Sýnir kannski bara hvað þær eru enganvegin nógu þroskaðar til þess?
Halda að þetta snúist bara um krúttleikann, og það að rölta niður að tjörn í góða veðrinu með barnavagn, eða halda útskriftarveislu hana barninu sínu.
Svipað og að halda að vinna sé bara að fá útborgað.

18 ára er held ég árið sem ég myndi telja að væri ekki of snemma, þó það væri gáfulegra að mínu mati að bíða 2-3 ár enn.

það er auðvitað LANG best að koma sér vel fyrir í lífinu. að eiga barn er DÝRT… heyrði einhversstaðar að BARA bleyjur fyrir 1 barn væri í heildina um 200 þúsund… BARA bleyjur… þannig guð hjálpi fólki. Fólk á að mennta sig, koma sér vel fyrir í lífinu áður en það hugsar um að fjölga sér. En auðvitað gerist það að stelpur verði óléttar og geta ekki hugsað ser annað en að eiga barnið, það er alveg besta mál. En ef fólk er að plana börn ung þá ætti þau að bíða frekar þangað til maður er alveg tilbúinn… ég held að svona 24-26 ára sé bara mjög góður aldur í að eignast börn ;)

ÞAð er bara fáránlegt að eiga börn fyrir tvítugt. Í fyrsta lagi hafa foreldrarnir sjaldnast efni á því, og þetta rústar þeirri lífi líka alveg. Svo koma börnin hálfskemmd út úr þessu því foreldrarnir eru engan veginn nógu þroskaðir til að ala upp aðra manneskju.
Maður á að bíða þar til maður er búinn í námi (eða að minnsta kosti framhaldsskóla), kominn í stöðust samband (ekki búinn að vera 2 mánuði og halda að það endist að eilífu) og vera kominn með góða og örugga tekjulind, t.d. vinnu. Alls ekki, alls ekki fyrr. Ef maður verður óléttur fyrr á maður hiklaust að fara í fóstureyðingu.

Ég hef nú alveg hugsað mér það :P og mig hefur alltaf langað allsvakalega í lítið barn (…getur í rauninni verið virkilega gaman að sjá allt saman fyrir sér :)…í hófi samt :P)
…en ég vil það samt ekki, ekki strax, því það er auðvitað miklu betra að bíða og njóta bara lífsins eins og það er.

En ef ég yrði ólétt (sem ég verð ekki strax ;) :P) þá gæti ég alveg hugsað mér að sjá um það og ég trúi því alveg að ég gæti það, það væri örugglega erfitt en ekki óyfirstíganlegt. Ég þyrfti þá auðvitað að láta barnið í algjöran forgang og myndi líklegast ekki upplifa allt það skemmtilega sem maður upplifir á unglingsárunum (nema kannski með hjálp foreldra minna :P) en, ég meina, ég fæ þá bara annað í staðinn og maður verður bara að velja og hafna og fórna ýmsu…

Þannig ef ég yrði ólétt þá efast ég um að ég færi í fóstureyðingu…en ég verð einfaldlega ekki ólétt þannig ég þarf í rauninni ekkert að pæla í því :) ;)

Bætt við 7. júní 2007 - 18:03
Annars finnst mér það bara vera hvers og eins að ákveða hvenær honum finnst best að eignast börn

…en ég held að það væri best, t.d. fyrir mig, að eignast barn þegar ég væri svona 22…þó að ég gæti alveg trúað að ég myndi eignast eitt fyrr *-)…gæti alveg hugsað mér eitt svona um 18 :P, en það er bara ég ;) því ég trúi því alveg að það sé hægt að læra þó maður sé með kríli ;), eða bara taka örlitla pásu í námi þar til barnið fer í pössun…

btw. þá eru margar konur/stelpur sem hafa staðið sig vel í lífinu og sem mæður og klárað allt nám þó þær væru með lítið kríli…það er ekki eitthvað öruggt að allt verði ómögulegt ef þú eignast barn ung…það getur að sjálfsögðu verið meira krefjandi og erfitt en það er alveg hægt að gera það sem maður vill (upp að ákv. marki) það er hægt að læra og fá góða vinnu…þ.e.a.s. ef allt gengur upp

Ég er sammála þér það er of ungt að eiga börn á aldrinum 16-18. Auðvitað eru fult af stelpum sem gera það og þeim og börnunum vegnar bara nokkuð vel, en það er líka fult af stelpum sem eignast börn á þessum tíma sem enda bara í einhverju rugli (ekkert endilega eiturlyfjum eða neitt svoleiðis).

Í raun held ég að það sé mjög persónubundið hvað er of snemt en ég held þó að það sé nokkuð víst að það ættu flestir ef ekki allir að bíða þar til þeir eru að minsta kosti orðnir 20 ára. En ég veit líka vel að slysin verða og auðvitað eru flest börn velkomin í þennann heim (jafn vel þó þau hafi ekki verið plönuð frá upphafi).

En eins og þú sagðir þá á maður helst að nota þessi unglingsár í það að vera unglingur, hitt kemur alveg nógu fljót svo hvers vegna að flýta því? Það er best að eyða unglingsárunum í það sem ungilngar gera, sem sé að reyna að ná sér í frekari menntun, vinna sumarvinnu og hanga með vinunum. Þegar fólk eingast börn svona ung þá hlítur eitthvað af þessu að þurfa að víkja því maður þarf auðvitað að hugsa um barnið :) Það er svo auðvitað persónubundið hvað það er sem fólk lætur víkja. Því miður hled ég að mjög margar ungar mæður láti námið víkja (enda ekki hægt að hafa tíma fyrir allt). En svo vakna þær upp einn góðann veðurdag og fatta það að þeim langar til þess að öðlast frekari menntunn og þá þarf að byrja allt aftur þar sem frá var horfið og það getur eflaust verið mjög erfitt.

Því held ég að það sé satt hjá þér, það er betra að bíða eitthvað lengur en til 16-18 ára aldursins ;)

Yfir tvítugt :P

'Eg eignaðist son minn þegar ég var 19 ára og ég hætti aldrei í námi. ‘Eg var í framhaldsskóla allan tímann meðan ég var ólétt, hann er fæddur í maí og ég var komin í kvöldskóla og utanskólanám þegar hann var 3 mánaða. ’Eg var með hann allan daginn og lærði svo á kvöldin. Að eignast barn er dásamleg gjöf. Við það að eignast hann varð ég bara ennþá ákveðnari í að mennta mig og gefa honum góða framtíð. ‘Eg kláraði framhaldskólann á 5 árum og fór síðan út í nám. ’Eg fór í kennaranám með það í huga að þá gæti ég verið komin heim um svipað leyti og hann og verið í fríi þegar hann væri í fríi.
'Eg er semsagt búin að mennta mig og álít sjálfa mig góða mömmu og góðan kennara. Pabbi hans fór frá okkur þegar hann var 1 árs en ég lét það ekkert stoppa mig. 'Eg er ekkert að segja að þetta hafi verið auðvelt en þetta er hægt ef viljinn er fyrir hendi. Og ég hef ekki fengið fjárhagslegan stuðning eða pössun hjá foreldrum mínum. Eða fastar pabbahelgar.
En núna búum við semsagt í fínu húsi með stórum garði, ég á ágætis bíl, er í góðri vinnu, sonur minn æfir bæði fótbolta og blak, á fullt af vinum og er alltaf glaður og blíður, tillitsamur og góður.
Þannig að þetta er alveg hægt, og ég sé rautt þegar ég heyri staðhæfingar eins og “ungt fólk getur ekki gefið börnum gott líf”
Það eru eflaust ekki allir í stakk búnir að höndla það að eignast börn snemma,og ég myndi persónulega mæla með því að vera búinn að mennta sig fyrst. En það að mennta sig, með lítið barn sem þarf að hugsa um er stór hvatningar faktor og byggir karakter.
Takk fyrir mig:)