Það eru í raun fá ef einhvern rök sem hníga að því að leyfa “ekki” atvinnumennsku í boxi eins og öðrum íþróttum. Reyndar væri það skýlaust brot á jafnræðisákvæðum stjórnarskrárinnar að banna boxurum að lifa á íþrótt sinni en leyfa t.d. knattspyrnumönnum að gjöra slíkt.

Löggjafin og stjórnvöld, geta hins vegar litið á atvinnumannahnefaleika sem “aðra” íþrótt en áhugamannabox/Ólympískir hnefaleikar vegna þess að reglurnar eru öðruvísi og búnaður keppenda annar. Hins vegar er ég nokkuð viss að sá sem myndi lifa af því að berjast í áhugamannahnefaleikum, fengi borgað af styrktaraðilum eða boxklúbbi yrði því ekki sóttur til saka, enda fullkomlega löglegt að fá borgað fyrir að stunda löglegt athæfi.

Ég sé persónulega ekkert sem ætti að standa í vegi fyrir atvinnumannahnefaleikum hér á landi, nema andstaða þeirra sömu aðila sem börðust gegn áhugamannahnefaleikum. Hins vegar er spurning hvort atvinnumannahnefaleikar séu eitthvað sem “núna” sé æskilegt, þar sem bæði íþróttin (hnefaleikar) er ung hér á landi og það vantar allann strúktúr og reynslu. Ef það er farið of skart af stað er hætta á að keppendur og keppnishaldarar verði fyrir skakkaföllum og gæði keppninnar verði lítil og hnefaleikum almennt til vansa.

Góður áhugamannaferill er að mínu mati grundvallarforsenda fyrir góðum atvinnumannaferli, (þó fjölmörg dæmi séu um annað) Ég tel að íslenskir hnefaleikamenn og aðrir áhugamenn um sportið ættuð að vinna að því saman næstu 4-6 árin að koma fótum undir áhugamannahnefaleikum og undirbúa þannig jarðveginn fyrir atvinnumennsku þeirra sem vilja keppa á því sviði.

Bestu rökin fyrir atvinnumannahnefaleikum hér á landi, er að sýna fram á að Olympískir hnefaleikar séu hér stundaðir af kappi og dugnaði og skipuleg og gæði þeirra séu fullkomlega sambærilegir við það besta sem gerist út í heimi.

kv. Astasi