geiri85:

Varðandi launin þá sagði ég að ég væri náttúrulega góðu vön vegna þess að ég er vel menntuð og með mikla reynslu, þessar tölur eru tölur sem fólk í mínum bransa hefur almennt.
Semsagt lágmark 300 þús og svo upp úr…
Það er kanski ákveðið tegund af dekri að hafa vanist svona góðum tekjum, en ég tel mig samt alveg geta lifað án þeirra, enda er ég að fara að breyta um og fara í hálfgert láglaunastarf.

En áður en ég kláraði háskóla þá var ég bara fátæk verkamannadóttir sem fékk aldrei neitt, forledrar mínir keyrðu um á eldgamalli bídruslu og ég hafði ekki einu sinni farið til útlanda, hvað þá meira, svo ég er ekki dekruð þaðan :-)

En við vorum auðvitað að tala um hvað eru GÓÐ laun en ekki hvað eru mannsæmandi laun eða lágmarkslaun… svo ég sagði mína skoðun á því hvað mér þykja góð laun :-)

En benti líka á að líklega væri þetta huglægt hvað þyki góð laun, fer eftir starfi og ábyrgð og aldri og menntun og reynslu og bara aðstæðum almennt.

Varðandi systur mína þá er ég alveg sammála þér þar, hún var rosalega heppin, tala nú ekki um vegna þess að það stefndi allt í að hún fengi enga vinnu.
Og já það er virkilega ósanngjarnt að svona vinna sé betur launuð en fiskvinnsla sem er eitt af undirstöðum okkar samfélags.
En svona er þetta víst - ósanngjarnt og fúlt.
Persónulega finnst mér að öll störf séu mikilvæg og að launamunurinn ætti aldrei að vera mikill.
Fáránlegt t.d. að vinna í fiski fyrir 80 þúsund og svo eru aðrir sem eru ekkert að gera merkilegri hluti með 500 þús eða jafnvel milljón í mánaðarlaun.

Munur á mikilvægi starfa er ekki svo mikill að tekjumunurinn þurfi að hoppa á hundruðum þúsunda eða jafnvel milljónum.
Það þarf alltaf einhvern í fiskinn, eða ruslið eða ræsin !

Hvar í ósköpunum ertu að fá 82 þús á mán? Áttu engan pers'afslátt? Ekki ertu að slá gras hjá Gatnamálastjóra Reykjavíkur?

Ég var svona bara að pæla í hvaða kynslóð ég væri þá :) Nei, veistu hvað, ég man aldrei eftir að neitt nýtt hafi komið fram svo sem…Berlínarmúrinn er fallinn, Sovétríkin dauð, heimsskipanin að sumu leyti breytt, það er Evrópubandalagið og það er internetið og það er hitt og þetta svo sem….en meðan ég hef lifað hefur fólkið svo sem verið nákvæmlega eins finnst mér, enda tel ég mig vera af karakterlausustu kynslóð allra tíma hvað sem hún kallast. Við höfum bara tekið upp tísku frá öðrum og ekkert nýtt upp fundið þannig. Ég sé ekki hvað er svona merkilegt við okkur. Kannski afþví það er svo sem ekki hægt að gera neina uppreisn lengur, hipparnir dópuðu og dópuðu, sváfu hjá hálfum heiminum og æptu hvað kerfið væri ömurlegt, svo það er bara orðið lame og pabbadrengjalegt eða mömmustelpulegt að apa það eftir. Kannski helst uppreisn að gerast húsmóðir eða ganga í Krossinn, sem sagt vera eins og amma og afi frekar, annað er nú varla eftir og enginn vill líkjast foreldrum sínum. Sem er kannski ágætt, við erum alla vega frekar friðsöm, þarna algjörlega karakterlaus, mitt á milli mömmu og pabba eða afa og ömmu, X-kynslóð eða hvað við heitum….Hmmmm, ex-kynslóð, það er fyrrverandi kynslóð, kynslóðin sem gekk að öllum “kynslóðum” tískustefnum og tíma dauðum?

Don´t ask me.

Hvaða tískustefnu, sem einhver aðhyllist nema einstaka undarleg manneskja (svo sem gotharar eða eitthvað, sem er nú mest bara síð-pönk og ekki mikil uppreisn í því) hefur þú svo sem séð koma fram hjá fólki um og yfir tvítugt eða kannski svona til þrítugs? Pönkið þarna hjá 35 ára fólkinu var kannski smá frumlegt, en ef þú mannst eftir einhverju öðru væri það forvitnilegt, ég man ekki eftir neinu, en ég missti auðvitað af DuranDuran þar sem ég var ekki hérna þá, nema ég hafi verið smábarn, held það kannski. Mannstu eftir einhverju “nýju” þannig? Ekki ég…

ég meinti tískuþræll á 9. áratugnum (80s).

Voru þau þá meiri tískuþrælar en við? Ég man ekki betur en ALLIR hafi gengið í sömu fötunum þegar ég var 15 ára, levis, disel og allt það eða þá maður var aumingi, svo breyttist þetta aðeins og það fór að verða til ein og ein “týpa” (sem flestar voru alveg eins) eins og ég held þetta hafi verið hjá öllum kynslóðum, það sker sig alltaf einhver út. Svo er fólk meira og minna að gera það sama og tala um sömu hluti eins og þá held ég. Kannski breyst aðeins með netinu eða einhverju og aðgangi að fleiri heimum.

Ég skynjaði mikið meiri virðingu fyrir einstaklingnum í kringum mig almennt þegar ég flutti til útlanda sem barn og fjölbreyttari tegund af hugsun, enda grét ég eins og brjálæðingur þegar ég þurfti að flytja aftur heim til Reykjavíkur, mér fannst ég vera að flytja eitthvert þar sem væri ekki hægt að anda, þar sem allir voru nákvæmlega eins. Ég var að farast úr nostalgiu lengi, lengi. Þetta var ástarsorg.. Kannski Ísland hafi þá verið á eftir þá? Getur verið.

“Mér finnst fjölhyggja tíunda áratugarins og nútímans skemmtileg, og það að heil kynslóð skuli ekki hafa neinn karakter angrar mig ekkert.”
Það er ekki eins og við séum öll upp til hópa svona spes, bara flestir eru í sömu “ekki neitt” gallabuxunum og svona, þannig var það amk fyrir mjög stuttu. Sé ekki hvernig það er eitthvað sjálfstæðara en að allir séu að þykjast vera hippi.

“Þú vilt kannski steypa alla í sama mót?” Ég var ekki að grátbiðja um neitt trend sko, bara að pæla í þessu.

Auðvitað var þetta bara eftirhermuskapur já þetta hippa dæmi, en hvað er svona einstaklingshyggjulegt við levis gallabuxur, mtv og allt það? Ég sé það ekki. Kannski er ég bara neikvæð, það væri ágætt að þú gætir bent mér á hvernig þessi fjölhyggja birtist en ég sé ekki að við höfum snefil fram yfir 30-35 ára fólkið.

Það á enginn eftir að apa hippabyltinguna eftir held ég. Allt uppreisnargjarnt ungt fólk er gengið í Krosinn eða orðið húsmóðir, það er nefnilega bara pabbadrengslegt orðið að sofa hjá hálfri plánetunni og dópa eða eitthvað, helst húsmóðirin eða Krossarinn sem er eitthvað tabú í okkar samfélagi.

Ég held nú að okkar kynslóð hafi haft kosningarrétt þegar Bush kallinn var kjörinn, nema ég sé farin að ryðga í Bandarískum stjórnmálum. Og allir gömlu hipparnir sem ég þekki hata hann, gömlu upparnir tala um heimsku hans, enda lítur hann illa út og er ekki með nógu kúl front eða “grímu” eins og þú villt kalla það fyrir hann, og hefur aldrei farið í ímyndarbreytingu hjá Madonnu eða hvað það er sem upparnir kaupa.

Við erum að koma til? Ég vildi í alvöru trúa þessu sko, en ég sé það alls ekki. Ég sé ekki þessa rosalegu dýpt við Y kynslóðina eða hvað maður er þá. Bara sami múgurinn og allar hinar, bara einhvern veginn karakterslausari, allir hafa sameinast um að vera bara alls ekkert, bara ósýnilegt fólk í sömu gallabuxunum. Maður sér það nákvæmlega sama þegar maður fer í mestu krummaskurðin í Bandaríkjunum. Veit ekki hvort þú hefur komið á þannig stað? Eða jú, það er reyndar verra í þeim, talsvert verra meira að segja, en samt…

Rosalega er ég jákvæð í dag:)

Thule.