Well, ef það mundi koma fyrir mig núna, að ég yrði ólétt, þá færi ég mjög líklega í fóstureyðingu. Ástæðan er sú að ég á engan pening fyrir því og ég er ekki komin með þann þroska sem þarf til geta átt barn.

En ef ég væri fullorðin, búin með það sem ég ætla að læra og væri fjárhagslega vel stödd, þá mundi ég eiga barnið.

Fyrir mér er þetta spurning um andlegan þroska til þess að geta tekist á við það að ala upp barn.
Ef ég myndi verða ólétt núna þá veit ég að ég myndi ekki hika við að fara í fóstureyðingu þar sem að ég tel mig ekki vera andlega tilbúna til þess að takast á við barneignir.
Svo náttúrulega fyrir utan það að ég er ennþá í námi og stefni á meira nám eftir framhaldsskóla og ég vil ekki láta börn standa í veginum fyrir því.

Í fyrsta lagi eru orðin mar, attur og ettir ekki til, ef þetta átti að vera maður aftur og eftir vinsamlegast skrifaðu það.

Ég tel fóstureyðingar oft betri en ekki. Eins og dæmið þitt um pabban sýnir. Það er náttúrúlega mjög öfgakennt og það þarf í raun ekki meira en ef mamman getur ekki hugsað almennilega um barnið (t.d. sökum aldurs). Þá hef ég ekkert á móti fóstureyðingu. Að minnsta kosti ef fóstrið er komið mjög stutt á þroskaskeiðinu. Hver er í rauninni munurinn á því og öllum hinum eggjunum og sáðfrumunum sem aldrei verða að börnum? (Þá er ég að sjálfsögðu að tala um fóstur sem er ekki orðið að barni. Þá er líka komin upp önnur spurningu: Hvenær er fóstur orðið að barni?)

Ég ætla mer nú í meira nám eftir framhaldsskólann.. en ég myndi samt taka við barninu ef eg yrði ófrísk í milli tíðinni :) mamma er á móti þessu og pabbi.. þannig að ég þo að eg se 18 þa myndi eg ekki fara í eyðingu..

þetta tvennt heyrði eg um daginn.. man ekki nákvæmlega hvar.. en ég heyrði þetta nu samt

Þetta er náttúrulega bara kjaftæði sem þú skalt ekkert taka mark á.
Fyrir utan það að þessar tvær setningar sem þú sagðist hafa heyrt eru í ósamræmi hvor við aðra, þá eru þær bar kjaftæði.
Lang oftast ganga fóstureyðingar vel fyrir sig og enginn skaði verður á leginu.

Ég skil ekki af hverju það ætti að neyða fólk til að eignast börn. Auðvitað er ábyrgðarleysi að getnaður eigi sér stað, en það er til nógu mikið af óhamingjusömum börnum hjá ömurlegum foreldrum sem er sama um þau. Engin ástæða til að auka það.

En þessi korkur hjá þér hljómar hreint ekki vel, og ég vona að þú sért eitthvað þroskaðari en þú “hljómar”, verandi 18 ára. Allavega vona ég að fólk sem skrifar svona fái ekki að kjósa hverji stjórna í landinu okkar.

Einu sinni var ég alveg á móti fóstureyðingum. En ég hef tekið þær í sátt núna. En mér finnst ef stelpur eru með hugsunarháttinn “nenni ekki að spá í getnaðarvörnum, fer bara í fóstureyðingu” Mér finnst það mjög ljót hugsun.
Sjálf mundi ég líklega ekki fara í fóstureyðingu. Nema í einstaka tilfellum. Ef það stofnar mér eða fóstrinu í hættu. Ef þetta er eftir nauðgun eða þes háttar.
Ef stelpur sem hafa ekki þroskann í að sjá um barn þá á hiklaust að senda þær í fóstureyðingu.
Ef fólk getur bara ekki hugsað sér að getað gefið barninu gott líf og vill fara í fóstureyðingu sé ég ekki ástæðu til þess að koma í veg fyrir það.

Stelpur sem fara í fóstureyðingu eiga gera það ef ÞÆR vilja það, ekki ef mamma þeirra, pabbi eða einhver annar segir þeim að gera það…

Já, ég held bara að þetta sé komið :)

fyrir mér er fóstureyðing bara eins og að skjóta nýfætt barn…

Fóstureyðing felur EKKI í sér að drepa barn. Það er beinlínis heimskulegur hugsunarháttur að halda það. Þetta er eyðing á frumuklasa. Bara fóstur, ekki sjálfstætt líf.

Ég styð fóstureyðingar. Mér finnst beinlínis ógeðslegt þegar fólk er á móti þeim. Það er svo ótrúlega margt sem spilar inní. Ef kona telur sjálfa sig ekki geta eignast barn, af hverju ætti hún að vera látin eignast það? Það myndi enginn græða á því.
Geðveilt og sjúkt fólk sem geta ekki alið upp börn, verða að sjálfsögðu að geta hafið þann kost að eignast ekki barnið.
Það sama gildir um ungar stúlkur sem hafa ekkert vit á að hugsa um börnin, hafa ekkert fjármagn eða getu til að veita þeim sómasamlegt líf.

Mér finnst muuun grimmilegra að vilja að barn verði látið alast upp hjá manneskju sem vill það ekki og getur ekki séð um það. Hvað þá ef félagsmálayfirvöld þyrftu að sjá um þessi börn, það færi hræðilega.

En að sjálfsögðu er fóstureyðing ekkert “spennandi aðgerð”, skil ekki hvernig þér datt það í hug. Þetta er auðvitað bara neyðarúrræði, slysin gerast jú og nauðganir líka.

Þetta fer allt eftir aldri, hvort að manneskjan er tilbúin til að eignast barn, ef að eittvað er að barninu fyrir og foreldrarnir geti ekki hugsað um barnið ef það er eitthvað af því.
Líka ef um nauðgun er að ræða.

Ég veit ekki hvað ég myndi gera ef að ég yrði ólétt. Eins og staðan er í dag, myndi ég ábyggilega eiga það. Þó að ég viti það ekki.

Ég er allavega ekki á móti fóstureyðingum.

Sumir geta bara ekki hugsað um börn, og kannski ekki til nægir peningar til að hugsa um barn + þig sjálfan.

skrifað af addikongur

mér finnst þetta bara vera val. Ekki hægt að dæma manneskju fyrir að drepa fóstur meira en að drepa t.d. rottu. Rottan er þó með skilningsvit en fóstrið er ekki farið að finna fyrir skít. Come on þetta er bara eithvað sem fólk á eftir að deila um, um komandi ár, það er engin lausn á þessu og þessvegna á þetta að vera val, það meiðir engann og bannar ekki neitt.

Ég hef heyrt að það séu einhverjar líkur á að það sé erfiðara að eignast barn eftir að hafa farið í fóstureyðingu.

Ég er svona, eiginlega á móti þeim. Ég meina ef barnið er eftir nauðgara, ef foreldrar hafa alls ekki góð skilyrði til að ala barnið vel upp og ef þau eru illa stödd fjárhagslega þá skil ég fóstureyðingar. En ef maður á góða fjölskyldu og hefur það nógu gott til að geta alið barnið upp þá finnst mér rangt að fara í fóstureyðingu.

Kona sem ég þekki hélt um daginn að hún hefði misst fóstur og fór upp á slysó, auðvitað í rusli og henni leið mjög illa. Á sömu stofu foru 16-17 ára stelpur að tala um fóstureyðingar, sögðu m.a. þetta;
1: Oh ég nenni ekki að bíða!
2: Hey á ég ekki bara að sparka í magann á þér? *flissar*
1: *hlær* Jú, það væri fljótlegra

Og fleira í þessum dúr. Þær sögðu líka eitthvað um að þetta væri ekki fyrsta skiptið og svoleiðis. Stelpur sem eiga kannski góða fjölskyldu en bara “nenna” ekki að passa sig. Mér finnst svo ljótt að hafa þetta fólk, sem er að fara í fóstureyrðingu, á sömu biðstofu og fólk sem er hágrátandi yfir því að vera kannski búið að missa fóstur.

Ég er amk á móti fóstureyðingum þannig séð, nema í aaalgjörum neyðartilfellum.

Bætt við 6. maí 2007 - 16:03
Ég er nú bara 17 og er á pillunni og hef sko ekki planað barneignir næstu árin. En ég á góða að og ég gæti sjálf aldrei farið í fóstureyðingu.

Þeir sem eru ennþá bara börn ættu ekki að hika við að fara í fóstureyðingu, mér finnst verri glæpur að ala upp barn af óþroska fátækri manneskju en drepa fóstur sem er ekki einu sinni orðið að barni. Fólk sem vill eignast barn áður en það er komið með öruggar tekjur er bara fífl, og á eftir að sjá eftir því að hafa ekki beðið. Maður er ekkert að drepa neitt barn, heldur fóstur. Sem er alveg pínu pínu lítið og líkist ekki einu sinni barni, því maður má bara eyða því á 3 fyrstu mánuðum meðgöngu ef ég man rétt.

Bara sjálfsögð umhyggja fyrir börnum sínum að eignast þau ekki inn í óstabíla, fátæka og óþroskaða fjölskyldu, ástin ein setur ekki mat á borðið, og eitthvað þurfa þessir krakkar nú að borða! Það er kæruleysi og sýnir að manni er sama um barnið sitt ef maður fer ekki í fóstureyðingu þegar maður veit að maður er ekki tilbúinn til að ala upp barn.

Fóstureyðing á að vera val hverrar konu, allir geta lent í því að getnaðarvörn klikki, einnig ef konu er nauðgað. Ég veit allavega að ég myndi ekki vilja eiga barn manns sem hefði nauðgað mér.
Hvað með stelpuna sem skírði barnið sitt á fermingardaginn sinn? Finnst þér svoleiðis eðlilegt? Heldurðu að þær mæðgur eigi auðvelt líf fyrir höndum?
En hvað finnst þér þá um að leyfa konum að láta athuga hvort eitthvað sé að fóstrinu? Ef það kæmi svo í ljós að fóstrið væri það mikið skaddað að það gæti lifað út meðgönguna en myndi svo deyja strax eftir fæðingu eða að það yrði fjölfatlað og myndi aldrei læra að ganga, tala eða skeina sér og þyrfti að vera í hjólastól alla ævi? Findist þér þá líka að það ætti að banna að láta eyða því fóstri?

Ef ég yrði ólétt í dag myndi ég ekki fara í fóstureyðingu en hefði ég orðið ólétt 17 ára hefði ég líklega farið.
Mér finnst algjör óþarfi að eyðileggja bæði líf sitt og barnsins með því að eignast barn of snemma.

Ég veit vel að þetta er þín skoðun og það er alveg rétt hjá þér allir meiga hafa sínar skoðannir. En ég held að maður geti ekki dæmt þetta nema maður hafi þurft að horfast í augu við ákvörðunina sjálfur. Þú segir sjálf að vinkona þín sé ný búin að fara í fóstureyðingu viltu þá meina að hún væri líkleg til þess að myrða barn sitt í framtíðinni? Ég veit að þú segir það ekki í upphafi en ég las það hérna fyrir neðan að þú tekur undir það álit hjá einhverjum að konur sem fara í fóstureyðingu gætu allt eins tekið upp á því að skjóta nýfædd börn sín. Ég sjálf stór efa að þeir sem fara í fóstureyðingu á annað borð séu morðingjar. Ég held að það séu mikil rök hjá hverjum og einum sem verða til þess að konur fara í fóstureyðingar. Í sumum tilfellum hafa þær ekki pláss í lífi sínu til þess að eiga barn akkúrat núna, aðrar eru einfaldlega of ungar og en aðrar hafa einhverjar allt aðrar ástæður. T.d. ef vitað er til þess að fóstrið er með einhverja fötlun eða sjúkdóm þá getur það ráðið úrslitum um að foreldrar ákveða að eyða fóstrinu. Sumir erfðatengdir sjúkdómar eru þannig að þeir koma bara fram hjá öðru kyninu sem gæti orðið til þess að foreldrar ákveða að eyða fóstri af því kyni til þess að koma í veg fyrir sorgina síðar meir. Ég veit til að mynda um dæmi þar sem foreldrarnir gátu ekki átt dætur, eða réttara sagt þeir gátu átt dætur en þær urðu í mesta lagi 2 ára. Heldur þú að það sé ekki meiri sorg og sökknuður í því að jarða barn sem er orðið 2 ára, orðið hluti af lífinu og rútínu dagsins en að eyða fóstri sem er 4 vikna? Ég held það því að fóstrið er ekki ennþá orðið hluti af hinu daglega lífi.

Sjálf held ég að ég myndi aldrei fara í fóstureyðingu en ég get að sjálfsögðu ekkert sagt um það hér og nú. Ég veit vel að ég get alveg annast barn enda orðin nægilega gömul og þroskuð til þess. Þar sem ég er að klára háskólanám eftir á ætti ekkert að stöðva mig ef ég yrði ólétt, en maður á aldrei að segja aldrei því aldrei getur aldrei orðið ;) Það gæti nefnilega eitthvað komið fyrir eins og ef maður yrði óléttur eftir að einhver hefði nauðgað manni þá er ég ekkert svo viss um að ég myndi eiga það barn. Hvað myndir þú sjálf gera? Myndir þú eiga barn nauðgara þíns? Því mundu þegar þú ert búin að eiga barn með einhverjum þá eruð þið tengd það sem eftir er, jafn vel þó að hann komi aldrei nálgæt þessu barni þá er hluti af honum alltaf hjá þér. Svo hvað myndir þú gera í þeim málum?

Ég er á þeirri skoðun að fóstueyðingar eigi að vera leyfðar, mér finnst þau lög sem eru í gildi hér á íslandi um fóstureyðingar vera mjög góð.

Ég er allveg ósammála því að fóstureyðing jafnist á við það að skjót nýfætt barn, það er fóstursem er tekið en ekki barn

Ég veit ekki hvort ég færi í fóstureyðingu ef ég yrði ólétt núna en ég skil mjög vel afhverju sumir taka þá ákvörðun, er eitthvað betra að eignast barnið ef þú hefur ekki þroska eða fjármuni til að ala það upp? Ef að þú trúir því að þú getir ekki veitt barninu gott líf og getur ekki hugsað þér að gefa það þá tel ég fóstureyðingu góðan kost.

Varðandi það hvort fóstureyðingar séu hættulegar, það er tiltölulega hættulaust að fara í fóstureyðingu á Íslandi, það er reyndar smá hætta á sýkingu en það er mjög ólíklegt að þú yrðir ófrjó eftir fóstueyðingu.

Bætt við 30. maí 2007 - 16:28
og já, eins og aðrir hafa bent á þá er engin getnaðarvörn 100% örugg, ég þekki til dæmist stelpu sem að var á pillunni en var samt ólétt.

Alveg á móti trúnni minni og allt það en mér finnst samt í lagi að leyfa þær í einstökum tilfellum.

Fóbíu fyrir fóstureyðingum ? Hvas ?

Nú ætla ég ekki að vera með neitt skítkast og fólk má alveg vera á móti fóstureyðingum fyrir mér (þó svo að ég sjá ekki hvað það kemur neinum við hvað ég geri við minn líkama og mitt líf) en ég trúi bara ekki að sumir hérna séu virkilega orðnir 18 ára.

Ég vil líka taka það fram aftur, að ég skil engang vegin, hvernig fólk getur skipt sér svo mikið af og fordæmt aðra, fyrir þeirra val og lífstíl.

Bara að koma með smá vinalegu ábendingu. Þetta er ekki MSN, vinsamlegast notaðu alvöru orð og punkta. Ekki láta setningarnar þínar, ef setningar má kalla, líta svona út: “.. ég heyrði um daginn að ef mar færi einu sinni i fóstureyðingu þá gæti verið að mar geti ekki átt barn attur.. eða eitthvað þannig.. ” Því að þetta er ekki bara fáránlegt heldur líka vanvirðing við það yndislega tungumál sem íslenskan er.

Takk fyrir.

í guðanna bænum lærðu íslensku krakki….
unga kynslóðinn er orðin málhölt