Ég ætla segja hér aðeins frá krossferð minni um Sverð Ströndina í Gleymdu Vettvöngunum.

Ég vaknaði snemma um morguninn, eina sem ég heyrði var það sem fóstri minn, Gorion, hafði sagt við mig áður. Hann hafði dælt í mig peningunum og sagt mér að byrgja mig upp fyrir komandi átök, en ég var ekki viss hvernig átök, eða hvað stóð til. Þannig að ég skellti mér á eina hótelið í krummaskurðinu Kertaviðurværi. Þar tók Winthrop, maðurinn sem sá um hótelið, vel á móti mér og ég átti verzlunarskipti við hann. Ekki leið á löngu þangað til að ég var allur uppstílaður af gráu járni. Á leiðinni út þá gaut ég augum á álf, sem sat fyrir framan arininn. Hann var í grænni og appelsínugulari skykkju, með grátt hár. Hann hét Elddropi Álfahár. Hann spurði mig hvort ég ætti þekkingarrollu, ég svaraði honum neitandi og sá vonbrigðis viðbrögð hans. En ég gaf þeim engan gaum, heldur hélt áfram í leit að fóstra. Að lokum kom ég auga á hann, hann stóð fyrir utan bókasafnið, leitandi af mér. Ég rölti af stað í áttina til hans en rétt áður en ég kom að honum stökk Imoen, sem hafði verið eins og systir mín gegnum árin, útúr einum runnanum og sagði mér að Gorion hafði verið að leita af mér. Ég sagði henn að snáfa í burtu og auðvitað tók hún því ekki vel og byrjaði að nöldra. Ég gaf henni ekki gaum heldur gekk á fund Gorion. Hann spurði mig hvort ég væri tilbúinn, ég svaraði játandi og við gengum á stað í vit ævintýranna, burt frá Kertaviðurværi.

Við gengum þangað til að rökkva fór, því Gorion vildi nota skjól nætur til að reyna laumast í burtu frá öllum tilgangslausu bardögum. En skyndilega varð honum um og ó. Hann skipaði mér að nema staðar og ég tók stöðu fyrir aftan hann, þar sem hann er mikill galdramaður en ég bara smápjakkur. Útúr myrkrinu komu tveir óeðlilega stórir Ogre og Tamako ásamt manni sem var í einni svaðalegustu brynju sem ég hafði á augum litið. Meðan ég stóð agndofa, gónandi eins og hálfviti á brynjuna hans, þá byrjaði hann að rökræða við Gorion. “Komdu með krakkagríslinginn gamli kall!” sagði hann illilega. Gorion svaraði þessu á móti “Reyndu að ná honum kelling!!!”. Gorion skaut manninum í svaðalegu brynjunni skelk í bringu með þessari setningu en svaraði á móti “Ok, tilbúinn að verða að kindabuffi á síðasta söludegi!!!”, og bardaginn hófst. Gorion átti fyrsta leik og “loftið var rafmagnað” bókstaflega, og grillaði annan Ogre-inn. Ég starði agndofa á líkamspartana sem sluppu á Ogrenum við þetta lost, skyndilega sá ég ör, glitrandi eldi, æða í áttina til mín, og viti menn, hún hitti mig beint í bringuna. Þá sagði Gorion “Drullaðu þér í burtu krakkabjáni!” og ég hljóp í burtu háskælandi. En leit um öxl og sá endirinn á bardaganum, sá þegar maðurinn í svaðalegu brynjunni buffaði Gorion. En hann náði að taka með sér tvo Ogre. Ég svaf þarna einn um nóttina. Skyndilega vaknaði ég við fótatak, ég spratt á fætur og bjóst við bardaga, en þarna stóð systa, kominn til að bjarga stóra bróður. Við skunduðum afstað á stefnumót við örlögin………….
Stay Tuned

Virðingarfyllst.
Gizzi

ps. Þið afsakið ef þetta er hrátt… var að flýta mér :)