

Lækkun skatta á fyrirtæki hefur ekki skilað sér í formi hærri launa starfsmanna þeirra hinna sömu, og því þarf að hækka skatta á fyrirtæki og fjármagnseigendur til þess að hægt sé að auka útgjöld hins opinbera hvers eðlis sem eru.

Aðalatvinnuvegur þjóðarinnar vegur þar þyngst, eðli máls samkvæmt.

kv.
gmaria.

Mig langar að koma hér að 2 athugasemdum.
Í fyrsta lagi þá hef ég mjög litla trú á að svona misnotkun sé algeng en það er samt pottþétt að hún er til staðar.
Langstæsti meirihluti atvinnulausra er samt alvöru atvinnulaust fólk sem er virkilega að reyna. Ég þekki t.d. 36 ára konu sem er einstæð móðir með 2 börn tölvunarfræðingur með 10 ára reynslu og þrusugóð meðmæli, en lenti í samdrætti og varð atvinnulaus. Hún vissi það mjög vel að hún gæti ALDREI lifað á bótunum óg var virkilega hrædd.
Það tók hana 4 mánuði að finna sér vinnu og eftir að hafa sótt um á 90 stöðum og var hún aðeins boðuð í 2 viðtöl og boðið eingöngu 1 starf. Sem hún að sjálfsögðu þáði.
Þetta er svo ekkert einsdæmi, ég þekki fleiri fleir manns sem eru vel menntaðir, með mikla reynslu og frábær meðmæli sem fá ENGA vinnu, hvorki sem hæfir þeirra menntun eða einhverja “lélegri” vinnu, því ef maður er of sérhæfður er maður kallaður “over qualified” fyrir stöður sem krefjast engrar menntunar.

Nú mér líst samt vel á að fólk á atvinnuleysisbótum sé látið vinna eitthvað. Þó að ég hafi ekki miklar áhyggjur af svörtu sauðunum sem eru að svindla á kerfinu, því ætli þeim tækist ekki að svindla í þessu kerfi líka, en fyrir hina þá held ég að það sé lífsnauðsynlegt að fá að gera eitthvað.
Fólk sem er atvinnulaust verður fljótt þunglyndt, einmanna og með brotna sjálfsmynd og það væri rosalega gott fyrir það fólk að hafa ástæðu til að fara út, gera gagn og hitta fólk.

En það ber að hafa í huga að sumt fólk verður að láta börnin sín hætta á leikskólum og selja bílinn sinn ef það verður atvinnulaust, því meðaltekjur á Íslandi eru eitthvað um 200 þús kr en eftir að búið er að borga í lífeyrissjóð og stéttarfélög þá eru flestir ekki að fá nema milli 60-70 þús í atvinnuleysisbætur og það rétt dugar fyrir afborgunum af húsinu og hita og rafmagni og þessháttar.
Svo ef þetta fólk er skikkað til að vinna á meðan það er á þessum skítabótum þá verður að gera ráð fyrir hvað eigi að gera við börnin, sem þurftu að hætta á leikskólunum vegna bágra kjara.

Nú hitt sem ég vildi minnast á er vegna þess að einhver hér benti á að það ætti að auðvelda fólki að komast í skóla.
Þetta er orðið alverlegt vandamál hérna.
Það er gífurlegt atvinnuleysi í landinu eins og flestir vita og ætti það að vera góður tími til að skella sér í nám, hvort sem það er til að bæta við sig eða að byrja í námi.
En það er bara hægara sagt en gert.

Í fyrsta lagi fólk sem er ekki með stúdentspróf, það missir bæturnar sínar ef það fer í menntaskóla (dagskóla) en fær engin námslán.
Það getur farið í kvöldskóla eða fjarnám og haldið bótunum, en þá kostar það tugi þúsunda, sem þetta fólk hefur í fæstum tilvikum ekki.

Í öðru lagi fólk sem hugar á háskólanám.
Þar er margt sem gerir það erfiðara
Nú líkt og með menntaskólanámið þá missir fólkið bæturnar en það á þess í stað rétt á námslánum.
Þ.e. ef það er ekki svo “óheppið” að eiga maka sem er með smá tekjur, því lánin lækka meira og meira eftir því sem makinn er með hærri laun.
Þegar ég var t.d. í háskólanámi (fyrir nokkrum árum) var maðurinn minn með einhvern 100 þús í laun á mánuði sem er nú ekki mikið, og við áttum eitt barn (sem hækkar lánsupphæðina) og bjugum í eigin íbúð.
Ég fékk samt lægri lánsupphæð en vinkona mín sem bjó heima hjá mömmu sinni og átti engin börn, því maðurinn minn dró mig svo mikið niður.
Hún hafði ekkert við peninginn að gera og lagði hann allann inn á hávaxtareikninga og græddi ágætlega á þessu, á meðan mínir fóru beint í leikskólagjöld og einhverja örfáa reikninga.

Nú þannig að það sést að bara með þessu er erfitt fyrir margt fólk að drífa sig í nám, en núna er að bætast annað við.
Skólarnir fá ekki nægilega mikið fjármagn frá ríkinu til að taka við öllum þeim nemendum sem sækja þar um.
Kennaraháskólinn þurfti t.d. að neita 1000 manns um inngöngu núna, samt er alltaf skortur á kennurum. Hvað er það ?
Tækniháskólinn þurfti að neita tugum eða hundruðum manns um inngögnu og Háskóli Íslands ræður engan veginn við þann fjölda sem þangað streymir.
Hundruðir manna geta því ekki farið í skóla vegna ýmissa vandkvæða og stór hluti þeirra endar eða er á atvinnuleysisbótum.
Hver græðir á þessu spyr ég bara ?
Væri ekki betra að auðvelda þessu fólki að komast í nám og minnka atvinnuleysi ?

gleymdi víst að bæta því við að fólk þyrfti kannski ekki að vinna fullann vinnutíma heldur bara 50-75% vinnu, það væri líka hægt að hækka launin eitthvað (ekki nema sanngjarnt) og bjóða upp á daggæslu fyrir börnin sem gæti þá verið unnin af einhverjum í sama dæminu…

Svona tal er svo hættulegt, skapar fordóma og gerir fólki sem virkilega þarf á þessu að halda erfitt fyrir að sækja um styrk, bætur eða hvað sem er.

Helduru virkilega að einhver misnoti sér mæðrastirksnefnd til að fá nokrar dósir af baunum, notuð barnaföt eða eitthvað álíka út?
Ef einhver gerir það, þá held ég bara hreinlega að hann hljóti að þurfa á þessu að halda.

Þú verður að passa þig aðeins, það er alls ekki auðvelt að fá sér vinnu í dag, alls ekki auðvelt að þurfa á bótum og styrkjum að halda.
Þó að þú þekkir einn eða tvo sem misnota sér einhverja aðstöðu þá eru þeir í miklum minnihluta.

Ég vil að bæturnar séu bara þær sömu og þær eru í dag, en að hafa strangari reglur.

En það sem ég vil (eitthvað sem ætti að vera búið að gera fyrir löngu) er að hækka lágmarkslaun fólks (u.þ.b. 100 þúsund) til þess að hvetja fólk frekar til þess að vinna…

T.d. einn vinnufélagi minn er svo fúll af því hann er bara að fá nokkra þúsundkalla meira á mánuði en þegar hann var á bótum, hefur varla áhuga á að vera að vinna!

Einnig ættu skattar alltaf að vera jafn miklir hjá ÖLLUM, hvort sem maður fær milljón eða 100 þúsund þá ætti það alltaf að vera sama % af laununum, en á sama tíma hækka lágmarkslaun!

Og ekki má gleyma því að það er fullt af fólki þarna úti sem að hreinlega þurfa að fá hærri laun en rétt 80 þúsund á mánuði!

Hvernig væri að nota þessa 30 milljarða sem að eiga að lækka skatta okkar í eitthvað betra ?

Hér á eftir kemur úrdráttur úr lögum um atvinnuleysistryggingar (47/1998)

Skilyrði bótaréttar.
1. gr.
Launamenn og sjálfstætt starfandi einstaklingar, sem verða atvinnulausir, eiga rétt á bótum úr Atvinnuleysistryggingasjóði samkvæmt því sem fyrir er mælt í lögum þessum, enda séu þeir í atvinnuleit og fullfærir til vinnu.

2. gr.

Rétt til bóta samkvæmt lögum þessum hafa þeir sem fullnægja eftirtöldum skilyrðum, sbr. þó 5. gr.:

1. Eru orðnir 16 ára að aldri en yngri en 70 ára.

2. Eru búsettir hér á landi eða hafa fengið leyfi til atvinnuleitar í EES-landi.

3. Hafa óbundna heimild til þess að ráða sig til vinnu hér á landi.

4. Hafa á síðustu tólf mánuðum unnið samtals í a.m.k. 10 vikur miðað við fullt starf í tryggingagjaldsskyldri vinnu en hlutfallslega lengri tíma ef um hlutastarf hefur verið að ræða, sbr. þó 17. gr. Norðurlandasamnings um almannatryggingar, sbr. lög nr. 46/1993. Til að finna vinnuframlag sjálfstætt starfandi skal miðað við skil á tryggingagjaldi af reiknuðu endurgjaldi síðustu tólf mánuði. Til að finna vinnuframlag sjómanna skal telja fjölda lögskráningardaga. Mánaðarvinna sjómanna telst 21,67 lögskráningardagar.

[5. Hafa í upphafi bótatímabils verið skráðir sem atvinnulausir í þrjá daga samfellt. Ákvæði þetta gildir ekki um starfsfólk í fiskvinnslu sem ekki hefur rétt til að gera kauptryggingarsamning samkvæmt kjarasamningi VMSÍ og VSÍ/VMS.]1)

6. Eru reiðubúnir að ráða sig til allra almennra starfa.

Við ákvörðun bóta samkvæmt framangreindu teljast ekki með þeir dagar er maður hefur verið í verkfalli eða verkbann tekur til.

4. gr.
Bótarétt getur enginn öðlast vegna atvinnuleysis sem stafar af veikindum hans.
Svæðisvinnumiðlun getur óskað eftir að umsækjandi leggi fram vottorð um vinnufærni sína sé um skerta vinnufærni að ræða.

5. gr.
Þrátt fyrir ákvæði 1.–4. gr. eiga eftirtaldir einstaklingar ekki rétt á atvinnuleysisbótum:

1. Þeir sem taka þátt í verkfalli eða verkbann tekur til.

2. Þeir sem njóta slysa- eða sjúkradagpeninga samkvæmt lögum um almannatryggingar.

3. Þeir sem sviptir eru frelsi sínu með dómi.

4. Þeir sem hafa sagt starfi sínu lausu án gildra ástæðna eða misst vinnu af ástæðum sem þeir sjálfir eiga sök á. Réttur til bóta samkvæmt þessum tölulið fellur niður í 40 bótadaga í fyrsta sinn og skerðist bótatímabil sem því nemur. Missi maður aftur rétt til bóta öðlast hann ekki bótarétt að nýju, nema hann sanni að hann hafi stundað vinnu í samfellt sex vikur eftir að hann missti bótaréttinn.

5. Þeir sem hætta námi fyrir lok námsannar. Stjórn Atvinnuleysistryggingasjóðs er heimilt að setja reglur um að þeir sem hætta námi fyrir lok námsannar skuli undir sérstökum kringumstæðum eiga bótarétt. Reglur þessar skulu hljóta staðfestingu ráðherra.

6. Þeir sem stunda vinnu í eigin þágu sem gefur þeim tekjur eða tekjuígildi er a.m.k. samsvarar hámarksbótum atvinnuleysistrygginga á hverjum tíma. Nú samsvara tekjurnar eða tekjuígildið ekki hámarksbótum atvinnuleysistrygginga og má þá greiða mismun atvinnuleysisbóta og teknanna eða tekjuígildisins.

7. Þeir sem reynt hafa að afla sér bóta með sviksamlegum hætti, sbr. 15. gr.

7. gr.
Af atvinnuleysisbótum greiðir hinn atvinnulausi 4% í lífeyrissjóð og Atvinnuleysistryggingasjóður 6%.

8. gr.
Hámarksbætur greiðast þeim sem hafa verið í fullu starfi síðustu tólf mánuði. Sé því skilyrði ekki fullnægt lækkar bótafjárhæð í hlutfalli við starfstímabil og starfshlutfall á síðustu tólf mánuðum þar til lágmarksbótarétti er náð, sbr. 4. tölul. 1. mgr. 2. gr. og 1. mgr. 7. gr. Bótahlutfall getur þó aldrei orðið hærra en sem nemur því starfshlutfalli sem maður er reiðubúinn að ráða sig í.

9. gr.
Bótatímabil skal að hámarki vera fimm ár. Nú fær maður, sem er byrjaður á bótatímabili, launaða vinnu og framlengist þá bótatímabil hans sem svarar starfstímabilum. Nýtt bótatímabil getur hafist að liðnum tólf mánuðum frá því að bótatímabili lauk, enda eigi maður að baki samtals a.m.k. sex mánaða launaða vinnu eftir að bótatímabili lauk.

12. gr.
Samkvæmt ákvörðun úthlutunarnefndar getur það valdið missi bótaréttar ef sá sem skráður er atvinnulaus tekur ekki þátt í gerð starfsleitaráætlunar á vegum svæðisvinnumiðlunar eða fylgir ekki slíkri áætlun, þar á meðal hafnar úrræðum svæðisvinnumiðlunar skv. e-lið 1. mgr. 10. gr. laga um vinnumarkaðsaðgerðir. Um missi bótaréttar gilda ákvæði 4. tölul. 5. gr. laga þessara.

Þeim sem ekki hefur gert starfsleitaráætlun er skylt að láta skrá sig vikulega hjá viðurkenndum skráningaraðila. Geti umsækjandi ekki látið skrá sig vegna veikinda skal hann láta skrá sig næsta dag sem honum er unnt.

Skrái hinn atvinnulausi sig ekki á tilskildum degi skal hann sæta missi bóta fyrir þá daga sem liðnir eru frá síðustu skráningu þar til hann skráir sig á ný.

13. gr.
Það veldur missi bótaréttar að neita starfi sem býðst fyrir milligöngu svæðisvinnumiðlunar eða á annan sannanlegan hátt, enda sé vinnan heimil að lögum og laun fyrir hana og starfskjör öll í samræmi við 1. gr. laga um starfskjör launafólks og skyldutryggingu lífeyrisréttinda, nr. 55/1980.

15. gr.

Sá sem reynir að afla sér bóta með því að gefa rangar eða villandi upplýsingar eða leyna upplýsingum um hagi sína missir rétt til bóta.

Fyrsta brot varðar missi bóta í 2–6 mánuði en ítrekað brot í 1–2 ár.

20. gr.
Tekjur Atvinnuleysistryggingasjóðs eru:
1. Tekjur af atvinnutryggingagjaldi í samræmi við ákvæði laga um tryggingagjald.
2. Vextir af innstæðufé sjóðsins og verðbréfum.


Við borgum öll í atvinnuleysistryggingasjóð og eigum því öll rétt á að fá tilbaka úr hönum líkt og við borgum í almannatryggingar og krefjumst læknisþjónustu án endurgjalds.

Þessi grein á ekki við nein rök að styðjast og ætti ekki að hafa verið hleypt hér inn sem grein.