“Til eru leiðir til að ná í orku án þess að menga nokkuð”

Hvaða leiðir eru það? Mér skilst að virkjun vatnsfalla sé einna minnst mengandi aðferðin til að framleiða raforku. Það er kannski vitleysa í mér.

Það verður lítil sem engin raunveruleg mengun af þessari virkjun. Það er aðallega sjónmengun og náttúruspjöll sem fólk er að pirra sig út af. Aðrar leiðir til að framleiða raforku fela oftast í sér mengun á vatni, andrúmslofti eða jarðvegi. Og aðrar “hreinar” leiðir til að framleiða orku krefjast líka gífurlegra mannvirkja svipað og virkjanir, sem leiddu ekkert síður af sér sjónmengun og náttúruspjöll. Þar að auki eru aðstæður til annarra aðferða ekki góðar á Íslandi, en aðstæður til virkjana eru mjög góðar.

Hver er annars munurinn á því að byggja virkjun við Kárahnjúka og að byggja blokkir í Breiðholtinu og Grafarvoginum? Eru það ekki alveg jafn mikil náttúruspjöll? Það voru þar eflaust varplönd og falleg náttúra sem eru að eilífu horfin komandi kynslóðum. Ég man eftir að hafa farið í berjamó í Grafarvoginum með pabba mínum áður en þar var byggð. Við þá þurftum að passa okkur að stíga ekki á lóuhreiður. Sá fagri berjamór lifir aðeins í minningunni, þar er lóan þögnuð og ég fæ aldrei að fara með mín börn þangað til að tína neitt nema rusl af götum Rimahverfisins. Aldrei heyrði ég neinn mótmæla þeim náttúruspjöllum.