Ég get ekki verið meira sammála þér varðandi það að nú komi til aukning ferðamanna á svæðinu og því ber að fagna. Einnig er ég mjög ánægður með að ferðaþjónustuaðilar bregðist við og sjái hag sinn væntanlega batna. Á því er þörf!

Það sem mér hefur hins vegar alltaf þótt hálf dapurt þarna fyrir austan er að hingað til hefur engum þessarra aðila hvað þá öðrum sem að ferðamálum standa, þótt efni til að fara fram á bættar samgöngur á svæðinu norðan Vatnajökuls. Eins og þú bendir á fer enginn heilvita maður að klöngrast yfir ófærur í marga klukkutíma til þess eins að líta ósnortna náttúru, eða hvað??? Ég er ekki sammála þér í þessu. Hvað með jeppaferðirnar um Langjökul, Snæfellsjökul og Vatnajökul og fleiri staði? Á þessa staði eru skipulagðar ferðir farnar allt árið um kring þegar veður leyfir. Langjökull hefur þó vinninginn enn sem komið er. Hvað er þetta fólk þá að ferðast hingað yfir mörg höf? Er það að koma hingað til þess eins að að bruna um á malbiki og skoða Reykjavík, Bláa Lónið, Gullfoss og Geysir og virkjanir Landsvirkjunar? Nei ekki aldeilis, það er að koma hingað til að komast frá því umhverfi sem það býr í sem er oftar en ekki stórborgir eða önnur þéttbýl svæði þar sem ósnortin náttúra finnst varla. Hér á landi gefst ferðamönnum einstakt tækifæri til að njóta einmitt þess enn sem komið er þangað til við verðum búin að virkja allar sprænur og fljót og umbilta landi svo um munar.

Hingað til hefur ferðamannastraumnum um Ísland verið beint nánast eingöngu um suð-vesturhorn landsins og austurland hefur að miklum hluta staðið fyrir utan þessa umferð. Þeir sem koma til landsins með Norröna um Seyðisfjörð bruna nánast án þess að stoppa á leiðinni alla leið til Reykjavíkur því hún er best auglýst af öllum stöðum á landinu.

Fólk sem kemur hingað til lands hefur að mestum hluta ekki kynnt sér í þaula hvað sé í boði í ferðamálum heldur reiðir sig að mestu á upplýsingar innlendra ferðaþjónustuaðila. Þegar málum er þannig háttað verðum við sem að ferðaþjónusut stöndum að vinna með og reyna að upplýsa þetta fólk um landið okkar í heild, ekki eingöngu Reykjavík og suð-vesturhornið.

Ég er alveg fullviss um að ef ferðaþjónustuaðilar á landinu myndu taka sig til í andlitinu og setja þrýsting á stjórnvöld um að bæta úr samgöngumálum á hálendi Íslands þá myndum við sjá mikla aukningu ferðamanna inná svæði eins og umhverfi Kárahnjúka, Eyjabakka, Herðubreiðarlindir og svo mætti lengi telja. Betri samgöngur eru lykillinn að þessu en að mörgu öðru er að hyggja í leiðinni.

Tæplega 300.000 manns koma hingað til lands á hverju ári til að skoða landið okkar. Stærstur hluti þeirra í þeim tilgangi einmitt að skoða svæðin sem við erum að tala um hér því slík landsvæði eiga sér ekki hliðstæðu annarsstaðar í heiminum. Svo er vert að benda á að Íslendingar eru í miklu meiri mæli byrjaðir að ferðast innanlands því við erum að vakna til meðvitundar um landið okkar. Hvað erum við að sækja inná hálendið, Þar er ekkert nema urð og grjót og svæði sem enginn hefur áhuga á að skoða eða njóta???

Fleiri ferðamenn, færri óafturkræfar virkjanaframkvæmdir segi ég því ferðamenn skilja miklu meira eftir sig heldur en virkjun og uppistöðulón sem verða stór lýti á landinu í framtíðinni. Þetta hefur aldrei verið reiknað fyrir okkur svo við getum metið sjálf hvort við viljum, virkjanir eða sjálfbæra nýtingu landsins.

Grein eftir Siv Friðleifsdóttur á heimasíðu hennar þ. 8.4.2002 “Sjálfbær þróun á Íslandi: Erum við á réttri leið?” vakti athygli mína. Þann dag flutti hún ræðu um málefnið í Háskóla Íslands og talaði um Ríó-yfirlýsinguna. Þar útskýrði hún vel fyrir áheyrendum hvað sjálfbær þróun væri og hvernig við getum stuðlað að henni. Ég ætla að taka mér það leyfi að vitna hér í þessa ræðu: “Skoðum fyrst varúðarregluna, sem segir að skortur á vísindalegri vissu eigi ekki að hindra okkur í að grípa til aðgerða til að komast hjá alvarlegum og óafturkræfum spjöllum á náttúrunni.” Þarna á hún við varúðarreglur Ríó-yfirlýsingarinnar.

Þrátt fyrir það ákveður hún sem umhverfisráðherra að virða að vettugi þetta hugtak um leið og hún fellir úr gildi úrskurð skipulagsstofnunar um umhverfismat Kárahnjúkavirkjunar.

Ég er ekki sá eini í þessu landi sem er óánægður með ákvarðanir ráðherrans í þessu virkjanamáli og get aldrei orðið sáttur við ákvarðanir hennar að leyfa verknaðinn í þeirri mynd sem hann verður.

Ég ætti sjálfsagt að skrifa þessar línur á öðrum þræði en ég læt þetta samt flakka hér.

Með von um meiri góð skoðanaskipti.

Lifið heil,

Helico.