Ef þú vilt eiga þetta barn þá ættiru að eiga það… Hlutirnir reddast… Þú ætti ekki að láta aðra segja þér hvað þú átt að gera :)

Ég er í sambandi með strák sem vill þetta barn en fjárhagurin er samt ekki eins og ég mundi vilja en við viljum þetta barn og það sem það þarf fyrst og fremst er foreldri eða foreldra sem elska það og þá reddast hitt…

Áttu ekki foreldra sem geta hjálpað þér?

Ég segi bara skítt með pabbann, ef þú vilt eiga þetta barn þá geriru það, hann þarf ekkert að koma nálægt því. Held að það sé miklu betra að gera þetta bara sjálf heldur en að þurfa að díla við pabba sem vill ekki vera til staðar.

Ég myndi byrja á því að ræða þetta við foreldra þína, ef þau eru eins og flestir foreldrar þá vilja þau gera allt til að hjálpa þér. Kannski ræða við þau um að þú flytjir inn til þeirra, allavega tímabundið svo þú getir safnað þér pening svo þú getir seinna komið þér betur fyrir. Ég er á svipuðum launum og þú en er reyndar með kærasta og við eigum íbúð og ég gæti aldrei staðið undir þessu ein. Hann er með talsvert hærri laun en ég og hann gæti ekki einu sinni staðið undir þessu einn! (Reyndar er öðruvísi að kaupa en leigja og þú þyrftir ekki stóra íbúð en t.d. eru dagmömmur rándýrar, það færi svona helmingurinn af laununum þínum bara í hana þegar þú ferð aftur að vinna, þar að segja ef þú færir í vinnu með sömu laun).

Ef þú hinsvegar færð ekki stuðning frá foreldrum þá er þetta erfiðara. Þú gætir leitað til Félagsþjónustunnar, veit að þeir hafa hjálpað einstæðum, ungum mæðrum með leigu og annað. Þetta er alveg hægt, það verður bara erfitt. Ef þú virkilega vilt eiga barnið þá er það algjörlega þess virði.

Ég myndi halda því.

Ég held að ég hafi aldrei hitt mömmu sem hefur lent í svona aðstæðum sem hefur séð eftir því að eiga barnið.

Hinsvegar þekki ég konur sem hafa farið í fóstureyðingu og hafa séð eftir því alla sína ævi.

Segi bara það sama og immurz, ekki láta pabbann stoppa þig. Eignastu barnið þitt.

Segi eins og Immurz skítt með pabbann, en ekki gleyma því að hann á barnið og barnið mun eiga afa og ömmu hans megin, svo þú þyrftir að láta foreldra hans vita af því líka.

Reyndu að fá allann stuðning sem þú getur fengið þá mun þetta ganga upp :)

Úps, þetta fór á vitlausann stað en:

Æji vesen! Þegar ég komst að því að ég væri ólétt vildi svo til að kallinn minn varð ekkert smá glaður, en við vorum sjálf að legja og sáum ekki fram á það að geta haldið því áfram ef við ætluðum að eiga barnið svo við fluttum inn til mömmu og erum þar enn og verðum þar þangað til að við getum flutt út (ég er öryrki og hann í lítilli vinnu svo að það er þá bara þegar hann fær betri vinnu). Hins vegar er ég sammála því að ef þú vilt eiga þetta barn þá ættirðu að gera það, það verður örugglega ekkert auðvelt en ég get lofað þér því að þú verður hamingjusöm. Plús það þá ertu að tala um þennan gæja sem þú ert með núna, ég vil bara segja að strákar fara og koma en börnin eru alltaf hjá manni og elska mann alltaf skilyrðislaust, þó að þau fari kannski á gelgjuna :P en ég myndi persónulega aldrei taka strák fram yfir barnið mitt. Láttu samt bara hjartað ráða og vittu til, ef þú ákveður að eiga þetta barn verðurðu mjög hamingjusöm þótt það verðio ekkert sérstaklega auðvelt! ;)

Getur notað ættarnafn ef það er eitthvað.