“Málið er að flestir eru að vinna á markaði þar sem eftirspurnin er meiri en framboðið”

Það er enginn að segja það heldur að við búum við frjálsan markað. Stjórnvöld eru stanslaust með puttana í atvinnumálum. Þessu þarf að linna. Á frjálsum markaði er alltaf eftirspurn einhversstaðar. Ef maður finnur sig í þeirri stöðu að vera á markaði þar sem eftirspurn eftir þjónustu er lítil þá þarf maður að flytja sig yfir í þjónustu þar sem eftirspurnin er meiri. Það getur þýtt að maður þurfi að sérmennta sig (athugaðu at kostnaður við menntun og háttun hennar væri allt öðruvísi en við búum við nú ef menntakerfið væri allt einkarekið). Í kapítalismanum eru allir sjálfstætt starfandi.

“auðvitað er maður alltaf að vinna fyrir sjálfan sig, í sjálfu sér (til þess að eiga fyrir nauðþurftum, og svo framvegis)”

Ekki alltaf. Í alsósíalísku samfélagi hirða aðrir verðmætin sem skapast af vinnu þinni og úthluta þér nauðþurftum í staðinn. Kapítalisminn gengur ekki út á að eiga fyrir nauðþurftum heldur að skapa verðmæti. Ef þau verðmæti duga aðeins fyrir nauðþurftum þá er nauðsynlegt að minnka útgjöld sín, auka framleiðnigetu sína og/eða að skipta um starf.

“í kapítalismanum græða aðrir meira á vinnu þinni en þú”

Þetta er vinsæll misskilningur. Þú græðir sjálfur hvergi meira á eigin vinnu en í kapítalismanum einkum vegna þess að þú borgar þá litla sem enga skatta (skattar eru and-kapítalískt fyrirbæri).

Vinna þín skapar ákveðin verðmæti. Hvað fyrirtækið sem kaupir vinnu þína gerir við þau verðmæti er undir þeim komið, en yfirleitt er verðmætunum ráðstafað til að skapa meiri verðmæti. Þau verðmæti eiga eigendur fyrirtækisins, en ekki starfsmenn þess sem hafa skilað af sér vinnu og þegið greiðslu fyrir. Ekki frekar en að starfsmenn taka á sig skuldir fyrirtækisins.

Þetta virkar á sama hátt og kornbóndi sem selur kornið sitt til bakarans. Bakarinn selur brauðið dýrara en hann keypti kornið. Það þýðir ekki endilega að hann sé að græða meira á vinnu kornbóndans en bóndinn sjálfur græðir, heldur er bakarinn að vinna úr verðmætunum sem hann keypti af bóndanum og skapa sjálfum sér verðmæti sem bóndinn á engan hlut í. Bóndinn fær markaðsverð fyrir sína vöru og bakarinn fær markaðsverð fyrir sína. Enginn er að misnota neinn. Ef bakarinn græðir á tá og fingri þá er hann ekki að græða á kornbóndanum heldur á viðskiptavinum sínum. Alveg eins og ef bakarinn tapar á rekstri sínum þá er bóndinn ekki ábyrgur fyrir því.

Ekki held ég núa að Lenín, Maó og Kastró hefðu verið/séu sammála þér þarna.

“Sósíalisminn bannar engum að afla sér auðs, heldur bara að afla auðs með því að arðræna og undiroka aðra.”

Sósíalisminn refsar þeim sem standa sig vel, en verðlaunar þá sem standa sig illa. Skriffinnar taka ákvarðanir um það hverjir eigi rétt á hjálp vegna fötlunar, sjúkdóma eða annara hvilla. Sem í flestum tilvikum endar með að fjármagnið er illa nýtt og skilar sér sjaldnast til þeirra sem mest þurfa á að halda.