Þetta er furðulega líkt atriðuni í Deuce Bigalow, þessu þegar lúðalegi aðalgaurinn er að rukka glæsilegu gleðikonuna því hann lifði í þeirri blekkingu að það væri einhver til í að vera með honum án þess að fá borgað fyrir, hvað þá að borga sjálf/ur.
Þú verður aldrei jafn unaðslegur og ég, kominn tími til að þú hættir í þessari afneitun þinni. Sannleikurinn getur verið vondur, ég veit, en hann er nauðsynlegur.