Hehe, þú ert nú meira keisið :)

Þú ert örugglega búin að heyra þetta allt. Eilífar vökunætur, bundin yfir barninu, kemst ekki út og allt það. Málið er bara að þetta er miklu meira en fólk ímyndar sér oft. Þú kemst í raun EKKERT nema að skipuleggja allt fyrir fram og fyrstu mánuðina kemstu nú bara eiginlega ekki neitt. Þetta er rosalega frelsisskerðing að eignast barn, maður er alveg ofboðslega bundinn því að eiga barn. Svo geturu alveg gleymt því að sofa út næstu árin nema einstaka sinnum þegar barnið fær að gista einhversstaðar annarsstaðar (sem það gerir nú lítið fyrsta árið). Sum börn eru ósköp auðveld en önnur eru rosalega erfið, fá í magann og vaka heilu og hálfu næturnar, sem tekur alveg OFBOÐSLEGA á.

Á móti kemur að það er alveg rosalega gefandi að eiga barn, þessi litlu kríli elska mann alveg skilyrðislaust og maður þau á móti. Það er líka ákveðið challenge að ala upp barna og gera sitt besta til að ala það upp sem góðan einstakling.

En þú ert bara rétt 19 ára stelpa, gefðu þér smá tíma í viðbót. Þú átt örugglega eftir að gera svo margt áður en þú ferð að koma með börn, það er nógur tími.<br><br>Kveðja,
GlingGlo

Við þjáumst greinilega af sömu veiki:) Þetta er alveg óþolandi!!! ég get ekki beðið! ég er alltaf að tala um þetta við kærastann minn og hann er að verða geðveikur, en hann segir að við getum eignast barn eftir svona c.a. ár eða eitthvað. Hvað segir kærastinn þinn? hefuru eitthvað spurt hann að þessu??