Ég var að æfa samkvæmisdans stanslaust í 5+ ár en hætti út af því að…
1) Ég æfði með systir minni og var svo miklu stærri en hún, sem var ekki gaman.
2) Ég var á gelgjunni og lét auðveldlega undan hópþrýstingi.
3) Allir svölu krakkarnir sögðu mig vera samkynhneigðan fyrir að vera í þessu.
Áður en ég hætti var ég orðinn mjög góður og svolítið áður en ég hætti varð ég Íslandsmeistari, sem segir nú bara að maður hafi verið ágætur.
Ég var fyrst að æfa hjá Hermanni Ragnars en færði mig svo yfir til Sigurðar Hákonar.
Nú í dag eru breyttir tímar. Ég er löngu kominn af gelgjunni og dauðlangar að byrja aftur að æfa. Ég kann ennþá nokkur spor og ég hef víst engu gleymt hvað varðar mjaðmahreyfingarnar. Ég tek oft sporið á skemmtistöðum, þó það sé ekkert pláss til þess. En maður er mjög vinsæll hjá stelpunni sem maður býður upp í dans.
Ég stefni á það að byrja aftur. Ég veit ekki hvenær en mig dauðlangar að byrja aftur.
En svona í lokin finnst mér fáránlegt að það sé ekki til sér dans áhugamál, þar sem dans er svo rosalega stórt hugtak. Bara svo ég nefni nú örfáa dansa sem eru hvað vinsælastir í dag: Samkvæmisdans, kúrekadans, hip-hop, break, ballet, magadans, gömlu dansarnir, nútíma dans, freestyle, stepp, og svo margt fleira. Þetta er bara brot úr broti af dönsunum sem eru til.
Upp með dans áhugamál!
Og hvernig í andskotanum kemur dans bókmenntum við? :D
Gaui