Ég er alveg fylgjandi því að stofnanir til að hjálpa fólki sem á erfitt séu til, enda mjög gott starf unnið þar. Mér finnst það bara jaðra við misnotkun á kerfinu þegar fólk veit fyrirfram að það virkilega þurfi á þessum stofnunum að halda til að geta komist af, en það veit að það getur komið í veg fyrir það en nýtir sér ekki þann möguleika, semsagt velur með fúsum og frjálsum vilja að fara á spena velferðarkerfisins og hjálparstofnana. Ég sé velferðarkerfið og hjálparstofnanir sem batterí fyrir þá sem lenda í óumflýjanlegum vandræðum, og auðvitað er ekkert að því að sækja sér hjálp þangað, en mér finnst ósanngjarnt þegar fólk sem hefur ekki gert neitt rangt annað en að lenda í t.d. atvinnuleysi, sjúkdómi eða whatever þarf að sætta sig við minni þjónustu því fólk sem ákvað að eignast barn sem það veit að ríkið mun alfarið fjármagna þarf svo mikla hjálp.

Sorrý ef þér finnst þetta eigingirni eða særandi, en í rauninni meikar þetta alveg sens. Btw. ef ég væri þú myndi ég ekki ala upp barn í nálægð við ömmu þína, það er frekar illgjarnt gagnvart barninu miðað við þræðina sem þú hefur skrifað um hana.